Hallo, Finn.
Het zijn een paar goede punten, die je in je brief hebt gemaakt, maar ik heb mijn beslissing al genomen. Ik ga het niet doen. Ik wil gewoon dat dit allemaal voorbij is. En ja, hij komt er ongeschonden uit, maar ik wil er ook ongeschonden uit komen en ik denk niet dat het mij helpt om het er nu nog over te gaan hebben. Het is gebeurd en het moet ook maar eens klaar zijn.
Bovendien heb jij zelf ook geen aangifte gedaan toen die jongens jou in elkaar sloegen. Vind je niet dat het een beetje hypocriet is om te zeggen dat ik hem moet laten boeten, terwijl jij ook niets doet? Ik wil niet zeggen dat het goed of fout is, want het is je eigen beslissing, maar als jij je eigen raad niet eens opvolgt, zie ik ook geen reden dat wel te doen.
Maar ik wil het hier eigenlijk helemaal niet over hebben – laten we het ergens anders over hebben.
Ik las laatst in een tijdschrift dat in een gesprek, de woorden slechts 7% zijn van de interpretatie van iemands intentie. De rest is stem en handgebaren. Misschien is dat waarom we het zo goed met elkaar kunnen vinden. Omdat we elkaar niet verwarren met passief-agressieve blikken, handgebaren en stemhoogtes. We kunnen gewoon iets zeggen zonder dat er gelijk een andere invulling aan gegeven wordt. Ik vind het heerlijk, deze manier van communiceren. Geen drama, geen ruzies. Ja, toch?
Tenzij we jouw pogingen me te pushen tot aangifte meetellen, natuurlijk. Dat vind ik behoorlijk kut van je, om eerlijk te zijn, en ik zou liever willen dat je het met rust laat.
Sophie.
JE LEEST
Schrijf je terug?
Teen Fiction"Ik ken je niet, en jij kent mij waarschijnlijk ook niet, maar ik zag deze brief bij het afval liggen en werd nieuwsgierig. Het spijt me als je je ongemakkelijk voelt, of aangevallen, maar ik kon het niet laten je een brief terug te schrijven." M...
