Ze fluisterde mijn naam zo zacht, waardoor ik kippenvel kreeg. Ze lachte en hield mijn hand vast, niet wetend wat ik voor haar voelde.
"You're my dream, please come true."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Julia
"Julia?" De stem van mijn broer haalde me uit mijn slaap. Ik schoot overeind en Milan pakte mijn hand vast. "Julia, stil." Probeerde hij me te sussen. "Je sliep door de wekker heen, daarom moest ik je wakker maken van mam." Toen ik was bijgekomen schoot ik in de stress. Meteen stapte ik uit bed en jaagde mijn broer uit mijn kamer, zodat ik me kon omkleden. Ik trok het eerste t-shirt aan dat ik kon vinden en trok vervolgens een zwarte spijkerbroek aan. Daarna rende ik naar beneden waar ik mijn broer en ouders vond.
"Rustig aan Julia, je hebt nog alle tijd." Zei mijn moeder. Ze was zo aardig geweest om mijn brood te smeren, want ze wist dat ik anders in tijd nood kwam. Ik bedankte haar en maakte voor mezelf snel een ontbijtje klaar. Milan kwam naast me zitten en legde zijn hand op mijn schouder. "Je voelt je down," fluisterde hij in mijn oor. We keken elkaar even aan en ik zuchtte. "Laat het gaan Milan."
Ik fietste in tien minuten naar school, maar kwam uiteindelijk toch te laat. Ik vloekte zacht op mijn moeder, omdat zij de persoon was die zei dat ik rustig aan kom doen. Toen ik met het te laat briefje het lokaal in stapte probeerde ik niet te kijken naar alle ogen. Alle ogen die opkeken en mij aanstaarden. Ik gaf het briefje aan de docent en ging op mijn plek achterin de klas zitten. Er zat niemand naast mij dit blokuur, maar ik vond het niet erg. Meestal lette ik wel op tijdens de les, maar het lukte me vandaag niet om te concentreren. Ik dacht steeds aan Maya, ik wist zeker dat het haar was wie ik gisteravond zag in het park. Waarom was ze daar? Huilde ze of verbeelde ik dat me? Waarom gilde ze en rende ze weg?
"Julia?" Vroeg de docent. Ik keek op en zag dat iedereen op mij aan het wachten was. "W-wat?" Stotterde ik verbaasd. De hele klas inclusief de leraar zuchtte. Sommige schoten in de lach en zag ik fluisterend naar mij wijzen. "Kun je verder lezen, Julia?" Vroeg de leraar een tweede keer. "W-waar zijn we gebleven?" Ik zag de jongens voor mij met hun ogen rollen. De ene draaide zich om en wees de alinea aan die ik moest lezen. Ik bedankte hem zachtjes en begon met lezen. "Ik hoor niks," zeurde iemand vanaf de andere kant van de klas. Meteen werd ik rood en ik voelde de tranen in mijn ogen springen. "Julia lees wat luider alsjeblieft." Ik begon stotterend luider te lezen, maar het lukte me niet meer. De docent bedankte me na een aantal zinnen en wees iemand anders aan die verder mocht lezen.
Ik lette de rest van de les nog minder op dan eerst. Ik probeerde het wel, echt waar, maar het lukte niet. Ik schaamde me voor mijn gestotter. Ik schaamde me voor mijn paniek aanval van gisteren. Ook dacht ik steeds aan Maya. Ze bleef in mijn hoofd rondspoken en wou niet weggaan. Ik wou vragen waarom ze huilde gisteren. Waarom was ze überhaupt zo laat nog in het park? Toen de bel ging, wat het eind van het tweede uur betekende, stond ik meteen op en rende snel het lokaal uit. Terwijl ik naar de wc liep zocht ik wat ik het derde uur had. Engels, dat betekende dat ik naast Maya zat.
Het derde uur starte en ik liep naar de B-vleugel. Toen ik het lokaal binnenliep zag Maya al aan haar tafel. Van haar tranen waren niks meer te zien. Ze had een grote grijns op haar gezicht toen ze mij zag aanlopen. Ze gebaarde dat Teresa, de persoon die bij haar stond, haar met rust moest laten. Teresa keek van Maya naar mij en stampte met haar voet. "Maya, ik ben populair. Je kunt me niet zomaar wegsturen ik-" ik ging naast Maya zitten en Maya negeerde Teresa haar geschreeuw. Ik zag nog net dat Nena haar vriendin wegsleurde en tegen haar begon te gillen. Maya rolde met haar ogen en begon met praten. Ze stopte niet met praten, zelfs toen de les begon. Ze bleef kletsen tegen mij. Normaal zou ik me er aan ergeren, maar ze had zo'n mooie stem. Ik kon uren naar haar stem luisteren. Ze had haar rode haren ingevlochten en ze zette haar bruine Bambi ogen op toen de leraar zei dat ze moest stoppen met praten.
Ik was origineel van plan om het over gisteravond te hebben, maar ik besloot het te vergeten. Ze was vrolijk, tenminste het leek zo. Ik wou haar glimlach niet laten verdwijnen. Ik staarde naar de kuiltjes in haar wangen toen ze begon te lachen. Ik bleef haar aanstaren, totdat ze stopte met lachen en mij verbaasd aankeek. "Waarom kijk je zo?" Ik wist dat ik rood werd, dus ik draaide mijn gezicht om. Ik moest snel iets verzinnen, dus besloot ik het eerste te zeggen wat er bij mij te binnen schoot. "I-ik was jaloers op je ingevlochten haar, omdat ik dat niet kan." Ik keek haar weer aan en haar ogen waren weer ontspannen. Plotseling pakte ze mijn haar, "maar ik kan het wel." Na die les had ik geen idee wat we hadden moeten doen in de les, maar ik had wel prachtig ingevlochten haar.
Ik zat in de pauze op een bankje een boek te lezen. Ik keek pas op toen ik iemand hoorde die zich naast mij neerplofte. Het was Maya die geïnteresseerd naar de voorkant van mijn boek zat te staren. "Waar gaat het over?" Vroeg ze. Ik friemelde nerveus aan mijn haren. "Het is een boek over de Dood die meisjes meeneemt naar zijn plek, omdat hij zich alleen voelt. Hij probeert van ze te houden, maar het lukt hem niet. Totdat hik een prachtige dame ziet waarvan hij wegsmelt. Hij besluit haar juist niet mee te nemen, ook al wil hij haar zo graag bij hem. De Dood houdt zoveel van haar dat hij haar laat leven. De Dood zelf zal haar beschermen en zo wordt de Dood haar beschermengel."
Maya knikte geïnterneerd en pakte het boek even vast. Vervolgens gaf ze het terug en bestudeerd mijn gezicht. "Julia-" zei ze. Ze pakte een los plukje haar en deed het achter mijn oor. Dit veroorzaakte vlinders in mij. "Wat is er aan de hand Julia?" Vroeg ze plotseling. "Je bent anders vandaag." Zonder dat ik het wou liet ik de tranen stromen.
----------------------------- Dreamer - hoofdstuk 7 Julia Woorden: 1115
Weer een Julia hoofdstukje! Sorry dat deze zo lang duurde. Hopelijk was deze leuk om te lezen. :)
