Corenqueque, de vlucht van de vuurvogel

Queque, hoofdstuk 6.

De volgende dagen geven geen verandering in de situatie bij Jessica. Ze blijft in diepe slaap, en ze is met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Maar het voorlezen heeft wel degelijk een effect. Ze glimlacht iedere keer, en lijkt dan ook rustiger verder te slapen. Haar gebrabbel, dat ze tijdens haar slaap voortbrengt, blijkt een mengeling tussen Spaans en Nederlands te zijn. Peter en Cindy menen enkele woordjes te herkennen, en zolang ze blijft brabbelen en glimlachen als ze de stem hoort van Peter en Cindy, geeft hun dat weer hoop.

Maar het gewone leven gaat ook weer verder, en ondanks hun zorgen, hebben Cindy en Peter ook nog andere verantwoordelijkheden. Ze hebben een jong bedrijf dat een goede potentie heeft om goed te groeien. Daarvoor zijn ze eigenlijk ook terug gegaan naar Nederland. Ze hebben potentiële klanten, die ze nu als klant willen binnenhalen. En ze kunnen nu ook niet al die mensen daar in Ecuador laten vallen, want die hebben alle hoop op Peter en Cindy gevestigd. Dus hoe moeilijk het nu ook voor de beiden is, ze proberen toch hun afspraken met hun klanten voort te zetten.

De eerste gesprekken gaan moeizaam, maar toch slagen ze erin, om de klanten binnen te trekken. Daarbij krijgen ze gelukkig wel hulp van Jos, hun gezamenlijke vriend. Zodra die hoort van de problemen van Cindy en Peter, komt hij, samen met Janneke, ze helpen met de besprekingen. En dat maakt zeker een verschil. Peter is blij, dat hij nu goed nieuws kan geven voor zijn mensen in Ecuador. De toekomst van zijn bedrijf lijkt nu gezekerd, maar hij moet nu Majella wel behoorlijk belasten met het papierwerk, dat dit met zich meebrengt. Maar Majella is een sterke vrouw, die buiten verwachting veel meer kan, als ze zelf gedacht had. Met enthousiasme en toewijding werpt ze zich op het werk en begint zich te ontwikkelen als een onvervangbare werkkracht.

Michel en Giselle blijken toch heel betrouwbare mensen te zijn, ze wijden zich volledig aan de verzorging van Queque. Daar hebben ze nu ook genoeg tijd voor, ze hebben hun hostel verkocht, toen daar plotseling een goed aanbod voor kwam. Dat Peter achter dat aanbod zat, dat weten ze niet, maar ze schijnen er toch wel blij om te zijn, dat ze van het hostel af zijn. Peter heeft Majella de opdracht gegeven het hostel volledig op te knappen en mensen aan te nemen, om de hostel te gaan leiden. Peter vindt het zonde, dat het hostel nu daar weg zou kwijnen.

En Queque groeit nu als kool. Het schijnt Michel en Giselle volledig als zijn vervangende ouders geaccepteerd hebben, maar hij reageert nog steeds heel erg fel, als hij de videobeelden van Peter en Cindy ziet. Dan reageert hij nergens anders op, zelfs niet op Michel en Giselle.

Er gaan weken voorbij, en aan de toestand van Jessica verandert zich weinig, maar dat is niet te zeggen van haar lichaam. Ze lijkt echt te veranderen, en de dokters staan echt voor een raadsel. Ze is in enkele weken zelfs enkele centimeters gegroeid, zelfs haar voeten lijken zelfs iets groter te zijn. Maar de grootste verandering lijkt zich voor te doen in haar gezicht. Ze krijgt andere trekken in haar gezicht. En Peter en Cindy gaan stug door met voorlezen. En nog steeds krijgt Jessica een glimlach op haar gezicht, als ze voorgelezen wordt.

Zo ook vandaag. Peter en Cindy lopen de kamer op. Peter vraagt aan de verpleegster: 'Hoi Mariëlle, hoe is het vandaag met Jessica gegaan?'

'Goed, mijnheer. Ze heeft vandaag veel rustiger geslapen en ook heeft ze vandaag niet meer van die hoge pieken gehad in haar temperatuur. Ik wil niet voorbarig zijn, maar mij stemt het hoopvol.'

'Dank je, Mariëlle. Dat lijkt inderdaad goed nieuws. Wat zegt de dokter er van?'

'Hij ziet het ook als een gunstig teken, maar hij wil nog even afwachten. Hij wil jullie trouwens morgen even spreken, als dat kan.'

'Geen probleem, voor morgen hebben we niets gepland staan.' De verpleegster glimlacht en zegt: 'Ik zal het doorgeven. Hij zal wel bellen, hoe laat hij u wil spreken.'