The Big Bad Jerk [traag aan het editen :p)

Hoofdstuk 36: Einde :(

Ik wordt wakker door het geluid van mensen die roepen en schreeuwen. Met een kloppend hoofd duw ik mezelf op mijn ellebogen recht. Met dromerige ogen kijk ik om me heen naar mijn omgeving. Ik merk dat ik op een tafel lig.

What the duck? Wat doe ik op een tafel? En waar ben ik?

Een golf van geschreeuw bereikt mijn oren. Verward sta ik op en volg het geluid. Op wankele benen loop ik verder en verder. Een grote massa mensen staat in een kring. Is er een gevecht? Tussen wie? Ik moet dit zien! Ik wurm tussen alle mensen door en duw sommige aan de kant.

Holy guacamole!

Viktor en Roy lopen om elkaar heen in een cirkeltje, met hun vuisten in de lucht. Crap! Dit kan niet gebeuren! Voordat ik naar voren kan stappen, rent Viktor superhard op Roy af en geeft hem een mep recht op zijn neus. Bloed spuit uit zijn neusgaten, maar hij trekt zich er niets van aan. Alle mensen om me heen juichen nog harder. In slow-motion zie ik Roy's arm naar achteren gaan, klaar om Viktor net zo'n grote mep te geven. Mijn benen schieten in actie en duwen me naar voren. Ik ben echter te laat om Roy's klap tegen te houden. Hij landt recht in Viktor's maag.

"STOP!" Ik ga tussen hen in staan, zodat ze elkaar niet meer kunnen slaan. Verrast kijken ze allebei op als ze mijn stem horen.

"Lou!" Viktor kijkt me met grote ogen aan. "Wat doe je hier? Waarom was je bij hem? Heeft hij je iets gedaan?" Mijn wenkbrauwen komen samen, fronsend. Wie heeft me iets gedaan? Opeens wordt het allemaal duidelijk. Viktor denkt dat Roy me pijn heeft gedaan, waarschijnlijk omdat hij me uit het bos droeg en ik 'bewusteloos' was.

"Hij heeft me niets gedaan! Ik zweer het, hij heeft me zelfs geholpen. Alsjeblieft, stop dit." Achter me beweegt Roy naar me toe en pakt mijn arm vast. 

"Ga aan de kant, Lou. Hij moet zijn lesje nog leren." Met een ruk draai ik me om en kijk hem in de ogen. Zijn ogen stralen een enorme woede uit. Ze hebben elkaar nooit gemogen.

"Nee." Hij snapt uit zijn woede en kijkt me verward aan, alsof hij dit niet verwacht had.

That's right, bitch. Take that. Niemand doet een ander pijn hier.

"W-wat?"

"Je hebt me gehoord. Ik wil niet dat jullie vechten." Mijn stem is definitief. God, het zijn net als kleine kinderen. Ik pak Roy bij zijn arm en daarna Viktor. Om ons heen is het muisstil geworden. Ik zet voor elkaar.

"Zand erover. Nu moeten jullie handen schudden." Ze kijken me allebei ongelovig aan, alsof ik net gek ben geworden. Ik kijk ze met een opgetrokken wenkbrauw aan, wachtend op het belangrijke gebaar. Viktor doet zijn mond open om iets te zeggen, maar ik steek mijn hand op. Meteen klapt hij zijn mond weer dicht. Ik gebaar met mijn handen dat ze mijn raad maar beter kunnen opvolgen. 

Ze schuifelen iets dichter naar elkaar toe, zodat ze handen kunnen schudden. Hun blik blijft echter op de grond gericht. Langzaam steekt Viktor zijn hand op en even later volgt Roy. Nadat ze klaar zijn, kijken ze mij allebei verwachtingsvol aan. Met een knikje maak ik ze duidelijk dat het wel ok is.

Yeah! Woman power! Roy en Viktor zijn zo goed als mijn bitchaz op dit moment.

Na even te roepen dat ze moeten oprotten, verdwijnt de groep rond ons heen. Alleen Roy en Viktor staan er nog, naar mij kijkend. Ik staar ze even aan.

Uit het niets springt Viktor naar voor en pakt me vast, waarna hij een bottenbrekende knuffel geeft. Hij blijft maar één woord prevelen.

"Sorry, sorry, sorry, sorry..."

Eindelijk ontspan ik en geef ik in in zijn knuffel. Ik nestel me dieper tegen zijn borstkas en sla mijn armen om hen heen, hem nog dichter naar me toe trekkend. Oh, wat heb ik dit gemist.

Tintelingen springen en huppelen door mijn hele lichaam en het bekende gevoel van veiligheid zwelt op in mijn borstkas. Overal in mijn buik vliegen er vlinders rond. Maar geen gewone vlinders, nee, ze gaan zeker 120 kilometer per uur.

Dit is het moment waarop ik zolang gewacht heb. Ik heb het gevoel alsof ik weer thuis ben. Na een tijdje kucht er iemand naast ons. Roy staat nogal awkward langs de zijkant ons te bekijken. Ik steek mijn arm uit om hem uit te nodigen om samen met ons te knuffelen.

Roy en Viktor reageren gelijktijdig. Roy deinst achteruit en Viktor trekt me naar zich toe.

"Luister, Lou. Je hebt je punt wel gemaakt met het handen schudden enzo, maar een knuffel gaat er een beetje over. Denk je niet?" Roy kijkt me verwilderd aan. Gewoon door hun reacties schiet ik in de lach. Ik dubbel helemaal over en leg mijn handen op mijn buik.

"J-ju-jullie reacties!" Kan ik er nog amper uitproesten voordat ik weer moet lachen. Ze kijken me allebei aan met een lichte frons op hun hoofd. Na een paar minuten besluit Roy dat hij er genoeg van heeft en loopt weg. Vanaf dat Roy zijn rug omdraait, pakt Viktor me weer vast en drukt me tegen zich aan.

"Aww, ik ben zo blij dat jullie weer samen zijn!" Hoor ik achter me. Elise.

Serieus? Waarom verpest ze altijd de mooiste momenten? Ik heb het gevoel dat Viktor hetzelfde denkt, want hij gromt iets en laat me dan los.Ik draai me om en zie iedereen staan.

Edward, Simon, Sien, Febe, Elise en Lucas. Ze staan allemaal op een rijtje naar ons te kijken, met een enorme pedoglimlach op hun gezicht (dat geld toch voor Edward, Sien en Elise). Ik spreid mijn armen uit en kijk ze verwachtend aan.

Lachend lopen ze allemaal naar me toe en geven me een groepsknuffel.

Alles is weer zoals het moet zijn.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HELLO! :D

Ik heb juist mijn kamer opgeruimd en ik ben trots op mezelf! :D Je weet niet wat ik allemaal ben tegengekomen. ;o

Anyways, dit was het laatste hoofdstuk voor het epiloog! NEEEEEN :C Ik vind het zo jammer, ik ga dit boek echt missen :'(

Hopelijk vinden jullie het een mooi einde. Dit hoofdstuk is niet zo ongelofelijk lang en er kunnen nog fouten in zitten (sorry daarvoor). Argh, ik voel me opgelucht, maar tegelijkertijd vind ik het ook zo jammer. :((

Ik vind het geweldig hoe jullie me zo steunen. Jullie maken het boek en jullie zorgen ervoor dat ik dit wil blijven doen. Dank je! Jullie zijn fantastisch en ik hou van jullie! <3

xoxo

Loesjeh