This boy

Κεφαλαιο 40

Τα ποδια μου ετρεμαν! Ειχα χασει τη γη κατω απο τα ποδια μου! Με μια μολις φωτογραια καταλαβα τι ειχε συμβει! Η Μαρινα εφυγε για να μην με πληγωσει! Μαλλον θα εγινε κατι με τον Αλεξ και δεν θα αντεχε να μου το πει... Εκατσα στο κρεβατι του Αλεξ και δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου. Δεν ξερω πως ειχε γινει αυτο αλλα η κολλητη μου, ή καλυτερα να πω αδερφη μου μου εκανε κατι τετοιο. Τα μαγουλα μου ειχαν κοκκινισει και τα δακρυα ετρεχαν καυτα πανω στα ροδινα μαγουλα μου. Ο Ηλιας κλωτσησε μια καρεκλα και εκατσε διπλα μου. Ελεγα συνεχεια <<δεν το πιστευω!!δεν γινεται να συνεβη αυτο!>> αρχισα να κατηγορω τον εαυτο μου που δεν την πιεσα να μεινει για να μπορουσαμε να τα ξεκαθαρισουμε ολα τωρα , να αγκαλιαστουμε και να κανουμε βλακειες οπως παντα! Αλλα η Μαρινα εξαφνισμενη και η καρδια μου ραγισμενη! Ο Ηλιας εβαλε το κεφαλι μεσα στα χερια του και φυσιξε δυνατα! Πολλα νευρα αυτο το παιδι... <<θα την βρουμε!>> του ειπα προσπαθωντας να τον συμπονεσω! Αλλα νομιζω πως δεν πληγωθηκε τοσο για την Μαρινα εκεινη τη στιγμη! σηκωθηκε ορθιος και αρχισε να κανει βολτες στο δωματιο! <<Ηταν ο αδερφος μου! Το στιριγμα μου και κοιτα πως μου ανταπεδωσε τη φιλιας μας! Με την κοπελα που μου εχει παρει τα μυαλα πηγε !>> χαμογελασα κρυφα καθως μου αρεσε να ακουω καλα λογια για αυτην. <<ξερεις νιωθω περιπου το ιδιο. Αλλα δεν ξερουμε κατω απο ποιες συνθηκες εγινε αυτο! Οταν βρουμε τη Μαρινα θα λυθουν ολα!>> .....
~~~Σκεψεις Μαρινας~~~
Γαμωτο γιατι εφυγα; Επρεπε να μεινω διπλα της σε ολο αυτο! Ηξερα πως κατι παει στραβα με τον Αλεξ και την αφησα στο χειλος του γκρεμου μονη της! Γιατι κανω τοσες μαλακιες συνεχεια;; Πρεπει να φυγω απο εδω και να παω κοντα της να της πω τα παντα! Αχ μακαρι ο Ηλιας μου να ειναι διπλα της σε ολο αυτο! Δεν θελω να ειναι μονη με τον Αλεξ! Οχ καποιος μπαινει μεσα!
~~~τελος σκεψεων μαρινας~~~
<<πως περνας Μαρινα;>> ακουςα μια φωνη απο το βαθος του δωματιου να μου λεει! η μορφη του Αλεξ καθως πληςιαζε εμφανιστηκε μπροστα μου μεσα απο το σκοταδι! Τα ανοιχτοχρωμα ματια του γυαλιζαν μεσα στο σκοταδι! Μια δευτερη μορφη ξεδιπλωθηκε διπλα του! Ο πατερας του φυσικα! Πατερας και γιος τα ιδια σκατα!  Ο Αλεξ εσκυψε διπλα του και με τον αντιχειρα του σκουπισε ενα δακρυ που κειλουσε στο μαγουλο μου! Ο πατερας του  καθισε στο πατωμα και με επεξεργαστηκε! <<τι λες να κανουμε μαζι της γιε μου;>> ειπε στον Αλεξ καθως απο την τσεπη του ξεπροβαλε ενα μαχαιρι! Οταν το βλεμα μου το παρατηρησε τραβηχτικα πισω τρομαγμενη και εσφιξα τις γροθιες μου... Ο Αλεξ κοιταξε τον πατερα του με ενα πολυ σοβαρο υφος και του απαντησε <<ξερει πολλα ηδη η μικρη πολυλογου! Και για αυτο φταις εσυ που δεν κανεις οτι σου λεω! Ειπαμε αυτη η αποστολη ειναι δικια μου και εσυ απλα υπακους εντολες!>> Το σοβαρο και ηρεμο βλεμα του πια ειχε μεταμορφοθει σε ενα αγριεμενο βλεμα ετοιμο να επιτεθει! Ειχε μια ζωοδης πλευρα αυτος ο ανθρωπος , μια αποκοσμη πλευρα που με τρομαζε παρα πολυ!

