Hallo, Sophie.
Ja, nu je het zo zegt, is de afterparty wel een beetje zielig. Maar goed, als het aan mij ligt, kom ik überhaupt niet naar het grote feest, dus de afterparty, daar hoef ik dan ook niet meer te komen. Ik heb mijn Tumblr-account al lang geleden verwijderd. De rest houd ik, want dat verwacht de maatschappij van me en stiekem vind ik het ook wel leuk om mensen online te bekijken. Het geeft me een bepaalde voldoening als ik in levens van anderen duik, een soort afleiding die ik nergens anders kan vinden. Nu ik het zo zeg, klinkt het behoorlijk creepy, maar zie het als het lezen van een boek. Voor eventjes kun je je onderdompelen in een andere wereld, een wereld vol feestjes waar jij niet bij was, vol verlovingen, verjaardagen en vakanties (hé daar, alliteratie. Misschien moet ik toch dichter worden).
Gelukkig heb ik jou nu als vriend, iemand van vlees en bloed, ook al ben je een bitch.
Ik houd me liever stil als ik iemand buiten wil sluiten. Ik durf lang niet alles te zeggen, altijd bang om iemand te kwetsen en zelfs als ik dat niet doe, voel ik me er schuldig over.
Misschien is dat ook wel een zwakte – ik word immers niet voor niets in kasten opgesloten.
Ik zat er ongeveer vijf uur, tot de schoonmaakster me bevrijdde. Het was niet bijzonder plezierig, laat ik het zo stellen.
De kast is ook lang niet het enige. Ik wil niet zielig doen, maar als je een schoolvoorbeeld zoekt van iemand die gepest word, ben ik het. Het uitschelden, uitlachen, spullen afpakken, in elkaar slaan, het zit er allemaal bij.
Niemand op mijn school heeft het echt gesteld op jongens die hun haar roze verven en vrienden zijn met leraren (mijn leraar scheikunde heeft me zelfs toegevoegd op Facebook. Toch jammer dat je dat niet hebt). En als je die 'fuckers' doodsbrieven wilt sturen, zou ik me maar voorbereiden op zo'n twintig rechtszaken die tegen je worden aangespannen. Het zijn allemaal verwende jongetjes met rijke advocatenvaders (oké, er zitten ook een paar beleggers bij. Nog erger).
Finn.
PS. Zag je wat ik daar deed? Nu weet je mijn naam en moet je me wel een glimp van je mooie gestalte geven.
PPS. Wat is er nu precies gebeurd met die Dave? Vergeef me mijn nieuwsgierigheid, maar ik ben nu eenmaal het type dat zijn neus overal in steekt.
A/N
God, jongens. Al die opschepperij over hoe ik eindelijk mijn leven op orde heb en vervolgens vergeet ik drie eeuwen lang om te updaten. Het spijt me oprecht. Ik was op kamp en had allerlei dingen en... nou ja, jullie snappen het wel. Ik had het gewoon heel druk en daarom vergat ik Wattpad een beetje. Daarom nu twee updates, en morgen weer eentje.
De hartelijke groeten,
Cacaoboon.
YOU ARE READING
Schrijf je terug?
Teen Fiction"Ik ken je niet, en jij kent mij waarschijnlijk ook niet, maar ik zag deze brief bij het afval liggen en werd nieuwsgierig. Het spijt me als je je ongemakkelijk voelt, of aangevallen, maar ik kon het niet laten je een brief terug te schrijven." M...
