The Big Bad Jerk [traag aan het editen :p)

Hoofdstuk 12: De ontmoeting

Hoofdstuk 12

Nadat ik bij Viktor weg ben gegaan, kon ik nog ongeveer één uurtje mee dansen. Ik kan niet geloven dat hij vriendelijk tegen me deed!

Elise en ik zitten net uit te puffen als Lizzy een melding maakt.

'Goed meisjes, zoals je weet gaan we vanmiddag onze tegenstanders begroeten. Over een half uur moet je klaar staan zodat we met de bus naar hun kunnen gaan. Het plan is een klein beetje veranderd, in plaats van dat we een namiddagje blijven we tot morgenavond. Zorg dat je klaarstaat en haast je!'

Oh. My. Gawd. Dat was ik totaal vergeten! We moeten vanmiddag nog naar die kutschool (sorry voor het taalgebruik, maar ik heb nu al een serieus probleem met die school, de battle enso).

Elise en ik sloffen naar onze kamer. We besluiten dat Elise eerst een douche neemt. Ondertussen maak ik mijn koffer. We hebben speciale kleding gekregen voor vanmiddag en morgen. Nou ja... voor zover je het fatsoenlijke kleding kunt noemen. Het kleur van onze school is groen, dus we hebben een groen topje gekregen die beneden in puntige reepjes is gescheurd. Het doet me denken aan een t-shirtje dat de duivels-vrouw zou dragen. Daaronder dragen we allemaal zwarte shortjes.

Ik vindt het eerlijk gezegd nogal "Weinig om het lijf". Jammer genoeg kan ik er niet echt veel aan doen. Omdat ik mijn dierbare buikje toch nog een beetje zou kunnen bedekken, steek ik een paar truien in mijn zak. Aan mijn benen kan ik niet veel doen, behalve als ik hoog opgetrokken sokken wil dragen.

Nope, dat gaat niet gebeuren.

