Hallo, liefste Wattpad-vrienden.
Zoals gewoonlijk wil ik jullie in het nawoord bedanken voor het lezen, stemmen, en de gebruikelijke bullshit, maar volgens mij weten jullie al dat ik het superleuk vind dat jullie nog steeds mijn verhalen lezen.
Daarom ga ik het voor de verandering (note the sarcasm) hebben over de boodschap van dit verhaal. Zoals jullie waarschijnlijk wel gemerkt hebben, gaat het over omgaan met je problemen en hoop vinden wanneer je denkt dat die er niet is. Vaak worden problemen van tieners niet serieus genomen, terwijl dat eigenlijk wel zo zou moeten zijn. Tieners hebben gevoelens, en die zijn legit, ook al weten we misschien nog niet zo goed hoe we ermee om moeten gaan.
Verder gaat het ook over hoe je soms met iemand die je helemaal niet kent al je diepste geheimen kunt delen. Sommige vriendschappen zijn op niets meer gebaseerd dan een gedeelde ervaring, iets heftigs wat je beiden hebt meegemaakt, of het feit dat je erover kunt praten met iemand. Dit is lichtelijk gebaseerd op een dergelijke vriendschap die ik zelf met iemand heb, maar gelukkig zijn onze problemen niet zo erg als die van Sophie op Finn.
Wat ik eigenlijk wil zeggen, nu ik er zo lekker lang omheen heb gedraaid: er is altijd iemand waarmee je kunt praten, no matter what er aan de hand is.
Liefs,
Suzanne.
ESTÁ A LER
Schrijf je terug?
Ficção Adolescente"Ik ken je niet, en jij kent mij waarschijnlijk ook niet, maar ik zag deze brief bij het afval liggen en werd nieuwsgierig. Het spijt me als je je ongemakkelijk voelt, of aangevallen, maar ik kon het niet laten je een brief terug te schrijven." M...
