This is my life...

hoofdstuk 23

2 mei 2015

"En hier is see you again van charlie puth!" ik zet mijn wekker uit. Ik heb zo geen zin in dit nummer, niet vandaag iniedergeval. Vandaag is de begravenis... Ik loop naar de badkamer en daar stonden mama, Manouk en Sophie zich al klaar te maken. Ik doe mijn haar in een knot boven op mijn hoofd en spring onder de douche en blijf daar even staan.  Na 15 minuten kom ik eronder uit en droog me af. Ik trek en zwarte jeans aan en een zwart los shirtje met gekleurde bloemetjes. Daar onder trek ik bruine hakken aan en doe mijn make-up. aangezien mijn haar droog is stijl ik mijn haar omdat Dylan dat het mooist vond. We ontbijten met zijn alle en doen de laatste dingen zoals tandenpoetsen, afruimen, caya en Flynn uitlaten enc. We wachten op Kim want ze zou met ons meerijden omdat haar ouders haar niet konden brengen. Toen kim er was was het tijd om te vertrekken. We reden met 2 auto's. ik zat met mama, Harry en Kim in de auto en in de andere auto zaten Manouk, Sophie en Martijn. We reden naar de Boskapel op de Graafseweg 276 in Nijmegen waar de uitvaart zou zijn. Eenmaal aangekomen zag ik mijn vader staan. Mijn vader komt normaal nooit voor iets maar hij was er vandaag wel bij. Dat verbaaste me nogal eerlijk gezegd. We liepen naar binnen en ik zat met mama en Harry op de eerste rij tussen de familie want dat wilde Dylan graag. De rest zat achter ons en er liep een pad tussen de stoelen door. Na een tijdje moesten we allemaal gaan staan en van boven aan het pad zag ik de kist van Dylan... Ik zag maar een puntje maar het was genoeg om in huilen uit te barsten. Dylan zijn kist werd gedragen door zijn neven. toen de kist stond werden de bloemstukken neergelegd. "juul kijk, jouw bloemstuk ligt met die van Tanja en Ivo op de kist." Boven op de kist lag een hart van diep rode rozen met een bordeaux rood lint eraan waar in goude letters op stond "Forever and Always- juulke"

er werd door zijn klas een gedicht voor gelezen en er werd veel verteld. nadat de dienst af was reden we naar Jonkerbosch waar Dylan begraven werd. Ook daar werd er nog iets verteld. Ook werd er verteld wie er bij het graf moesten blijven wanneer de kist de grond in ging. Daar stonden we dan... opa's en oma's, tante's en ooms, Tanja en Ivo en ik met mijn ouders. Toen de kist de grond in was gezakt mochten Patrick, Yvonne een knuffelbeer uitzoeken voor Cretien, Jordan en Damian. Ook ik mocht een beer uitzoeken. Ik koos voor de blauwe beer. de knuffelbeertjes kwamen van Make A Wish vandaan.

 Dylan wilde geen bloemen... Dylan wilde dat we het geld voor een donatie voor make a wish zouden gebruiken. En ondanks dat stond zijn graf en het hele pad vol bloemen. Ook is er door iedereen een donatie gedaan. na afloop zijn we nog naar Tanja en Ivo gegaan met Patrick, Yvonne, Cretien, Jordan en Damian. Ondanks de zware emotionele dag hebben we nog erg gelachen bij Tanja en Ivo. Tanja en ik gingen met Sheltie nog even naar het graf om de linten van de boeketten af te halen omdat het zonde zou zijn als die kapot zouden gaan door de regen. Eenmaal aangekomen liepen we naar de plek waar we die zelfde middag nog met meer dan 100 mensen gestaan hadden, de plek waar we de kist de grond in hebben laten zakken. Sheltie liep al voor ons uit. "sheltie ga maar naar omaatje en Dyl"hoorde ik Tanja zeggen. Ik hoorde en voelde de pijn in haar stem toen ze zei en dyl. Sheltie liep voor ons uit naar het graf. Eenmaal aangekomen was het graf al dicht. Op de dikke laag zand stonden allemaal bloemen, ook het hele pad stond vol. toen we alle linten van de boeketten gehaald hadden gad Tanja mijn lint aan mij. "Ik wil dat jij die hebt juul..." "waarom?" reageerde ik verbaasd terug. "Omdat het aan jouw boeket vast zat en dit het laatste is wat Dylans kist aangeraakt heeft. Ik wil dat jij hem hebt..." ik knikte en nam het lint aan. Ik gaf Tanja een knuffel en na een tijdje praten liepen we terug naar de Auto.

************************************************************************************************

Sorry dat ik zo lang niks geupload heb!! Druk met mijn nieuwe opleiding en weinig tijd om te schrijven... ik zal me best doen om zo nu en dan weer wat te schrijven en te publiceren!