The Mafia Kidnapped Me (Shqip)

Kapitulli 19

Disa dite me pas...

U zgjua me dhimbje ne pjesen e kraharorit,si per dite.Ktheu syte nga ana tjeter e shtratit e pa po te njejten gje si cdo mengjes.Ishte mengjesi i saj dhe nje trendafil i kuq vendosur ne mini-tavolinen ku qendronin ushqimet.

Ate nuk e kishte pare me dite,vazhdonte t'i shmangej,por cdo dite gjente kete trendafil ne shtrat.Ishte lodhur duke u shmangur ne kete menyre,atehere bente mire mos te fliste asgje rreth saj,mos te dorezonte nje trendafil cdo mengjes.Nuk i donte,le ti zhdukte,ti hidhte ne plehra,t'i digjte,meqenese gjeja qe ai dinte te bente me mire ishte te digjte mendimet e ndjenjat e njerezve,endrrat dhe buzeqeshjet.

'Akoma pendohem qe nuk i rashe me tenxhere ate dite'degjoi nje hapje dere te papritur dhe Lauren qe po futej me te shpejte e irrituar.

'Prap ajo?'e pyeti teksa goditi paksa me dore vendin afer saj duke i bere shenje te ulej me te.U hodh lirshem ne krevat,aq sa u tund,e shfryu.

'Kush mendon ti? Sigurisht qe "Luca me ndihmon pak zemer" Si mjafton nje...po i do te gjithe bashk?'do te dukej e habitshme,por kur Gabriella u sherua, Laura e mbajti fjalen e saj,e trajtoi si nje shoqe,kishte shetitur me te,ishte kthyer si nje mike e vertete me te.I kishte treguar ndjenjat e saj per Lucen qe i zoteronte qe ne femijeri.Laura nuk ishte nje person i keq,perkundrazi ishte zemergjere dhe kaq e mire,por Lorenzo e kishte detyruar te bente marredhenie seksuale me te,nese ajo do te kundershtonte,do t'i vriste familjen.Ndersa vete Lorenzo,nuk e kishte mbajtur premtimin e tij.U tregua burracak,nuk u mundua ta shihte njehere ne sy.

'Laur..Hmm doja te te pyesja per dicka..'ktheu koken nga ajo me nje mimike kurioze.

'Po Gab,me thuaj'nuk dinte si te shprehej,do te shfaqte xhelozie,ose interes per te.

'Ti dhe Lorenzo...keni bere me..me kupton cfare dua te them...'krijoi nje 'o' me buzet e saj dhe u ngrit nga vendi ku po qendronte.

'E verteta eshte se,qekure u plagose ti,ai nuk ka bere seks me asnje nga vajzat e rezidences,as edhe me mua'nuk dinte cte thoshte,nje pjese e saj rrezelliti,por nuk ndihej mire ne kete situate.Ishte e lodhur duke qene e pakujdesshme,e patakte ne te foluren e saj,donte te qendronte per here te pare ne jeten e saj normale.Thjesht normale,deshironte te besonte fjalet e Lorenzos,e te mos vertetonin te kunderten ato veprime.

'Anastasia po te them!'degjoi disa te bertitura jashte deres se saj dhe te dyja shikuan njera tjetren kurioze.Nuk donte,por ndihej sikur trupi po komandohej vete,e u turr drejt deres,per ta hapur dhe per te veshtruar syte e tij rrezellites.

Ai u step,por ktheu koken serish nga Anastasia,preku belin e saj posesivisht dhe e perplasi pas trupit te tij.Po shtrengonte duart me force,brenda saj,cdo gjethe e atij trendafili kuqalosh,po shkeputej dalengadale.Por me shume,ne momentin tjeter cdo gje u vyshk.
Pervec trupit,perplasi buzet me te,e shtrengoi fort nga beli,per te treguar qe ishte e tija.

Laura i shtrengoi Gabrielles doren dhe afroi gishtin afer syve te saj,e filloi ta ferkonte poshte syve.Po qante,po qante pasi po verente po ate qe puthi ne sup ate,qe i fali ngrohtesi e qetesi,po ate qe i dergonte trendafila cdo mengjes.

I kishte derguar vetem per ti treguar sesa shpejt do te vyshken,te gjitha.Duhet ta pergezonte se sa bukur kishte luajtuar keto dite.Nuk i mjaftoi vetem nje plumb,deshiroi ta godiste me nje puthje me te fejuaren e tij.

