This is my life...

Hoofdstuk 3

Ik verhuisde naar Beuningen.
Ik kwam daar in groep 5. Ik was toen net 8 geworden.
Vanaf dat moment is de hel begonnen...

Ik kwam in een klas van 32 mensen...
Mijn eerste dag ging goed! Iedereen deed aardig. Er ging een week voorbij en iedereen deed nog steeds aardig... At least dat dacht ik.
De week daarna begon het... De eerste opmerkingen kwamen... Ze begonnen zich tegen me te keren. "wat heb ik mis gedaan?" Zei ik tegen mezelf.
"Komt het omdat ik nieuw ben?" En zo dwaalde er steeds meer vragen door mijn hoofd.
Ik had maar 3 vriendinnen, de rest had zich tegen me gekeerd.

De weken daarna werd ik vaak in de pauzes uitgescholden, getrapt en geslagen. De docenten zagen het maar deden er niks aan...
Uiteindelijk ben ik naar de directeur gegaan.

Directeur:"waar kan ik je mee helpen?"

Ik:"uhm nou... Ik wordt heel erg gepest in de klas... En euhm ja ik..."

Directeur:"ja er worden wel meer mensen gepest hier op school. Je moet wat duidelijker zijn"

Ik:"nou euhm... Ik wordt dus gepest en niemand mag mij... Ik wordt geslagen, geschopt en uitgescholden en de docenten doen er niks aan..."

Directeur:"Ja dat is natuurlijk niet fijn maar zonder bewijs kan ik niks doen. En als de docenten niks doen geloof ik niet dat je de waarheid spreekt".

"Oke meneer..." Ik probeerde mijn tranen in te houden en loop het kantoortje uit... Ik loop naar de wc's en ik kon mijn tranen niet meer tegenhouden. Snikkend zat ik tegen de muur.
Een meisje uit mijn klas hoorde iemand huilen en kwam kijken. Heel hard begint ze te lachen. "KIJK WIE WE HIER JANKEND TEGEN DE MUUR HEBBEN ZITTEN! HET IS DAT LELIJKE KUT KIND!"

Al snel stond er een groepje voor de wc's naar me te wijzen en te lachen.

"HAHAHA ZE IS NOG ECHT LELIJK OOK!" Hoor ik iemand zeggen.

Ik sta op en ren weg.