This is my life...

Hoofdstuk 8

2 weken gingen voorbij. Ik had net 1 week school gehad.
De bel ging, de les was afgelopen.
Ik had net beeldende vorming gehad en ik liep naar de hal om pauze te houden.
Van schrik bleef ik staan.

"Nee dit kan toch niet... Nee dit is niet... Nee dit kan niet waar zijn!" Zeg ik tegen mezelf.
Ik wilde me omdraaien en weg lopen maar ik werd tegen gehouden.
Ik draaide me om om te kijken wie mijn arm vast hield en tot mijn verbazing was het Berry.

Ik probeerde mijn tranen achter mijn ogen te houden en niet het verdriet in mijn stem te laten horen.
"Laat me los" Zeg ik tegen hem.
"Nee, ik weet dat het moeilijk voor je is om Dylan zo te zien met al die slangetjes door zijn neus enzo. Maar dit is niet het moment om je om te draaien en weg te lopen!" Zegt hij terug.
Ik trek mijn arm los en ik ga een stukje verderop op een bank zitten. Kijkend naar dylan en al die meiden eromheen.
In de avond kreeg ik tot mijn grote verbazing een berichtje van Dylan.

Dylan: waarom kwam je niet naar me toe...?

Juulke: ik dacht dat ik je met rust moest laten... Dus dat deed ik.

Dylan: uhm tja ja euh laatmaar.

Juulke: ... Uhm dus hoe gaat het nu met je?

Dylan: ja gaat wel...

Zo ging het een tijdje door en uiteindelijk kwam er een eind aan het gesprek.

Dylan had vaak een andere vriendin...

Ik appte Dylan omdat ik hem wilde laten inzien waar ze mee bezig waren.

Juulke: heey dyl...?

Dylan: ja?

Juulke: waarom neem je nou de hele tijd met elk meisje die je vraagt... Ze doen het alleen voor de aandacht.

Dylan: bemoei je er niet mee.

Juulke: dude ik heb het ze zelf horen zeggen. Ik wil niet dat ze je pijn doen.

Dylan: kanker nou is op man.

Ik klikte mijn telefoon uit en ging op bed zitten.
"Ik bedoel het toch goed... Waarom scheld hij met zijn eigen ziekte?!" Zo dwaalde er allemaal vragen door mijn hoofd waar ik geen antwoord op kon vinden.
Ik heb veel ruzie's met Dylan gehad alleen al om het feit dat hij elke week een ander had. En met veel bedoel ik echt veel.
Dan kwamen de scheldwoorden weer van zijn kant "kankerhoer, tyfuslijer, kut wijf, tyf op slet"
Vooral als hij kankerhoer zei moest ik me echt inhouden maar geen moment heb ik hem laten vallen. Ik kon het niet ik hield te veel van hem.