The Big Bad Jerk [traag aan het editen :p)

Hoofdstuk 8: De danscompetitie

Hoofdstuk 8

Nadat we uit de eetzaal zijn gestormd, lopen Elise en ik nu rustig in de gangen van het college. Toen we de kantine verlieten, voelde ik al de ogen in mijn rug prikken. Dat kwam denk ik omdat ik meer aandacht van hem heb gekregen in deze 2 dagen dan sommige andere meisjes. Wel, ik zeg je. Ze hoeven zich nergens zorgen over te maken. Het zal vast ook komen omdat de sletjes die zich altijd om hem scharen geen aandacht kregen maar ik wel.

Om één of andere reden heb ik het gevoel dat dit jaar niet zo gemakkelijk zal zijn. Hoe zou dat toch komen? Argh, ik wed dat hij heel mijn jaar zal verpesten.

Nu ja, we lopen door een verlaten gang in het school. Ik denk naar de sportzaal. Elise heeft me helemaal hierheen geleid, dus ze heeft plannen voor ons. Sien, Febe, Simon en Edward hebben ons verlaten toen we de eetzaal uitgingen. Ze mompelden over iets wat ik opving als:' Wij willen geen auditie doen, veel succes.' Na dat zinnetje gehoord te hebben, zit ik nu dus al heel de tijd Liesje haar oren van haar kop te zagen.

'Kom op, vertel me gewoon wat we gaan doen. Ik weet al dat we in de richting van de sportzaal gaan!', zeg ik op een klagend toontje. Ze zucht. Yes! Ze gaat het zeggen.

'Fijn! We gaan auditie doen voor de dansgroep. Over 4 weken strijden we tegen de Sint-Cécilia school. En ik wil dat jij auditie doet, zodat je mee kan doen.', ze keek even naar mijn gezicht om te zien wat ik denk.

'WAT?! JOEPIEEE'

'Wow, dat zag ik niet aankomen....', zegt ze verwonderd.

'Waarom niet dan? Ik hou van dansen, ik volg al dansles sinds ik 3 jaar ben. Ik moest dit jaar stoppen omdat ik naar deze school moest, maar nu kan ik dus nog steeds dansen!'

'Echt? Ben je er goed in?'

'Ehmm, ik hoop het. Maar ik denk dat ik wel goed genoeg ben om toegelaten te worden.'

'Het is pure improvisatie, aangezien ik het een verrassing wou maken.', zegt ze.

'Oh ok, ik doe mijn best wel. Ik hoop dat ik wordt toegelaten.'

'Dat komt wel in orde, ik had eigenlijk soort van verwacht dat je tegen zou stribbelen. Maar, dit is geweldig!', lacht Elise. 'Na je auditie, hebben we dan gewoon dansles en ik zal je dan uitleggen hoe het allemaal in elkaar zit en welke competitie we hebben.'

We lopen de turnzaal binnen. Iedereen kijkt direkt op naar ons.

De lerares roept (Awesome, er is gewoon een leerkracht die ons lesgeeft?): 'Ahh, dag dames.' Ze komt naar ons toe lopen, ze geeft me een hand. 'Hallo, jij moet Lou zijn, ik ben Ms. Fircet, maar noem me maar gewoon Lizzy'. Ik schud de hand.

Ik knik. 'Dus jij doet auditie?', vraagt ze dan. Ik knik nog maar een keer. Elise mengt zich in het gesprek.

'Miss, ze zal wel improvisatie doen, want we hebben niets kunnen voorbereiden. Dus wees alstublieft niet te hard voor haar'.'

Ik grinnik een beetje.

Zo'n vertrouwen dat ze heeft in mij, ik ben gevleid! Ik begrijp haar wel, ik heb ook geen vertrouwen in mijzelf. Ik hoop wel dat ik het niet verpest, want soms kan ik ongelofelijk lomp zijn... Dat heb ik geërfd van mijn papa, zeker weten. Mijn papa... God, ik ben zo bezig met mijn eigen achterlijke leven dat ik niet eens meer aan hem gedacht heb! Ik heb niet eens gebeld! Argh, wat ben ik een vreselijke dochter. Blijkbaar was mijn innerlijk dialoog redelijk lang, want Elise en Lizzy stonden me raar aan te kijken, alsof ze een antwoord verwachtten op iets.

'Sorry, ik was zoned out. Vroegen jullie iets?', vraag ik dan maar twijfelend.

'Agh, schat, geen probleem. Ik weet dat je nieuw bent, het is nog even wennen!', lacht Lizzy. Ze is wel vriendelijk voor een lerares, ik denk dat ik het wel met haar zal kunnen vinden.