The Mafia Kidnapped Me (Shqip)

Kapitulli 12

Zbriti me shpejtesi poshte,me rrobat e saj te reja te cilat ishin te pershtatshme per trupin e saj.

Nuk u drejtua per ne kuzhine,por mendoi te eksploronte me teper shtepine ku mbahej peng.Ishte nje shtepi intriguese per t'u soditur,fshihej dicka me thelle se e arreduara e tij

Mendjen s'e kishte se ku po ecte,por syte i zune nje dhome gjigande te shendritshme. Mobiljet kishte nje nuance qumeshti dhe neper mure ishin varur mjaftueshem piktura.Me aq sa analizoi,kjo duhet te ishte dhoma e ndenjes.Nese e kishte cilesuar me pare zyren e Lorenzos te madhe,tashme qe pa kete,pendohej.Te imagjinohej sa e madhe duhet te ishte fortresa kur ajo kishte mbushur syte vetem me nje kuzhine,zyre dhe disa dhoma te parendesishme..llere me c'nuk kishte zbuluar.Kur u fut me thelle ne ate ambient,vereu nje tavoline te gjate,te stermadhe te mbante vendosur saj ushqime nga me te ndryshmet,te shijshme.Nuk donte shume mend te kuptohej se ketu ushqeheshin pothuajse gjithe personat e fortreses me siguri.

'Si te duket?'nje ze pershperites e kapi pa mendje duke e hedhur perpjete.I njejti bjondin i cili kishte qendruar prane saj diten kur ajo u gjend ne kete fortrese.Veshtrimi qe i dhuroi nuk ishte i kendshem,a thua se ajo perbente vertete rrezik per ate rezidence,ose madje,mos ndoshta mendimet se ajo mund te analizonte nje rruge per arratisje.

'E ka arreduar ai?'emrin nuk ia permendi,por kuptohej per ke e kishte fjalen.Mimika e tij serioze nuk levizi per asnje sekonde,madje u thellua me teper.E veshtroi me intesitet ne sy,para se te leshonte fjalet.

'E ema'

'Ah,duhet te jete me e mire se ai besoj.Me e zgjuar.E di,me detyroi mbreme te flija me te'deshmoi ate ngjarje te mbremshme.Fytyra e tij ndryshoi cehre,e kaploi nje ankth...ne syte e tij ndodhej nje emocion i palexueshem.Le te qendronte ashtu,ajo nuk donte t'a zbulonte...

'Ne c'kuptim keni fjetur?'

'Jo,jo seks' ia beri te qarte dhe syte e tij u cliruan,u qetesuan.'Xheloz'shtoi ate epitet qe e detyroi Attilion te trembej.Ajo i kapi faqen e tij te bute dhe e shtrengoi paksa ne menyre qesharake.Buzeqeshja e saj qendronte aty,e vendosur mbi fytyre.Ia leshoi faqet dhe hapi krahet per nje perqafim.

'Une nuk jam xheloz,Gabriella.' u shmang prej saj,nuk e donte nje perqafim prej saj.Ose thjesht nuk e lejonte veten.

'Ncuq,sje' tallej ajo me kunderpergjigjen e tij.

'Nuk jam'

'Nuk je pra'

'Nuk jam,'doli me shume si nje ulerime pershperitese.

'Je'

'Sjam!'

'Sje'

'Jam' pas disa sekondash e vuri re gabimin e tij qe kishte rene pre e saj.Gabriella nenqeshi prej ngaterreses se tij,i pelqente kur dilnin prej erresires qe i kishte kapluar te gjithe si rezidence.

'Nuk me pelqen kur me vene ne loje,Gabriella'

'E di une qe me ke xhan ti po he.Tani me trego pak shtepine'i pershperiti ne vesh dhe me pas ia kapi doren, filluan te shetisnin neper korridore se bashku,duke i injoruar kamerat;video te cilat heret ose vone do te shikoheshin prej Lorenzos,dhe ajo shenje ne fytyre nuk do ishte e vetmja dhimbje qe ajo do ndjente ne trupin e saj.

'Shenjen ne fytyre.. kush ta ka shkaktuar?'luajti rolin e te paditurit,sepse mjaft mire kuptohej se kush kishte vene dore mbi te,por deshironte t'a degjonte nga buzet e saj,dhe te shikonte ne ajo do e genjente.

'Lorenzo' ne nje ane u ndje mire qe ajo nuk ngurroi t'i fliste,ne anen tjeter nervat e kaplonin se fuqine nuk ia kishte dhene kush qe t'i dilte kundra Don-it.Jo fuqi fizike,por perballje mes shtresave.Gabriella e vuri re se te gjithe e dinin ne rezidence se ai ishte dhunuesi kryesor,me zemerftohti,me kokeforti.Ishte faji i saj qe lejoi veten te flinte me te mbreme,tashme sapo permende emrin e tij,e personit te ndaluar marrezisht,ndihej nxehtesia qe percillej kur trupat prekeshin mes tyre.

