This boy

Κεφαλαιο 39

Το τηλεφωνο μου αρχισε να χτυπαει και για μια ακομα φορα με διεκοψε απο τις σκεψεις μου, ηταν η μαμα μου, με εψαχνε και μου ειπε αγχωμενη:
-Που ειστε τοση ωρα ρε κοριτσια;
Βρηκα μια φτηνη δικαιολογια και της απαντησα:
-Ειμαστε σπιτι μου , η μαρινα θα κοιμιθει εδω αποψε! Σας περιμενουμε!
Η μαμα μου γελασε και με ενα ειρωνικο υφακι μου απαντησε:
-Σε ευχαριστω για την ανακοινωση μικρη μου,ερχομαστε σε καμια ωριτσα!
Κλεισαμε το τηλεφωνο και ο Ηλιας με κοιταξε σαστισμενος και μου ειπε... <<θα μου απαντησεις επιτελους γιατι εχεις μια φωτογραφια του πατερα του αλεξ σπιτι σου;>> μου ειπε ολο εκπληξη... <<δεν μου λες ρε ηλια εσυ εχεις γνωρισει την οικογενεια του;>> του ειπα και χαμογελασα. Εκεινος το σκεφτικε λιγο και ειπε <<οποτε παω σπιτι του λειπουν , αλλα δεν το θεωρω σημαντικο να ξερω τοσα για αυτον>> μου ειπε και τον κοιταξα απορημενη.
Επρεπε να σκεφτω προσεχτικα την επομενη μου απαντηση ή ερωτηση γιατι ισως καταφερνα να ψαρωσω τον Ηλια για καμια πληροφορια! <<δεν σου φαινεται περιεργο να μην εχεις γνωρισει ποτε τους ενοικους του σπιτιου που κοιμασαι και περνας τη μερα σου;>> του ειπα οντως απορημενη ... Εκεινος διστασε να απαντησει αλλα ειπε << οντως ... Δεν το ειχα σκεφτει πιο πριν... Αν και ο Αλεξ παντα ηταν μυστηριος και εγω συνιθησα ετσι!>> <<μηπως ειναι ωρα να τον ρωτησεις τι τρεχει;>> τον ρωτησα... Εκεινος διατακτικα με ρωτησε <<δεν τον εμπιστευεσαι ετσι;>> γαμωτο... Το καθαρμα ηξερε την απαντηση μου. Δεν με επερνε να του παιξω παιχνιδια . Επρεπε να ειμαι ευθεις μαζι του και να του μιλησω... <<δεν ειναι πως δεν τον εμπιστευομαι απλα κατι κρυβει. Και πρεπει να το μαθω...ισως να εχει σχεση με...>> δεν συνεχισα την προταση μου! Εκεινος ειχε μεινει να με κοιταει περιμενοντας μια ανταποκριση απο εμενα! Για καμποσα λεπτα κοιταζομασταν λες και περιμεναμε κατι ο ενας απο τον αλλον. Απλα κοιταζομασταν αλλα διεκοψα την σιωπη μας <<εχω λιγη ωρα στη διαθεση μου. Βοηθα με να μαθω τι κρυβει , χωρις να του αποκαλυψεις τιποτα και θα σου κανω οτι χαρη θες!>> το σκεφτηκε αρκετα πρωτα , καθως καθισε σε ενα παγκακι , ξεφυσιξε και αρχισε να τριβει το κεφαλι του. Μαλλον αυτος ειναι ο τροπος που τα αγορια της νεολαιας σκεφτονται.... Γελασα απο μεσα μου για να μην νομιζει πως ειμαι κανενα χαζχαρουμενο και εκατσα διπλα του στο παγκακι! <<η ωρα περναει και αυτο ειναι κατα μας!αλλα δεν σε πιεζω...>> ευχομαι να ποιασει το νοημα μου και να καταλαβει πως βιαζομαι! Εσμιξε τα φρυδια του και μου ειπε <<δεν ειναι οτι ειμαι κακος φιλος αλλα θα σε βοηθησω! Μου αρκει να βρουμε τη μαρινα. Και αν οντως εμπλεκεται με την εξαφανιση της θα το μαθουμε και θα τον αναλαβουμε!>> τον αγκαλιασα και τον φιλησα στο μαγουλο! Ελπιζω να μην νομιζει πως του την πεφτω! Απλα εκφραζω εντονα τα συναισθηματα μου!
Ξεπαρκαραμε το αμαξι και πηγαμε μπροστα απο το σπιτι του Αλεξ! Δεν ειχε ουτε ενα φως αναμενο! Μαλλον θα κοιμοταν σκεφτηκα. Αυτο που πηγαινα να κανω ηταν ακρως επικινδυνο! Αδρεναλινη λοιπον στο φουλ, το ανγχος επισης, το κουτελο μου ειχε ηδη αρχισει να υδρωνει και η καρδια μου να χτυπαει! Κοιταξα τον Ηλια και του ειπα <<αν μας ποιασει πως θα δωσουμε εξηγησεις;>> πριν προλαβω να φρικαρω και αλλο μου ειπε βιαστικα: <<δεν ειναι μεσα...>> μπερδεμενη βγηκα απο το αμαξι και κολησα το προσωπο μου στο παραθυρο της τραπεζαριας και το σπιτι ηταν ερημωμενο! Δεν υπηρχε ψυχη μεσα! Ανακουφιστικα! Το θεμα τωρα ηταν να βρω μια ανοιχτη εισοδο και να εισβαλω μεσα βα ψαξω στοιχεια! Θεε μου ... Τι παω να κανω; Αυτο το αγορι μου αρεσει πολυ και εγω καθομαι και τον υποπτευομαι για το καθε τι! Οχι... Ελεγα συνεχεια στον ευατο μου! Μην αφησεις τα συναισθηματα σου να ακυρωσουν την καθε υποπτια που εχεις! Μετα τη φωτογραφια που βρηκα στη βιβλιοθηκη μου ειχε καρφωθει η ιδεα πως κατι δεν πηγαινε καλα με αυτον! Δεν ημουν σιγουρη καν αν ειναι ανθρωπος πια!

