Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Julia
Ze trilde en ik pakte haar hand vast. Ik kon haar toch niet zo laten zitten. Ze was bang en ik werd bang door haar angst. Wat was er gebeurd in haar leven? Waarom heeft haar ook dit gedaan? Hoe lang speelde dit al? Waarom deden haar ouders er niks tegen? Ze kon haar tranen nog steeds niet bedwingen. Ze leek zich er voor te schamen. Ik pikte een traan en veegde hem weg. Onze ogen kruisen elkaar en heel even glimlachte ze.
"Waar moet ik beginnen?" Ze wist niet goed hoe ze alles aan mij moest vertellen. Ze wou het wel, maar vond het moeilijk. "Bij het begin," fluisterde ik. Ze zuchtte en knikte.
"Mijn ouders zijn vaak weg. Ze hebben een erg drukke baan en daarom verhuizen we ook zo vaak. Ze gaan weg voor zaken en verhuizen voor zaken. Het draait allemaal om het werk en niet om mij. Het is alsof ik een bijzaak ben in hun leven. Alsof ik minder belangrijk ben dan hun werk." Ze was teleurgesteld in haar ouders en geloofde echt dat ze niet van haar hielden. Ik zei niks, ik wou haar laten uitpraten. Ik wou haar eerst haar hele verhaal laten doen voordat ik iets ging zeggen.
"Vroeger paste Marie altijd op mij. Marie is onze bediende. Zij was er altijd voor mij wanneer mijn ouders er niet waren. Ik heb een erg goede band met haar. Maar op een dag moesten mijn ouders voor een week weg en Marie had zwangerschapsverlof. Dit betekende dat iemand anders op mij moest passen. Ik was toen 14 jaar oud." Ze stopte even met praten en nam een hap adem. Dit was erg moeilijk voor haar. Ik kneep zachtjes in haar hand als teken dat ik er was.
"Net als nu paste mijn oom op mij. Mijn oom is de broer van mijn vader en ze hadden vroeger een goede band. Hij was een beetje verwaarloost, maar mijn oom wou het goed maken door op mij te passen. Deze week was een hel voor me. Mijn ook doet aardig tegen iedereen wanneer mijn ouders er bij zijn, maar mijn ouders waren weg. Hij veranderde in een monster tegenover mij. Ik moest alles doen in huis, terwijl ik huiswerk had. Dat was natuurlijk niet zo erg, maar wanneer ik iets fout deed of niet naar zijn zin dan-" ze stopte met praten. Ze huilde weer voluit en trilde erger dan eerst.
"H-hij deed me pijn wanneer ik iets fout deed. Hij sloeg me en gaf me stompen in mijn maag. Pas wanneer ik bewusteloos was stopte hij. Als ik wakker werd liet hij me mijn eigen bloed opruimen en spuugde op me alsof ik vuil was. Hij vertelde me om niks te zeggen tegen niemand, anders pakte hij iedereen van wie ik hield."
Ik haatte haar oom met heel mijn hart. De wonden op haar voorhoofd en wang zijn veroorzaakt door hem. Door haar eigen familie. Door haar eigen bloed.
"Hij past nu twee weken op me en deze dag was de eerste uitval tegen me. Hij sloeg me en gooide me tegen de muur. Ik viel met mijn hoofd tegen de punt van het bed en hij gooide mijn spiegel kapot."
"Waarom?" Maya keek op met een vragende blik. "Wat had je fout gedaan volgens hem?" Ik verduidelijkte mijn vraag.
"Ik was naar jou huis gegaan en kwam dus te laat thuis." Ze zei dit erg zacht, alsof ze bang was dat ik het mezelf kwalijk ging nemen. Dat was ook zo, maar het draaide nu om Maya. "Ik weet niet wat ik moet doen Julia. Ik ben bang voor hem." Ik pakte haar vast en knuffelde haar. "Ik ben er voor je Maya," zei ik. "Dit moet afgelopen zijn." Ze knikte en snikte om mijn schouder. "We moeten naar de politie." Maya verstarde en schudde haar hoofd. "Hij gaat ons vermoorden als we dat doen. Of misschien wel iemand die voor hem werkt. Julia we kunnen er niks tegen doen. Hij zei dat hij iedereen pijn ging doen van wie ik hield. Ik wil niet dat hij je pijn doet."