Pastaj,cfare ishte ajo? Ishte thjesht nje vajza e nje bastardi qe i kishte bere keq tere jeten,vetem nje e rrembyer,e plagosur,po,dhe nje krijese e papaster.Kjo mund te ishte ajo per te.Ndoshta ato fjale ate dite,thjesht po i praktikonte tek ajo per t'ia thene te fejuares se tij.

'Mos,te lutem'ndjeu Lauren afer saj  ti pershperiste ne vesh.Hapi syte,per tu ndeshur serish me pamjen zemerthyese.Jo,nuk mund te ishte zemerthyese,fundja ajo nuk e donte ate.Thjesht refleks,deshironte t'i mbushte mendjen vetes se ishte vetem nje refleks,por pamja perpara deshmonte te kunderten ne lotet e saj.Aty ne lotet e saj,ndodhej lenda qe e formonte ate pikez uji me kripe,me dhimbje.Qendronte duke e puthur me pasion,duke i prekur shalet e saj te plota,duke e shtrenguar pas vetes.

Fshiu lotet me mengen e bluzes qe kisha veshur dhe mora fryme thelle.

'Lorenzo...Do doja te flisnim per dicka'foli duke iu dridhur zeri,Laura i ferkonte kurrizin qetesisht.I nderpreu ata,e pa asnje problem kthyen te dy koken drejt Gabit,Anastasia e veshtroi djallezisht dhe Lorenzo u nis drejt saj.

'Patjeter,hajde pas meje ,ne zyren time,'Laura i buzeqeshi embelsisht,ndersa Anastasia i hodhi nje veshtrim te mbushur me inat.

Kur mberriten ne zyren e tij,ia beri me shenje te ulej po ne ate divan,ku para disa kohesh ishte tallur me te.Kur kishte nje arme ngjitur ballit,e deshironte t'a kishte mbushur qellimin e tij qe ate dite.

'Hmm..Doja te pyesja..Kur une isha semure,kur u plagosa,ti me the disa fjale'ashtu i ulur ne karrike,u ngrit me fytyre te tronditur e i ktheu kurrizin.

'Une?Isha me Anastasian ne ato momente.Po flisja me te'ajo nuk degjoi nje seri hapash te dy personave,vetem te tij.Ai nuk dinte as te genjente. 'Gjithashtu,ajo eshte e fejuara ime,gruaja ime e ardhshme,nuk kam pse te ti them ty ato fjale.Ti je thjesht nje e rrembyer'u ndje bosh,e lenduar.E dinte,e dinte mjaft mire qe ishte vetem nje pre e nje shantazhi ne syte e tij, por tashme gjithcka kishte mbaruar dhe ai po qendronte neutral, asnje veprim. Pretendoi teper,nuk duhet ta kishte bere,ajo meritonte te vdiste.

'Trendafilat?' shume mire e dinte qe ai po genjente, nuk ishte budallaqe, e kuptonte kur mundoheshin t'a vinin ne loje, por ashtu sic e vendoste ai, le te vazhdonte te mashtronte, ajo te shikonte deri ku do arrinte ai.

Ne nje ane vertete i dhimbte qe ai mohonte te gjitha ato, por s'mund te detyronte dike te pranonte ate c'ka nuk donte, edhe pse e kish kryer.

'Jo.Mund te kete qene Attilio,ai edhe te do apo jo!?'nje ze i eger depertoi ne dhome,ishte po i tij.Ra pre e fjaleve dhe ndjenjave te tij.

'Edhe ai? Domethene, edhe ti me do.' i mbylli gojen, ia qepi njehere e mire. Ai mbylli syte te qetesohej, s'kishte si te merrej me te, do e gjente dicka gjithmone. 'Do te me vrasesh?'nuk kishte nota shqetesimi ne ate pyetje,ishte pyetje qe kishte rendesi per Gabriellen.Pyetje qe permbante nje te vertete te hidhur per ti shpetuar jetes,per tu larguar nga ai.Jo se po shqetesohej se do te vritej shpejt,ate deshironte,te arratisej.

Kaloi gishtat neper floket e shendritshem dhe ktheu koken drejt saj.

'Smundem'degjoi nje pershperime te larget drejt saj,e kur ngriti koken me te shpejte,ai nderpreu shikimin me te.

Sigurisht qe mundej,ajo do te behej nje pengese midis marteses se tij,lotet e saj do te pengonin.Vdekja e saj do te sundonte per mire ne kete vile.Ai do te martohej i qete...