This is my life...

hoofdstuk 26

We are just lonely souls lost between reality and dreams...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nachten lang praatte ik met Nick via snapchat...

ik: Kan ik heel snel iets zeggen?
Nick: Ja
Ik: Echt in vertrouwen
Nick: Ja Tuurlikk
Ik: Echt aan NIEMAND vertellen, zelfs Sophie weet et niet, dus serieus beloof me dat je niks vertelt.
Nick: Ik beloof het
Ik: Mooi die belofte mag je niet breken anders haat ik je voor altijd.
Nick: Daar heb je alle redenen voor, dus ik hou mn mond gesloten. Je kan me vertrouwen!
Ik: Ik wilde gister in mn been snijden... durfde alleen niet echt kracht te zetten dat t ging bloeden...
Nick: Juulke zeg me alsjeblieft dat dat niet zo is!!
Ik: Als ik zeg dat t niet zo is lieg ik.
Nick: Waaarom!! Doe alsjeblieft niet oke!!
Ik: T is gewoon... ik wil... Ik wil de pijn gewoon niet voelen en de leegte... Nee ik doe t al niet meer want das niks voor mij, durfde niet eens zo hard kracht te zetten dat er bloed uitkwam dus dat wordt hem nii.
Nick: Doe dat pleaasee niet meer! Praat dan met me!
Ik: Ik doe het al niet meer...
Nick: Beloof het me
Ik: Ik beloof het je.
Nick: En ohwee als ik erachter kom dat je dat doet of ik zie dat je zo'n litteken hebt.
Ik: komt goed.
Nick: Oh ja zeker dat het goed komt!
Ik: En anders?
Nick: Niks en anders. T komt gwn goed.
Ik: Maar wat kan ik dan doen?! Liever elke andere pijn dan de pijn dat Dylan er niet meer is.
Nick: Je moet gewoon sterk zijn! Je moet geen pijn hebben, Sla dan op je kussens tot je al je woede , energy en pijn kwijt bent.
Ik: Ja maar die voelt geen pijn.
Nick: Maar jij voelt je pijn weggaan.
Ik: En het is zielig om me kussen te slaan
Nick: Wrm zielig... het is een kussen
Ik: Mn kussen heeft ook gevoel hoor.
Nick: Sla dan je deken of je matras.
Ik: Steen?
Nick: Nee dan doe je jezelf weer pijn.
Ik: Ja oke
Nick: Sla op alles dat geen pijn voelt en dat jij geen pijn krijgt.
Ik: Oke
Nick: Eyy juulke waarom eigg ik? Waar is het begonnen met dit praten? Ik vind het echt fijn en leuk (soms) daar niet van. En het helpt me ook! En ik hoop dat ik jou ook help!
Ik: Ja het helpt mij ook. Ja ik weet het niet... je bent gewoon speciaal voor me. Voel me fijn bij jou en je voelt vertrouwd.
Nick: Dat is echt fijn om te horen!! Echt! Maar praat je dan ook zo met andere?
Ik: Nee Jij weet iets over mij wat Sophie zelfs niet weet.
Nick: En alles wat je zegt zal nooit verteld worden zonder jouw toestemming.
Ik: Ik vertel soof alles en er is maar 1 ding dat maar 1 iemand weet en dat ben jij gelukkig. Andersom ook.
Nick: Drm is dit ook fijn voor mij!

dagen gingen voorbij. En in plaats van dat ik mezelf beter ging voelen, voelde ik me eigenlijk steeds kutter. Ik sloot me van alles en iedereen af. Ik begon mezelf pijn te doen om de pijn van binnen niet te voelen. Alles kwam naar boven, alle pijn en teleurstellingen die ik al doorstaan had.

"Had niemand het dan door dat het slecht met me ging? Zagen mensen de sneeën op mijn arm dan echt niet? of zagen ze het wel en durfte niks te vragen?" duizenden vragen bleven door mijn hoofd gaan. "Is er dan echt niemand die om me geeft?"

Zo kwam mijn slechte zelfbeeld ook weer naar boven. ik begon mezelf met de dag meer te haten. Ik ben dik ging er door mijn hoofd dus ik ging weer minder eten. Ik sliep nog steeds amper. de blauwe kringen stonden onder mijn ogen. En mijn ogen? die straalde de dood uit. Leegte waar alleen s' nachts water door heen liep. verder niks. geen twinkeling... alleen een doffe leegte.

********************************************************************************************

Sorry dat ik zo lang niks gepublished heb! Ik wilde er eigenlijk even niet mee bezig zijn.

Als iemand vragen heeft of wat dan ook kan je het altijd vragen en als je iets dwars zit I'm here for you!

see u soon!