"Je raakt me nooit kwijt maar dan ook echt nooit! Want ik zal voor altijd bij je blijven ook als ik er niet meer ben..."
Ik zie de tranen in zijn ogen staan... Voor een paar seconde is het stil.
Dylan legt zijn hand onder mijn kin en duwt mijn hoofd een beetje omhoog. Ik draai mijn ogen schuin naar onder zodat ik hem niet aan hoef te kijken.
"Juul kijk me aan..."
Ik kijk hem aan en knipper mijn tranen weg.
Dylan komt steeds dichterbij totdat onze lippen elkaar raakte.
Het voelde niet eens alsof er vlinders door mijn buik vliegen maar meer alsof er er een hele dierentuin door mijn buik heen sprong.
Ik glimlach tegen zijn lippen aan.
"Vind je het grappig ja?" Lacht Dylan
"Neeeeee totaal niet! Had het alleen niet verwacht"
Antwoord ik terug.
Dylan begint me in eenkeer te kietelen.
"DYLAN STOP" gil ik van het lachen. Ik probeer hem van me af te duwen maar het lukte niet omdat ik in de slappelach lag.
Dylan begint te lachen.
"Ik heb je nog nooit zo zien stralen weetje..." Zegt dylan terwijl hij me in mijn ogen kijkt.
Ik voel dat ik bloos en begin te giechelen.
"Je bent zo mooi... Dat ik je ooit heb laten gaan..." Zegt Dylan en geeft me een kusje op mijn voorhoofd.
De dierentuin stampte weer door me buik heen toen ik zijn lippen tegen mijn huid voelde.
Ik kijk Dylan aan en zeg "Dyl... Laat me alsjeblieft niet meer alleen, laat me niet weer in de steek..." Dylan kijkt me aan "ik beloof het... Ik laat je nooit meer gaan... Echt niet"
Ik glimlach en zie hem stralen. "Man wat hou ik toch van hem..." Zeg ik tegen me zelf.
"DAT HOORDE IK!"
En Dylan kijkt me heel lief aan.
Hij komt dichterbij en ik voel zijn lippen tegen de mijne aan. Eerst heel zacht en hij vraagt me om toestemming die ik vrijwel meteen geef.
De zoen wordt wat ruiger en hij gaat met zijn hand langzaam onder mn shirt en laat zijn hand rusten op mijn buik.
Na een tijdje zoenen, praten we weer en verteld hij nog een keer hoeveel spijt hij heeft dat hij me heeft laten gaan en dat hij een serieuze relatie met me wilt.
"Ik wil het ook Dyl maar ik kan het denk ik niet... Ik weet namelijk niet of ik het trek als je nouja je weet wel.. Dood gaat..." Antwoord ik terug.
"Ja dat snap ik..." Antwoord Dylan terug.
Ik merk dat hij het erg moeilijk vind en ik sla mijn armen om hem heen en trek hem tegen me aan.
Uiteindelijk gaan we naar beneden en ik doe snel mijn haar goed in de spiegel. Ik loop naar beneden en ik ga weer op de bank zitten. Na een tijdje praten gaan we naar huis.
In de auto hoorde ik Harry en Mama over Dylan praten maar ik lette niet heel erg op.
Ik was met mijn gedachten bij Dylan, met mijn gedachten bij de aanrakingen van zijn hand op mijn lichaam.
"Juul?" Hoor ik mam in eenkeer zeggen.
"Ja?" Antwoord ik terug.
Ze begint te glimlachen. "Waar was jij met je gedachten haha ik vroeg al een aantal keer iets aan je" zegt mama.
"Oh sorry wat zei je?"
"Waar hebben jij en Dylan het over gehad?"
Ik merk dat ik begin te blozen. "Wat ben ik blij dat het momenteel donker is in de auto dan merken ze niet dat ik bloos" zeg ik tegen mezelf.
"Oh hij heeft een liefdesverklaring gedaan maar ik weet niet wat ik moet doen... Ik hou van hem en vind hem echt heel leuk maar ik weet niet of ik wel een relatie met hem kan hebben wetend dat hij dood gaat..." En ik kijk weer uit het raam naar de maan en de sterren.
Stemmen voor een nieuw hoofdstuk!
Kan niet geloven dat ik op #13 sta in de ranking van non-fictie!
Blijf lezen en stemmen lieve lezers
Xoxo- mij
आप पढ़ रहे हैं
This is my life...
कथेतर साहित्यCREDITS COVER: @2ndstory As a child I never imagined that all of the real monsters in the world would be humans. at age 5, she wants to be a ballerina. at age 8, she wants to be a vet. at age 10, she wants to be not bullied. at age 13, she wants to...