Fundja,e dinte qe keto mendime do zhdukeshin.Sepse vite me rradhe,ajo ishte trajnuar,ajo ishte mesuar qe familja De Luca,ishin nje familje perbindeshash..Sipas teorise se babait te saj,por ajo kurre nuk e besonte,sepse nje baba i cili neglizhon te mbroje vajzen e tij kur eshte i vetedijshem per te gjitha torturat qe i behen vete ne rezidencen e saj,eshte e pafalshme.Ne fakt,eshte e pabesueshme...Dhe ajo qendronte e ulur ne nje kolltuk degjonte pafajshem te atin e saj kur i fliste per te gjithe armiqte e tij,duke ia vendosur fajin atyre,por harronte se kush i kishte kaq shume armiq,harronte kush i bente ato lloj veprimesh qe i kthente familjet e tjera ne armike.

E kote,ajo po digjej perbrenda.Shfaqej po ajo pamje,po ajo dore,po ato floke te shpupuritur.Ne nje mendim,kujtonte se ishte fiksuar.Nje fiksim mund te zhdukej lehte,e dinte.Ishte thjesht faji i saj qe kishte vete qe i shmangej meshkujve,ndjenjave. Dhe me ne fund kur dikush i falte vemendje; nje vemendje te semure,torturuese; ajo binte pre e vetem nje ngrohtesie.

'Attilio!'zeri i Adrianes i nderpreu shetitjen e tyre te vogel te heshtur,plot mendime.Emrin ia mori vesh,tashme i duhej te zbulonte vetem mbiemrin nese do te shkonte me te nese nje dite do martoheshin se bashku..

'Po Adriana?'u pergjigj me nje buzeqeshje ne fytyre.Kur veshtronte buzeqeshjen ne fytyre e tij,e dinte qe kjo vinte nuk kishte vetem torturime,i kishte detyruar ai te qendronte te ftohte,serioz.

'I dashur,thirre dhe Gabriellen pasi do te hame mengjes.Ku je bir?'po degjonte Adrianen qe fliste ne nje ze te embel dhe Attilio i cili e terhoqi pas vetes dhe e dergoi pikerisht po ne ate sallon ku ndodheshin me pare,vetem se tashme ajo tryeze ne mes ishte mbushur plot e per plot me meshkuj.Ndodheshin dhe femra sigurisht,por shumica ishin ne kembe duke sherbyer.Ne nje cep syri i zuri dhe Lauren,por nuk beri ze.

'Uluni,'iu afrua Adriana me nje buzeqeshje te embel dhe i ofroi vendet.

U ul prane vendit kryesor,pasi ishte nje tavoline ne forme drejtekendeshi dhe filloi te lyente buken me recel dhe e futi ne goje.Te gjithe po e veshtronin te habitur dhe asnjeri prej tyre nuk e kishte prekur pjaten e tyre.

'Ca ka?'foli me buken ne goje ,mbushur plot,nuk e lejonte te fliste sic duhet.

'Ne nuk na lejohet te hame pa u ulur Doni ne tavoline'ishte Laura e cila bertiti me krenari perballe te gjithe meshkujve ne tavoline dhe vuri duart ne bel duke e veshtruar me gjykim.

'Une nuk jam pjese e juaja' me ate deshmoi fitoi perseri vemendjen e te gjitheve,dhe jo vetem.Dikush mbrapa saj degjonte me perkushtim,syte i shkelqeninnga pergjigja e bukur qe ajo sapo kishte nxjerre nga buzet e saj.Fliste me veshtiresi dhe ze te trashe teksa pertypte buken dhe filloi serish te lyente buken me gjalp e me pas i vendosi recel siper.

'Te befte mire,mi dolcezza'u kollit kur degjoi zerin e thelle te tij,por nuk ishte fjalia,ishte...pseudonimi.Dolcezza e kishte degjuar,por kurre nuk e kishte te shtonte mi perpara.Ajo s'mund te ishte embelsira e tij,e lejonte t'a therriste embelsire...vetem embelsire,por jo e tij.Jo e tij...

U pertyp me veshtiresi dhe sapo ai u be gati te ulej ne karrike,cuditerisht vendin e kish prane saj,ajo e pengoi.

'Po e vazhdoj vaktin tim ne kuzhine'mori me te shpejte recelin,gjalpin dhe i shtrengoi ne kraharor dhe u largua.Injoroi Lorenzos dhe kjo sjellje e saj nuk i pelqeu aspak,s'kishte asnje mundesi qe ai t'a injoronte ate dhe bisedat e tij,ai mundte,por ajo kurre.Ata nuk ishin te barabarte.

Leshoi kavanozin e recelit dhe tasin e gjalpit mbi tavoline dhe filloi te kerkonte per buke.

'Ndodhet ne sirtarin mbrapa teje,mi dolcezza'u hodh perpjete pasi nuk e kishte mendjen dhe instiktivisht ktheu koken drejt tij, e veshtroi drejt e ne sy.Jo serish nxehtesi dreq.Ai po i bente dem jo vetem duke i rikujtuar naten se bashku,por dhe bisedat me te atin e saj perreth kesaj familje.

'Nuk jam embelsira jote,Lorenzo.Jo e jotja'po fliste teksa po kontrollonte ne sirtarin qe ai e kishte informuar.

'Po e kujt,mi dolcezza?'