Όλα άρχισαν απο...

Κεφάλαιο 3

Άννα'ς POV

Εντάξει, τώρα νομίζω είναι η πιο κατάλληλη στιγμή να εξομολογηθώ κάτι. Μου αρέσει ο Αχιλλέας. Μου άρεσε απο τότε που έσπασε το παράθυρο μας με μια μπάλα πριν απο εφτά χρόνια και έγιναν κολλητοί με τον αδερφό μου.

Ναι, με εκνευρίζει πάρα πολύ, αλλά κάτι έχει πάνω του που με ελκύει.

Είναι αυτή η ολοφάνερη ομορφιά του και το θανατηφόρο κορμί του που θαυμάζω κάθε φορά που κολυμπά στην πισίνα μας. Η ομορφιά του που τραβά σαν μαγνήτης το 99% των κοριτσιών του σχολείου μου που οι ορμόνες τους χτυπούν κόκκινο.

Μετά είναι το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλές κακό αγόρι, με μηχανή κλπ το οποίο ξέρω πως είναι πολύ στερεότυπο αλλά ωστόσο είναι πολύυυυυ σέξι. Εκπέμπει μια επικίνδυνη αύρα που ακτινοβολεί πάνω του.

Αλλά υπάρχει ένα τόσο δα προβληματάκι που το κάνει ακατόρθωτο για μένα να έχω έστω και μια μικρούλα πιθανότητα να είμαι μαζί του και αυτό είναι το ότι μου συμπεριφέρεται σαν να είμαι η μικρή του αδερφή.

Με πειράζει, με εκνευρίζει και με κάνει να κοκκινίζω χωρίς να το καταλαβαίνει.

"Τι στο καλό?" άκουσα τον Αχιλλέα να βρίζει απο το ισόγειο. Κοίταξα κάτω και είδα τον Αχιλλέα να στέκεται με τα παπούτσια μου στο χέρι και τόσο νευριασμένο που μόνο καπνούς από τα αυτιάδεν έβγαζε.

Αφού τα παπούτσια μου έπεσαν στο κεφάλι της αγάπης μου, τσίριξα ψυθιριστά και άρχισα να απομακρύνομαι όσο πιο γρήγορα θα μπορούσε να φαίνεται φυσιολογικό.

Καθώς προχωρούσα είδα τον Δημήτρη, τον Άλεξ και τον Κώστα να βγαίνουν απο το σινεμά. Πετούσαν ποπ κορν ο ένας στον άλλον και γελούσαν.

Χαμογέλασα και κούνησα το κεφάλι μου, χαίρομαι που έχω αυτά τα τρελοκομεία στην ζωή μου. Θα ήταν πολύ βαρετά χωρίς αυτούς.

"Έτοιμοι να φύγουμε?" ρώτησε ο Δημήτρης έχωντας ένα πλατύ μειδίασμα.

Μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο του Δημήτρη και βγήκε απο το πάρκινγκ. Σίγουρα αυτή η μέρα δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα.

------------------------------

Κάθισα σταυροπόδι στον καναπέ του σαλονιού έχοντας τα ποπ κορν στα γόνατα μου. Στα αριστερά μου κάθεται ο Δημήτρης και στα δεξιά μου ο Αχιλλέας ενώ παρακολουθούμε για χιλιοστή φορά τον Badman. Τα δίδυμα είναι στα δωμάτια τους και παίζουν στο PS.

Ο Αχιλλέας έχει το χέρι του γύρω απο τον ώμο μου ενώ το κεφάλι μου ακουμπά πάνω του. Μυρίζει πολύ ωραία και είναι πολύ αναπαυτικός, θα μπορούσα να μείνω ξαπλωμένη πάνω του για πάντα. Αναστέναξα όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους της ταινίας και κάθισα ίσια.

"Παιδιά, έχετε λίγο πάγο? Κάποια γκόμενα πριν στο mall έριξε τα παπούτσια της στο κεφάλι μου." είπε ο Αχιλλέας τρίβοντας το κεφάλι του.

Πετάχτηκα απο την θέση μου, "Ναι, θα σου φέρω." είπα και πήγα στην κουζίνα. Άνοιξα τον καταψύκτη και έβγαλα ένα κουτί αρακά. Έκανα αναστροφή και είδα τον Αχιλλέα να στέκεται στην κουζίνα, ακουμπώντας στον πάγκο παρακολουθώντας με.

Του έδωσα τον αρακά και τα δάχτυλα του ακούμπησαν το χέρι μου "Ευχαριστώ." ειπε πιέζοντας τον αρακά στο κεφάλι του ενώ φάνηκαν οι γυμνασμένοι δικέφαλοι του.

Μμμμ γλύκας. Ένα ασθενοφόρο γρήγορα. Δεν είμαι καλά με χάνεται.

Ναι, αυτό σκέφτηκα και δεν το μετανιώνω.

Πήγαμε πίσω στο σαλόνι όπου ο Δημήτρης ήταν απλωμένος φαρδύς πλατύς σε όλο τον καναπέ "Και, ξέρεις ποιός σου έριξε τα παπούτσια?" ρώτησε.

Δημήτρη! Κλείσε το ριμάδι σου. Όχι, όχι, όχι.

"Όχι, δεν είδα ποιος ήταν αλλά σίγουρα ήταν κορίτσι... ή gay αφού αυτά τα παπούτσια ήταν γυναικεία." είπε ο Αχιλλέας έτοιμος να καθίσει πάνω στα πόδια του Δημήτρη.

"Τι θα κάνεις? Εννοώ, σε ξέρω πολύ καλά, θα τα δώσεις πίσω έτσι?" ρώτησε ξανά ο Δημήτρης.

Ένιωσα μια εσωτερική λιποθυμία ενώ βλέπω το εγκεφαλικό που έρχεται. Μέσα μου έχω φρικάρει αλλά δεν έδειξα κάτι έμεινα σαν άγαλμα να κοιτάζω τον Δημήτρη. Και εγώ ξέρω τον Αχιλλέα και ξέρω πολύ καλά πως δεν θα το αφήσει αυτό να περάσει έτσι.

Ο Αχιλλέας γέλασε. "Λοιπόν, θα βρω την κοπέλα και θα της δώσω πίσω τα παπούτσια της," άρχισε να εξηγεί και ένας αναστεναγμός ανακούφησης μου ξέφυγε "και μέτα θα την κάνω ότι θέλω για τις επόμενες τρεις βδομάδες. Και όταν λέω ότι θέλω εννοώ," ο Αχιλλέας έκανε διάφορες κινήσεις μπρος πίσω βογκώντας.

Μετά ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια και βόγκηξα αφού κάθισα στην άλλη μεριά των ποδιών του Δημήτρη.

"Καημένο κοριτσάκι." παραδέχτηκε ο Δημήτρης.

Θεέ μου, αν υπάρχεις, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ μην αφήσεις τον Αχιλλέα να μάθει σε ποιά ανήκουν τα παπούτσια. Σου υπόσχομαι θα είμαι καλύτερο άτομο, θα στρώνω το κρεβάτι μου και δεν θα φωνάζω τον Κώστα ηλίθιο ασχέτως που είναι.

Σε παρακαλώ είμαι πολύ νέα για να πεθάνω.

-----------------------------------

Πως σας φάνηκε το κεφάλαιο?

Θα ανακαλύψει ο Αχιλλέας σε ποια ανήκουν τα παπούτσια?

Αστεράκι και σχόλιο αγαπάκια.

Φιλάκια