Ο πατερας του εποιασε τον Αλεξ απο τον ωμο και του ειπε <<Συμφωνοι γιε μου , αλλα να θυμασαι η μοιρα μας στηριζεται πανω σου! Μην κανεις καμια βλακεια! Εγω λεω να την ξεκανουμε!>> Πηγε να τραβηξει το μαχαιρι απο την τσεπη του. Εγω εκλεισα τα ματια μου τρομαγμενη αλλα ο Αλεξ του εποιασε το χερι και του εσφυξε τον καρπο! << Και εγω σου υπενθυμιζω η δικη σου μοιρα στηριζεται πανω μου! Μην αγγιξεις τριχα της! Πρεπει να εχω μια αφορμη για δικαιολογια οταν η Νικολ αργα ή γρηγορα μαθει για ολο αυτο>> Ανοιξα σιγα τα βλεφαρα μου και ο Αλεξ εφυγε ανταλλαξε μια θανατηφορα ματια με τον πατερα του και εφυγε αποτο δωματιο! Ο πατερας του σηκωθηκε αργα και πριν βγει και εκεινος απο το δωματιο βεβαιωθηκε πως τα χερια μου ηταν σφιχτα δεμενα! Μετα με πεντε βηματα βγηκε απο το δωματιο και κλειδωσε την πορτα πισω του.

Η καρδια μου χτυπαγε πολυ δυνατα , ταχυκαρδια επαθα... Και η ανασα μου εβγαινε με δυσκολια απο το σοκ που επαθα! Ηταν ολα τοσο μυστηρια!  Γιατι αραγε η ζωη του πατερα του πατερα του Αλεξ στηριζοταν στον Αλεξ; Ειναι και δολοφονος;;; Ολες αυτες οι σκεψεις με βασανιζαν! Εγυρα το κεφαλι μου στον τοιχο αλλα κατι γυαλισε στο πατωμα λιγο πιο μακρυα μου! Τα ματια μου ειχαν προσαρμοστει στο σκοταδι πια και προσπαθουσα να αντηληφθω τι ηταν το λαμπερο πραγμα στο πατωμα. Κοιταξα το σχημα του και ηταν το μαχαιρι του πατερα του Αλεξ! Μαλλον θα του ξεπεσε καθως σηκωνοταν! Η τυχη επιτελους μου χαμογελασε! Και μονο η ιδεα οτι μπορουσα να απελευθερωθω με εκανε να νιωσω ασφαλη και δυνατη ξανα! Τεντωσα τα ποδια μου και με αρκετη προσπαθεια εφτασα το μαχαιρι! Το εβαλα αναμεσα στους αστραγαλους μου και το τραβηξα σιγα σιγα προς το μερος μου! Με τον αγκωνα μου το εσυρα προς τα πισω μου και με το ενα μου χερι αρχισα να κοβω το σκοινι. Μου πηρε πεντε λεπτα αλλα απελευθερωθηκα! Τωρα εμενε να βρω εξοδο!

~~~ στο σπιτι του Αλεξ ~~~
Ειμαι διαλυμενη! Θεε μου δωσε μου δυναμη! Πρεπει τωρα να προσποιουμε στον Αλεξ για να με οδηγησει εκεινος στη μαρινα! Τα νευρα μου ειναι τεντωμενα και ταυτοχρονα θελω να ξεχασω τα παντα και να παω σπιτι μου και να βουλιαξω στον καναπε μου! Ο Ηλιας μουρμουριζει βρισιες εδω και ενα τεταρτο! Εγω φοβαμαι , ανησυχω, θελω να κλαψω και οχι μονο αυτο ΠΕΙΝΑΩ κιολας 😭... <<τι γινεται ρε Ηλια ; Θα φυγουμε ποτε απο εδω;>> εκεινος εφτυσε πανω στην φωτογραφια του Αλεξ και τη δικη του , την οποια ο Αλεξ ειχε κρεμασμενη στον τοιχο και φωναξε <<καθαρμα!!!>> σηκωθηκα και του ψιθυρισα <<ας μην ανακατεψουμε τιποτα γιατι ο Αλεξ θα καταλαβει πως καποιος ηταν εδω!>> ο Ηλιας μου εγνεψε καταφατικα και ηταν καιρος να φυγουμε! Με αγκαλιασε και μου υποσχεθηκε πως ολα θα πανε καλα! Μακαρι να μπορουσε να μου το αποδειξει κιολας! Καθως λοιπον καναμε ενα βημα προς το παραθυρο ακουστικε η εξωπορτα του σπιτιου να βρονταει απο τον κατω οροφο! Μου κοπηκαν τα ποδια! <<ηρθε!>> του ειπα κοκαλωμενη και ποιαστηκα απο το μανικι του!
Ο Ηλιας εσφυξε το χερι μου και υδρωτας ετρεχε στο πλαι του μετωπου του! Βηματα ακουγονταν απο τη σκαλα και .....