Dreamer | gxg

Hoofdstuk 2 - Maya

Maya

Met mijn oordopjes in zette ik de muziek op het maximale geluid. Ik zag de andere mensen in de bus geërgerd naar mij staren, maar dat kon mij niks schelen. Ik was toch zo weer uit de bus, nog even en ik kon uitstappen. Dan was ik bij mijn nieuwe school aangekomen. Mijn ouders waren drukke mensen en zaten meestal in het buitenland voor zaken. Marie, de bediende, paste meestal op mij. Charles, de chauffeur, had ik nadrukkelijk verboden mij naar school te brengen. Ik hoefde de mensen niet te laten weten dat mijn ouders rijk waren en ik in een mega huis woonde net buiten de stad.

Ik zat vorige week nog op een andere school net buiten de stad. Ik was er direct vanaf getrapt, omdat ik een meid geslagen had. Ze maakte opmerkingen over mijn ouders, dat ze er nooit voor mij waren. Dat ze er nooit voor mij zullen zijn en ik voor altijd alleen zou blijven. Ik balde mijn vuisten bij de gedachte. Het was wit geworden voor mijn ogen en ik had haar een aantal klappen gegeven. Charles had mij die dag opgehaald en een preek gekregen van de directrice. Dat was een van de redenen waarom niemand hoefde te weten dat ik rijk was.

Stiekem had ik gehoopt dat we zouden verhuizen. We hadden vele huizen in verschillende landen, mij maakte het niks uit. Deze stad was prima, totdat mijn oom Kyle ook ging verhuizen. Mijn oom Kyle verhuisde naar precies deze stad, zodat hij dichter bij ons kon zijn. Zodat hij dichter bij mij kon zijn. Ik probeerde het gezicht van mijn oom uit mijn hoofd te zetten. Ik vond het walgelijk dat hij een paar straten verderop woonde. Hij maakte mij bang, woedend en verdrietig tegelijkertijd. Ik schudde mijn hoofd en probeerde een tweede keer zijn gezicht uit mijn hoofd te wissen. Ik haatte hem, ik verafschuwde hem.

Snel drukte ik op het stop knopje wanneer ik zag dat ik er hier uit moest. Ik gaf de overige passagiers een nijdige blik en stapte uit. Twee straten verderop stond de nieuwe school. Ongeveer 7 minuten lopen met mijn snelheid, ik haatte rennen. Terwijl ik naar de school liep keek ik even rond. In dit gedeelte van de stad was ik nog nooit geweest. Ik was werkelijk bijna nooit thuis, maar ik was ook nooit ver weg. Meestal bevond ik me ergens bij een meer of een park. Het park in het midden van de stad was niet heel ver weg, dus dat was meestal mijn plek. De plek waar ik huilde, waar ik kwaad kon zijn. Dat was de plek waar ik mezelf kon zijn en niet bang hoefde te zijn voor mijn oom. Mijn oom die onverwachts langs kwam, net op het moment dat mijn ouders weg waren. Hij kwam voor mij, om even te kletsten. Leugens.

Ik liep de school binnen en keek op de klok die naast de balie hing. Ik was vijf minuten te laat, dat viel mee. "Naam?" Vroeg de vrouw aan de balie. Ze had kort grijs haar en type iets op de computer. "Ik ben Maya hart, nieuwe leerling." Die zin zei ik bijna elk jaar. We verhuisde bijna elk jaar, dus elk jaar een nieuwe school. De vrouw mompelde iets over het trage internet en type nog wat in. Toen keek ze op met een gemaakte glimlach, "Maya ik ben mevrouw Wolters. Je zit in klas A4B en ze hebben nu Nederlands. Je had de boeken al heb ik begrepen?" Ik knikte en keek weer naar de klok. Acht minuten gemist.

"Onze conciërge, meneer Molenaar zou je naar je klas brengen." Ze richtte zich nu tot de conciërge die naast haar stond. "Ze hebben les in B14." Meneer Molenaar knikte en maakte een gebaar dat ik mee moest gaan. Voordat we de hoek om gingen keek ik weer op de klok. Negen minuten.

We gingen een trap op en de eerste gang in. We liepen een aantal lokalen voorbij, voordat we bij B14 aankwamen. Ik hoorde de docente praten. "Mevrouw koning is ook je mentor. Zij zou je verder begeleiden. " Toen liep hij weg en liet hij me in mijn eentje achter. Ik hoorde plotseling dat de docente het over mij had en besloot dat het het perfect moment was om naar binnen te stormen.

Ik probeerde zelfverzekerd naar binnen te stormen en ging naast mevrouw Koning staan. Ik was uit op vijanden, op angst veroorzaken. Ze moesten bang worden van Maya hart. "Hallo, ik ben Maya. Ik ben nieuw op deze school en kom bij jullie in de klas." Iedereen keek geschrokken, behalve één persoon. Een meisje dat bijna achteraan zat keek mij bewonderend aan. Ze had lang golvend bruin haar en groene ogen die sprankelden. Ik kon naar haar blijven staren.

Mevrouw koning begon te lachen. Wat was hier grappig aan? "jullie hebben vast veel vragen en Maya zal die vast allemaal in de pauze beantwoorden. Nu is het tijd voor Nederlands." Ze wees naar het meisje dat alleen zat. "je kunt naast Julia zitten. Daar."

Ik knikte en liep met grote passen naar haar tafel. Ik voelde de ogen van meerdere kinderen in mijn rug branden. "Poëzie, we gaan het hebben over de beste dichters van vroeger en nu."

Het meisje dat Julia heette staarde mij ook aan. Ik liet mijn tas neer ploffen en pakte langzaam de boeken voor Nederlands. Vervolgens zette ik mijn tas neer en liet ik mij onderuit zakken.

"Ik ben Maya," zei ik tegen de persoon naast mij. Ze leek te worstelen met haar woorden, "dat hoorde ik." Ze schrok zelf van haar woorden. Haar grote groene ogen keken mij verontschuldigend aan. Ik schoot direct in de lach, "ik mag jou wel kleine."

---------------------
Dreamer - hoofdstuk 2 Maya
Woorden: 1008

Zo zo zo, weer een nieuw hoofdstuk. Zoals je kon zien is dit hoofdstuk geschreven uit Maya haar ogen. Elk hoofdstuk zal dat omwisselen, dus hoofdstuk drie weer uit Julia haar ogen.

Bedankt voor het lezen van weer een nieuw hoofdstuk.

Xx Romy