Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Julia
Het begon langzaam donker te worden en ik maakte me steeds meer zorgen. Waar was Maya? Wat was ze van plan? Wou ze weglopen? Ik rende door de straten en probeerde logisch na te denken. Waar zou ze heen zijn gegaan? Terwijl ik aan het nadenken was begonnen mijn benen te trillen. Ik ademde heel snel in en uit en alles werd wazig. Ik moest haar snel vinden.
Ik pakte mijn mobiel en drukte haar nummer in. Ze drukte me een paar keer weg voordat ze eindelijk opnam en ik naar stem weer hoorde.
"Maya, je moet terugkomen! Waar ben je? Ik haal je op. Maya alsjeblieft loop niet weg van je problemen. Wij kunnen ze samen aan." Ik gilde in de telefoon alsof Maya voor me stond. Ze snikte een paar keer, "Julia, laat me met rust. I-ik moet gewoon even weg van alles." Ik wou nog wat zeggen, maar ze had me alweer weg gedrukt. Meteen besloot ik haar nog een keer te bellen, maar ze nam niet op. Met mijn handen op mijn hoofd zakte ik door mijn knieën. Ik wist niet wat ik moest doen. Waar kon ze zijn? Zou ze echt weglopen?
Ik stond weer op en balde mijn vuisten. Ik was kwaad, zo kwaad op haar oom. Dit was allemaal zijn schuld. Hij mishandelde haar elke dag. Hij mishandelde mij, omdat hij ons zag zoenen. Hij haat Maya voor geen enkele goede reden. Met grote stappen rende ik terug naar Maya haar huis. Ik wist niet precies wat ik wou doen, maar ik moest wel iets doen. Ik kon toch niet staan toekijken? Toen ik aankwam stopte ik verbaasd op de stoep. Er stond een grote zwarte Mercedes op de oprit. Normaal stond die er niet, waarom nu wel? Met vastberadenheid liep ik naar de deur en drukte ik op de bel. Een vrouw die ik nog nooit gezien had deed open. Ze lachte vriendelijk naar me en vroeg of ze iets voor me kon doen.
"W-wie bent u?" Vroeg ik verbaasd. Haar glimlach veranderde niet, "ik ben Marie, de bediende van meneer en mevrouw Hart." Mijn ogen werden groot, "zijn de ouders van Maya thuis?" Marie knikte, "ben jij een vriendin van Maya?" Ik gaf geen antwoord en liep naar binnen. De gang was erg lang en de muren waren wit. Er hingen een paar schilderijen aan de muur die ik niet goed bekeek. Ik stormde direct naar binnen en zag vier paar ogen op mij gericht. Drie mannen, waarvan een de oom van Maya was, en een vrouw.
"Sorry meneer Hart, ze stormde opeens naar binnen." Marie was achter mij aan gerend en voelde zich duidelijk schuldig. "Geeft niet Marie," antwoordde een lange man. Hij had een duur pak aan en in zijn haren zat flink wat gel. "Charles, stuur jij deze dame weer naar buiten?" Een wat oudere man knikte en wou mij weer meenemen, maar ik rukte me los.
"Ik ben de vriendin van Maya," vertelde ik aan de rijke man. Hij was meneer hart, dus waarschijnlijk Maya zijn vader. De vrouw die naast hem stond keek mij verbaasd aan. Ze had bruin geverfde haren die ze in een knot had gestopt. Om haar nek hing een parelketting en ze droeg een lange rode jurk.
"Oh echt? Wat leuk! We ontmoeten niet vaak vrienden van Maya. Marie kun jij Maya even roepen?" De vrouw ging op de bank zitten naast haar man. De andere man, Charles, verliet de kamer net als Marie.
"Is ze op haar kamer?! Dat betekend dat ze alweer thuis is?" Ik was opgelucht, maar geloofde het nog steeds niet. Ik keek naar de oom van Maya, maar hij vertrok geen spier. Plotseling rende er iemand de trap af en kwam Marie weer binnen. "Ze is er niet!" Ze gilde door het huis heen en liet zelfs oom Kyle schrikken.
"Dat betekend dat ze nog steeds zoek is. Ze loopt weg van huis!" Ik schreeuwde tegen de ouders van Maya. "W-wat?" Vroeg haar vader. Hij legde zijn krant weg en stond op. Zijn vrouw pakte zijn hand en ze keken bezorgd naar mij. "Wat bedoel je? Waarom zou ze weglopen?!" Haar vader begreep er kennelijk niks van.