Ο Ηλιας με τραβηξε απο το χερι και πηγαμε στην πισω αυλη του σιτιου! Απο εκει μπορουσε κανεις να διακρινει το δωματιο του Αλεξ! <<τωρα τι;>> του φωναξα νευριασμενη με την ατυχια μας! Μου εγνεψε να κανω ησυχια και προχωρησε προς το παραθυρο! <<ερχομαι εδω απο 7 χρονων ! Ξερω πως ο Αλεξ παντα αφηνει το παραθυρο του ανοιχτο γιατι φοβαται πως μπορει να ξεχασει τα κλειδια καμια μερα...>> με αυτα τα λογια εσπρωξε το παραθυρο και εκεινο ανοιξε χωρις αντισταση! <<μπινγκο!>> του ψελισσα και χαμογελασα. Μπηκα μεσα στο δωματιο του το οποιο περιεργο αλλα ηταν μεσα στην ακαταστασια! Δεν με βοηθουσε και πολυ το συμπαν να βρω τα στοιχεια που ηθελα! Ρουχα ηταν πεταμενα και στηβαγμενα στο κρεβατι του, κουτες με φωτογραφιες πανω στο γραφειο του, σκισμενες αφισες στους τοιχους του ενα κομματι πιτσας κολλημενο στο ταβανι! <<παντα ετσι ειναι εδω περα;>> ρωτησα τον ηλια και εσπρωξα μια κουτα για να προχωρησω! <<βασικα πρωτη φορα ειναι τοσο καθαρο! Συνηθως ειναι κολλημενο στο ταβανι ολο το κουτι με την πιτσα.>> αηδιασα και αρχισα να χανω καθε καλη αποψη που ειχα για αυτον! Μπορει οταν τον γνωρισα να φαινοταν ανοιχτο  βιβλιο αλλα τωρα πια εχει κλειστει στον εαυτο του οσο ποτε! Και τι στον διαβολο εννοουσε οταν ειπε οτι εχει ενα διλημα! Ποια στρατοπεδα εννοει;  Καθε μερα ολο και πιο περιεργος! Αρχισα να ψαχουλευω μεσα στις κουτες τις φωτογραφιες μαζι με τον Ηλια , ο οποιο ισχυριζοταν πως ποτε δεν τις ειχε ξαναδει! Φωτογραφιες με κοριτσια ηταν. Δεν ηταν απο το σχολειο μας παντως...

Κρυος ιδρωτας με ελουζε και συνεχεια τσεκαρα εξω απο το παραθυρο για τον Αλεξ! Το μυαλο μου εψαξχνε δικαιολογιες σε περιπτωση που μας πετυχει σπιτι του! Ξεφυλιζα λοιπον τα αλμπουμ μεχρι που την ειδα! Ηταν η μαρινα στη φωτογραφια!! Κοιμοταν στο κρεβατι της! Πως ειχε τετοια φωτογραφια ο Αλεξ; Ητανε μαζι της! Ουρλιαξα το ονομα του ηλια και αυτος ηρθε γρηγορα διπλα του! Κολλησε το κεφαλι του στο δικο μου και κοιταζαμε σαν χανοι την φωτογραφια. Εκεινος την πηρε στα χερια του και ειδε γινει κοκκινος απο θυμο! <<ξερεις τι παει να πει αυτο; Ηταν μαζι της!! Ο αλεξ ΣΟΥ! Και η μαρινα ΜΟΥ! Με προδωσε ο μπασταρδος!>>.....