This boy

Κεφαλαιο 42

<<Ηλια ανεβαινει!>> Του ειπα και η καρδια μου κοντευε να σπασει. Τα ποδια μου ετρεμαν . Το ιδιο και η φωνη μου!
Ο Ηλιας ηταν γραπωμενος απο το χερι μου και δεν κουνιοταν. Ηταν κοκαλωμενος! Προσπαθουσα να τραβηχτω αλλα ο καρπος του ηταν λες και ειχε συνδεθει με τον δικο μου. Ειχανε γινει ενα.
Ο Αλεξ πλησιαζε και εγω επρεπε να κανω κατι , καθως το βλαμενο διπλα μου δεν φαινοταν να κουνιεται. Ο Ηλιας συνηλθε απο το σοκ και μου ειπε <<κλεισε το φως και ακολουθα με!>>
Ακολουθησα τις εντολες του και ετσι εγινε... Το παραθυρο ειχε κολλησει! Καταραμμενα παλεοδομικα παραθυρα! Το χερουλι της πορτας κοντευε να ανοιξει , οταν τραβηξα τον Ηλια και χωθηκαμε κατω απο το κρεβατι! Ο Αλεξ μπηκε στο δωματιο. Κρατουσα την αναπνοη μου , διοτι φοβομουν πως με την παραμικρη ανασα μου θα με καταλαβει.
Ο Ηλιας ειχε κλεισει τα ματια του και ειχε γυρισει προς την μερια μου γνεφοντας μου να ηρεμισω. Ο μονολογος του Αλεξ ακολουθησε:
<<Κοιτα που κατεληξα γαμωτο!  Ειμαι πολυ ηλιθιος. Διακινδυνευω τη ζωη της Μαρινας και του πατερα μου. Μπορω να τη σωσω αλλα θα μου κοστισει τη ζωη του μπαμπα! Και τοτε και ολης της φυλης! Αλλα ειναι επικινδυνος για ολους... Πφφφ.... Τι να κανω γαμωτο!>>
Τον ακουγα να ξεφυσαει απο τα νευρα του και μετα μια στιγμη ησυχιας ακολουθησε... Στο μυαλο μου ξεκαθαρισαν ολα! Ή θα σκοτωνε τον φτερωτο που ειδα στη φωτογραφια και θα εσωνε εμας , ή θα σκοτωνε τη Μαρινα για να σωσει τους δικους του! Δυσκολο επιχειρημα... Αλλα ημουν πολυ θυμωμενη μαζι του. Μονο και μονο επειδη μου ειπε ψεματα. Με εκανε να νιωσω τοσα συναισθηματα για αυτον και ματα απομακρινθηκε μακρια μου... Ολες οι σκεψεις με περιτρυγυριζαν και χωρις να ειμαι σιγουρη για αυτο που κανω , βγηκα κατω απο το κρεβατι και πεταχτηκα ορθια. Ο Ηλιας σαστισμενος δεν προλαβε να με τραβηξει πιςω και τωρα ημουν στο χειλος του γκρεμου εναντιον του Αλεξ. Σηκωθηκα μπροστα του γεματη θυμο και του φωναξα:
<<Να την σωσεις! ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ!>> τον εσπρωξα και εκεινος τρομαγμενος παραπατησε και επεσε πανω στο κρεβατι του! Ο Ηλιας σηκωθηκε και τον κοιταξε.
Αρχισε να περνει τα πανω του και πλησιασε τον Αλεξ γεματος θυμο...
<<Με την κοπελα που μου αρεσει ρε μαλακα! Πηγες μαζι της! Κινδυνευει εξαιτιας σου! Ο καλυτερος μου φιλος ησουν και με προδωσες!>> ο Αλεξ σηκωθηκε αργα απο το κρεβατι και δεν εδωσε καν σημασια στον Ηλια. Στραφηκε κατευθειαν σε εμενα. Ξεφυσιξε και πηγε να μου ποιασει το χερι. Εγω τραβηχτηκα αποτομα και το χαστουκισα. Δεν αντεδρασε αυτος. Εκανε ενα βημα πισω και πηρε το σοβαρο του βλεμα. Μου ειπε ηρεμα <<Νικολ θα στο ελεγα αλλα δεν ηθελα να σε μπλεξω σε κατι τετοιο.>> ειπε και βυθισε το κεφαλι στα χερια του. Ο Ηλιας εποιασε το Αλεξ απο τον λαιμο τον εσπρωξε πανω στην ντουλαπα και αρπαξε την φωτογραφια μεσα απο την κουτα!
<<Κοιτα.ΚΟΙΤΑ ΕΙΠΑ!!!Η Μαρινα ειναι αυτη. Αλλα εσυ φυσικα το ξερεις αφου μας εκμεταλευτηκες ολους...>> ΤΑ ματια του κοντευαν να πεταχτουν εξω απο τον θυμο. Ο Αλεξ εριξε με μια του κινηση τον Ηλια στο πατωμα και τον προσπερασε. Ετρεξα διπλα στον Ηλια και τον σηκωσα. Πριν προλαβει να μιλησει ειπα.
<< Με εκμεταλευτηκες. Νομιζα πως πραγματικα ενιωθες κατι για εμενα αλλα τοσο καιρο ημουν ενα παιχνιδακι σου.>>
Με το δαχτυλο του χαιδεψε τα χειλια μου. Και μονο με το αγγιγμα του εβαλα τα κλαματα.