"Vraag dat maar aan uw broer," vertelde ik hem. Oom Kyle verstarde en ik zag dat zijn handen gebald waren tot vuisten. Hij was woedend, maar ik was niet bang. "Ziet u deze wonden meneer hart? Uw broer heeft me geslagen." Ik liep naar voren toe en keek hem recht in zijn ogen aan. "Waarom deed je het? Kikte je ervan om meisjes te slaan? Kikte je van de pijn die wij voelde? Of wou je ons straffen? Wou je ons laten zien wat wij verdienden? Omdat wij van elkaar houden?" Ik kwam nog een stap dichterbij. "Of is het omdat je jaloers bent? Is dat het? Je bent jaloers op je nichtje en daarom sla je haar?!"
Ik hoorde de moeder van Maya een kleine gil slaken toen ik zei wat ik had gezegd. "Wat bedoelt ze Kyle?" Vroeg zijn broer. Hij liep naar hem toe en pakte zijn arm, "waarom zegt ze deze dingen tegen je?" Ik stapte naar achteren en liep naar zijn vrouw toe. Ze huilde en zat met haar hoofd in haar handen op de grond.
"Kyle?" Vroeg meneer Hart weer. "Waar is Maya? Jij paste op haar! Waar is mijn dochter!" Hij schreeuwde en greep nu ook zijn andere arm beet. Kyle deed zijn ogen dicht, "ik weet het niet." Meneer hart liet zijn broer los en schreeuwde het uit. "Is het waar wat ze zegt Kyle? Heb jij haar geslagen? Heb jij mijn dochter mishandelt en ook haar vriendin geslagen?"
"Wie? Zij?" Hij wees naar mij. "Zij is homoseksueel." Meneer hart greep Kyle zijn schouder beet. "Vroeg ik om haar seksualiteit? Geef me antwoord op de vraag!"
"Ik heb haar geslagen, omdat ze op meisjes valt! Ze verdient het! Ze kuste jullie dochter en-" plotseling lag hij op de grond. Meneer Hart had zijn broer geslagen. De moeder van Maya pakte mijn hand beet en sloeg een arm om me heen, alsof ze mij wou beschermen. "Wat is je naam meisje?" Vroeg ze zacht. "Julia," antwoordde ik.
"Is het waar dat je ook mijn dochter hebt mishandelt?" Meneer hart had zijn broer omhoog getrokken bij zijn t-shirt. "Ze verdiende het-" hij kreeg nog een klap. "Nee, jij verdient het," fluisterde mevrouw Hart.
"Geef antwoord op de vraag Kyle!" Schreeuwde meneer hart voor de zoveelste keer.
"Ja! Ik heb je dochter mishandelt. Ze is een vervelende trut. Ze is-" hij was bewusteloos geslagen. "Charles?" Riep mevrouw hart. "Ja mevrouw?" Vroeg de oude man.
"Bel de politie. Ze moeten mijn schoonbroer oppakken. Ze moeten hem laten rotten in de gevangenis. Vertel ze ook dat mijn dochter vermist is."
"Niet meer."
Ik draaide me om en zag Maya in de deuropening staan. Ze was helemaal nat geregend en je zag haar wonden extra goed. Maya haar ouders rende meteen naar haar toe en omhelsde haar. Hun dochter was terug, zij waren terug. Maya lachte, ze lachte weer. "Jullie zijn weer terug!"
Ik stond op en een gevoel van opluchting stroomde door mijn lichaam. Maya was weer terug en haar oom lag bewusteloos op de grond. Haar ouders lieten haar los en ze keek naar mij. Ze liep naar me toe en sloeg haar armen om me heen. "Ik mis je," zei ze.
"Je lacht weer," vertelde ik aan haar. Ik kon het niet geloven. Door het raam zag ik een politieauto staan. Twee agenten kwamen naar binnen en ik wist meteen dat dit een lange avond zou worden.
+
Het was bijna ochtend. Mijn ouders gingen mij ophalen. Ze waren waarschijnlijk vreselijk kwaad en bezorgt. Maya en ik lagen naast elkaar op de bank. Ik lag met mijn hoofd op haar borst en ze speelde met mijn haar. "Ik hou van je haar," zei ze. "Het is zo mooi." Ik lachte, "mijn haar is vreselijk." We keken elkaar even aan en moesten weer lachen. Ik zag mijn ouders op de oprit staan door het raam heen en zuchtte. "Ik moet naar huis." Ik stond met moeite op en gaf Maya een knuffel die ook was opgestaan.
Ik wou bijna vertrekken, maar Maya pakte mijn hand en stopte me. "Wacht," fluisterde ze. Ze trok me naar haar toe, zodat onze lippen elkaar bijna aanraakten.
Bedankt voor het lezen van het laatste hoofdstuk! We krijgen hierna nog een epiloog of nog een hoofdstuk en dan is dat het einde van Dreamer. Maar!!!! Wees niet getreurd, want ik ben bezig met een nieuwe gxg fanfiction. Een Camren fanfiction dit keer. Ik hoop dat jullie deze ook gaan lezen!
