The Big Bad Jerk [traag aan het editen :p)

Hoofdstuk 14: Ongemakkelijke situatie

Hoofdstuk 14

Dit kun je niet menen! Hoe kan ik nu perse met deze jongen op kamer zitten? Hij draait zich om met een enorme grijns op zijn gezicht.

'Gezellig, vindt je niet?'

Alhoewel, ik het antwoord al lang weet, zeg ik het toch maar. 'Dit is een nachtmerrie, toch?' De grijns op zijn gezicht word nog groter. Ik weet niet eens hoe het kan, zijn gezicht lijkt wel in twee gespleten door zijn enorme, maar dan ook echt ENORME grijns. 

Oh, wat heb ik zo'n zin om die grijns uit zijn gezicht te slaan.

Doe het niet, hou je in, wees de volwassene hier. Doe het niet.

PATS!

Wanneer begin je nu eens te luisteren naar je logische stem in je hoofd in de plaats van naar jezelf?

Ik heb het gevoel alsof op mijn ene schouder een duiveltje zit en op de andere een engel. Gelukkig, wint de duivel deze keer en geef ik hem een bitchslap in zijn gezicht. "Gelukkig?" Denk je vast. Ja, ik had  zo'n zin in hem een klap verkopen.

Onmiddelijk zie ik zijn prachtige gezichtje vertrekken. Wow, nooit gedacht hier zo'n genot van te krijgen. Een kleine glimlach komt  op mijn gezicht. Hij kijkt op en ziet me glimlachen.

'Waar was dat nou voor?!', roept hij.

'Ik weet niet wat je gedaan hebt zodat we in dezelfde kamer zitten, maar ik wil dat je het NU verandert!', schreeuw ik.

'Oh dat was simpel, ik heb gewoon de naam van Sharon doorschrapt en de mijne in de plaats gezet. Maar prinses, ik moet je jammer genoeg meedelen dat het nu niet meer verandert kan worden.', zegt hij heel kalm, alsof ik net niet tegen hem stond te schreeuwen.

Mijn gezicht begint rood aan te lopen. Ik heb geen idee wie die Sharon is, maar ik wil terug maar met haar in een kamer zitten en niet met Viktor! Die dickhead wil me verdomme gewoon in het oog houden zodat ik niets verklap aan Roy! Ik ben geen klein kind meer, ik weet zelf wel wat ik doe!

Wel, soms gedraag je je wel nog als een klein kind... Zoals nu.

Shaddap stem in mijn hoofd. Is het eigenlijk wel normaal dat ik een stem in mijn hoofd hoor? Of heeft iedereen dat? Shit, ik ben waarschijnlijk helemaal gek geworden deze week... Ahw my gawd, ik ben zo weird. Misschien moet ik er iets aan doen?

Ik wordt weer uit mijn gedachten gehaalt doordat Viktor met een stoot tegen mijn schouder langs me loopt. Even kruipen er tintelingen door mijn schouder. 

Hij raakte me aan.

Fuck. Je mag hier niets om geven. Ja, hij raakte me aan, so what?

Denk aan iets anders, denk aan iets anders, denk aan iets anders.

 Ik deins lichtjes terug.

'Wat? Ik ben niet besmettelijk hoor.', zucht hij.Toch heeft hij een grijns op zijn gezicht. Hij weet hoe ik op hem reageer.

'Ik loop toch liever niet het risico.', kaats ik terug.

'Waarom doe je zo tegen mij? Tegen jongens in het geheel eigenlijk?'

'Let me see, je bedreigde me toen ik net in school zat. Je bitch-slaafje heeft mijn gezicht opengekrabt, je speelt met meisjes hun gevoelens en gooit ze dan weg als een gebruikte vaatdoek, je bent een ongelofelijke jack-ass tegen me... Zal ik nog doorgaan?'

'Ok, ok. Ik begrijp het.', hij kijkt me even bestuderend aan en zegt dan: 'Wat dacht je dan van een nieuwe start?'

Ik wordt even overdonderd door die vraag, maar ik laat me niet inpalmen door zijn charmes.