Εκεινος ενωσε το χερι μου με το δικο του και μου ψιθυρισε στο αυτι: <<ποτε μην ξαναπεις πως δεν σε αγαπησα.ΠΟΤΕ! Ηρθα για αλλο σκοπο εδω, μεχρι που ο σκοπος μου εγινες εσυ! Εσυ και η ασφαλεια σου.>>
Σκουπισε τα δακρυα μου και ενωσε το κεφαλι μου με το δικο του. Τραβηχτικα και του ειπα:
<<Πηγαινε με σε αυτην!>> εκεινος με κοιταξε βαθια στα ματια. Ανατριχιασα.... <<αν περνουσε μονο απο το χερι μου τα πραγματα μεταξυ μας δεν θα ειχαν γινει ετσι!>> <<Αλλα εγιναν!>> του ειπα τελειως ψυχρα και απομακρινθηκα.
~~~Σκεψεις Μαρινας~~~
Πρεπει να φυγω γαμωτο! Ουτε ενα παραθυρο δεν εχει εδω περα! Φτου κλειδωμενη πορτα. Αν ερθει ο αγριος θα του σπασω τη μουρη. Εχω και οπλο τωρα τιποτα δεν με τρομαζει. Τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω. Γιατι ετσι και μπει με καμια καραμπινα εδω μεσα θα χρησιμοποιωσω το σουγια για να αυτοκτονησω! Οχ αυτη η βιβλιοθηκη εχει κατι απο πισω! Μπινγκο ! Παραθυρο! Πως ανεβαινω τωρα εκει; Σκαμπο δεν μπαινω στον κοπο να ψαξω! Θα σκαρφαλωσω. Αου αου... Τα καταφερα. Ελευθερια!!!! Νικολ σου ερχομαι...
~~~ σπιτι του Αλεξ~~~
<< Νικολ δωσε μου μια ευκαρια και θα στα εξηγησω ολα! Βλεπεις μου ειναι δυσκολο να διαλεξω τι θα κανω. Ειναι ο πατερας μου...>> Μου ειπε και δακρυα τρεχαν απο τα ματια του... Δεν μπορουσα να σκεφτω καθαρα. Οσο και να τον αγαπουσα επρεπε να βρω τη Μαρινα και να μην υποκυψω στα συναισθηματα μου! Εκανα να βγω απο το παραθυρο οταν ενα χερι ποιαστηκε απο το πεζουλι! Ουρλιαξα και η Μαρινα ανεβηκε και με κοιταξε κοκαλωμενη.
<<δεν πειραζει...>>της ψιθυρισα και την αγκαλιασα και αρχισαμα να κλαιμε και οι δυο μας. Ο Ηλιας ετρεξα και την αγκαλιασε σφυχτα. Μετα τη φιλησε και την ξανα αγκαλιασε. Ο Αλεξ τρομαενος την κοιταξε. Η Μαρινα αφησε μπροστα στα ποδια του εναν σουγια και ειπε <<Την επομενη φορα να προσεχεχετε τα πραγματα σας!>> ....