This boy

Κεφαλαιο 36

Έτρεχα στον δρομο σαν τρελη! Ποναγε η καρδια μου απο την κούραση και ειχα και ολες αυτες τις σκέψεις στο μυαλό μου! Η μαρίνα με αφηςε να τα αντιμετωπίσω ολα μόνη μου!! Και εφυγε...εγω τι θα κανω; Σκέψεις του γιατι εγιναν ολα αυτα με στοίχειωναν και ετσι αφηρημένη έφτασα στο πάρκο πρώτου το καταλάβω! Δυο χερια με εποιασαν αποτομα και γύρισα τρομαγμένη ! <<οπα οπα! Τι έπαθες εσυ; Εισαι καλα;>> η φωνή του ηλια με ηρεμισε! Παλι καλα που δεν ηταν κανενας ξένος ή κακοποιός και ειχαμε και αλλα μπερδέματα τοτε! <<ηλια ευτυχως εισαι εσυ! Που ειναι ο αλεξ;>> <<ηρεμισε παρε μια ανάσα πρωτα! Ερχεται απο οτι μου ειπε!>> πρώτου προλάβει να πει τιποτα αλλο ή έστω να απαντήσω ο αλεξ εμφανίστηκε πισω απο κατι δέντρα και πλησιασε. Με φιλησε και μου χαμογελαςε. <<ολα καλα;>> ειπε με την ονειρεμένη φωνή του! <<η μαρίνα....πηγα σπιτι της να δω τι κανει και εξαφανίστηκε εφυγε λεει για να μην πληγωθώ!>> τους ειπε χωρις να παρω ανάσα! Ο Ηλίας εμεινε έκπληκτος να με κοιταει ενω ο αλεξ μου ειπε ήρεμος <<πολυ μυστήρια αυτη η κοπελα ρε παιδια! Ολη την ωρα τρεχει μακρια απο τα προβλήματα της!>> τον βάρεσα φιλικά στον ώμο για να μην φανεί πως με πειραξε πολυ αυτο που ειπε για την φίλη μου και εκεινος με κοιταξε σοβαρός! Ο Ηλίας πανικόβλητος γραπωθηκε απο το χερι μου και ειπε <<πρεπει να την βρουμε! Όπου και αν πηγε ειναι μόνη! Κινδυνεύει! Εχω τα κλειδιά του αμαξιού του μπαμπα μου !>> και τελικα απο ολη την κουβέντα η εξαφάνιση της κολλητής κατεληξε σε ταξίδι μυστηρίου! Ο αλεξ φαινόταν πολυ ήρεμος! Εκανα ενα βήμα κοντα του και ειπα ταχα γενικα! <<παιδια σας παρακαλω αν ξερετε οτιδήποτε που της εχει συμβεί τελευταία πεστε το μου!>> ο Ηλίας με πηρε αγκαλια και μου έγνεψε οχι! Ο αλεξ λογο σφιγμένος βεβαια παλι οχι μου έγνεψε! Ειχα αρχισει να τον υποψιάζομαι πολυ...
~~~~~σκεπτική μαρίνας~~~~~
Θεε μου ειμαι εντελώς χαζή; Παράτησα την κολλητή μου στα κρύα του λουτρού και το ιδιο μου το σπιτι και την οικογενεια μου για να τρέχω στους δρόμους! Τι εκανα η ηλιθια; Επρεπε να της μιληςω απο την αρχή! Παντα με στήριζε σε ολα και έβλεπε ποσο μετανιωμένη ημουν για οτιδήποτε πίστευε πως εχω κανει! Πρεπει να γυριςω πισω! Να δωςω εξηγήσεις! Να φτιάξω τη φιλια μου με την κολλητή μου! Μα που ειμαι; Τι ειναι αυτο το μερος; Εχω αρχισει να φοβαμαι πολυ! Θα συνεχίσω να περπατάω μπας και δω κανα γνώριμο μερος! Η περιοχή μου ειναι ουτος η αλλιως δεν γινεται να ειμαι τοσο άχρηστη στον προσανατολισμό. Συνεχίζω και προχωράω ευθεία λοιπον προσπερνοντας μικρά παρκάκια και καρτερία! Η σιωπή της νύχτας με ηρεμεί και ο ήχος του αέρα με γαληνεύει! Συνεχίζω και περπατάω! Οχ ενας άντρας! Με πλησιαζει. Φτερά ειναι αυτα στην πλάτη του; Οχ θεε μου με αρπάζει και με βαζει σε ενα αυτοκίνητο! Τι κανω τωρα;;; Το μονο που μπορω να κανω ειναι να ουρλιάξω! Αρχίζω να τον κλωτσάω αλλα κλείνει τη πόρτα και μου κλείνει το στόμα! Ξεκινάει το αμάξι για το άγνωστο!
~~~~~~τελος σκέψεων μαρίνας~~~~~~