Vlug steek ik nog een paar bh's en slipjes in mijn tas en mijn zwarte Vans. Elise is klaar met douchen dus ga ik vlug naar de badkamer en neem een korte maar toch ontspannende douche.

~~~~~~~~~~~~

We zitten nu al even op de bus. En met even bedoel ik een heel fucking uur.

'Ik dacht dat je zei dat het niet zo ver van school is?', frons ik.

'Ja, hier is dat niet zo ver hoor. Het is in ons buurstadje, maar jammer genoeg ligt dat verder weg dan bij de meeste andere steden of dorpen.', antwoordt Elise. 'Maar volgens mij is het niet zo ver meer.'

'Bedoel je dan echt niet ver meer, of niet ver meer in jullie taal?', vraag ik sarcastisch.

'Ha Ha, wat ben je toch grappig. En ik bedoel dus echt niet ver meer.', kaatst Elise sarcastisch terug.

Na een tiental minuutjes, vertraagt de bus eindelijk. We staan op een parking, de parking van de school waarschijnlijk. Mijn papa zei al dat dit een rijkelui's school is, er zitten hier vast alleen maar kakwijven (zo noemen mijn papa en ik ze, haha) en dickhead's die niks doen, maar gewoon door hun geld zich alles kunnen permiteren. Niet dat ik arm ben ofzo, helemaal niet. We zijn best rijk, maar in tegenstelling tot andere kinderen, hou ik ervan om te werken voor mijn geld. Net zoals mijn papa, hij geeft me geld wanneer ik het vraag, maar ik doe er ook dingen voor terug. Ik ga--- ging bijvoorbeeld altijd gaan helpen bij vrijwilligers.

Die anderen (de rijke mensen) snap ik nu niet. Zelfs de hardste werkers worden niet als beter gezien dan de rijke mensen. Ik weet het, het leven is niet eerlijk.

Iedereen begint uit de bussen te stappen, gestaag lopen de bussen leeg als tandpastaverpakkingen. Alle mensen verzamelen zich buiten. Wow, ik heb er nog niet op gelet, maar we zijn echt met veel! Ik heb het gevoel dat we een horde zombie's zijn die juist ontwaken en we zijn nu van plan om de school te bestormen.

Zo zien de meesten er ook uit, als zombie's. De tijd die we op de bus hebben gezeten, hebben de meesten vast slapend doorgebracht. Persoonlijk, wou ik het ook doen. Maar Elise hield me wakker met haar gebabbel. Niet dat ik en de anderen haar niet hebben proberen te laten zwijgen, maar ze praat nou eenmaal graag. Don't blame her!

We lopen in groepjes naar de ingang waar een paar leerkrachten en een heleboel leerlingen ons staan op te wachten. Ze zijn tenminste nog goed genoeg om ons te verwelkomen. Stop met zo pessimistisch te zijn. Er zijn hier vast ook wel vriendelijke mensen! Hopelijk zijn ze vriendelijk genoeg om deze nacht en een hele week de nachten mee door te brengen.

Wedden dat ze vriendelijk zijn? Ze wachten al onze leerlingen op! Dat kan toch geen slecht voorteken zijn.

Langzaam gaat onze groep verder. Er zijn honderden mensen van onze school samengekomen voor dit hele event. Het moet wel speciaal zijn! En dat dringt nu pas tot me door... Ik moet hier echt goed voor oefenen, ik mag dit niet verpesten. Ik stel mezelf gerust, dansen is waar ik goed in ben en wat ik graag doe, dit gaat me lukken.

Er komt een jongen op ons aflopen en wauw wat is hij hot! Ok, ik laat me niet zo gemakkelijk verleiden en als ik probeer te flirten ben ik net een olifant in een porseleinkast, maar dat wil niet zeggen dat ik niet mag kijken! Hij ziet er goed uit, of je het nu wil of niet. Ik denk niet dat ook maar één meisje daarmee niet akkoord gaat.

'Hallo, ik ben Roy. Wie mag deze prachtige dame zijn?'

'Hoi, ik ben Elise.'

Voor het geval je het nog niet doorhebt. Roy liep blind voorbij mij en vroeg deze vraag aan Elise. In tegenstelling tot waarschijnlijk elk ander meisje heb ik hier geen problemen mee.

Dus dit is Roy... Moet ik hem nu verleiden? Dat zal moeilijk zijn, aangezien hij mij niet ziet staan. Maar verrassend genoeg draait hij zich om naar mij en zegt iets tegen mij waardoor ik hem in zijn gezicht wil slaan.

'Wow, ik zag je niet staan. Je bent zelfs nog mooier! Wat is jouw naam, schat?'

Elk ander meisje voelt zich misschien gevleid. Maar voor mij is het de grootst mogelijke fout die hij maar kan maken. Niemand, maar dan ook niemand (!) beledigt mijn vrienden! Ik probeer vriendelijk te doen, ik moet hem tenslotte verleiden, remember. Ik wacht nog even met antwoorden en kijk om me heen. Mijn ogen ontmoetten een ander paar zeer bekende ijsblauwe ogen.

Ik zet mijn gemeenste lach op naar hem en draai me terug om naar Roy om zijn vraag te beantwoorden. Dan gebeurt alles zo snel. Geen idee hoe het kan gebeurd zijn, maar op één of andere manier is Viktor snel genoeg om van de plaats waar hij stond in record-tempo naar mij te sprintten en in mijn plaats te antwoordden.

'Dit is Lou...ise, en ze is mijn vriendin. Dus back off!', zegt Viktor boos tegen Roy.

'Ohw, rustig maat!', grijnst Roy loom naar Viktor, 'Bedoel je als in liefde?', voegt hij er daarna nog aan toe. Ik wil antwoordden maar Viktor is me voor.

'Ik ben niet je maat! En ja, dus houd je handen thuis! Begrepen?!' Dan trekt Viktor me weg van Roy en Elise.

'Waarom zei je dat nou? Je verpest mijn plan!', roep ik tegen hem.

'Jouw plan? Jij gaat naar mijn plan luisteren en je blijft uit de buurt van Roy-de-fuckface daar, punt uit. Ik hoop dat dat duidelijk is. Vanaf nu ben je mijn vriendin in de buurt van Roy. Zo blijft hij van je en heb ik je voor---', hij stopt abrupt. Hij wacht enkele seconden en gaat dan verder, maar hij maakt zijn zin niet af 'Je gaat meewerken, of anders zorg ik ervoor dat je geschorst wordt uit school. Ik weet zeker dat je ouders dat niet kunnen appreciëren', zegt hij met een ijskoude stem.

Hij heeft gelijk, mijn vader zal woedend zijn. Toch ril ik van zijn stem.

'Dat meen je niet! Ik weet dat je de pest aan me hebt, maar daarom moet je je vader zijn positie niet misbruiken! Dit houdt geen steek!' Even kijkt hij me verward en verwonderd aan, dan kruipt er woede in zijn prachtige ogen.

'Zorg gewoon dat je bij het plan blijft. En om het echt te laten lijken, moeten we ons als een koppel gedragen. Weet dat je geen andere keuze hebt.'

'Dit is chantage! Dit kun je niet menen! Ik weet dat je laag bent, maar zo laag! Gosh... GOSH!!'

Jammer genoeg, kan ik niet veel meer zeggen want Viktor loopt naar zijn vrienden. Zoekend loop ik door de groepjes mensen naar Elise. Ik vind haar een beetje verderop, ze is nog steeds hevig aan het praten met Roy.

'Alles oke Lou?---Ise', vraagt Elise. Nice safe.

'Ja, alles oke. Hij wou me gewoon even spreken.'

'Helemaal overprotective enzo', voeg ik er nog met een knipoog aan toe gericht op Roy. Ik zie dat hij iets wil zeggen, maar voor hij ook maar één woord kan zeggen, sleur ik Elise mee naar ergens anders.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

HOOOOOOOOI

Laat me dit even zeggen, DANKJULLIEWEL VOOR ALLE VOTES COMMENTS EN GEWOON OM DIT BOEK TE LEZEN!!!

Ik voel me zo geliefd... Haha, jk. :p

Maar serieus, ik ben zo blij dat mensen dit verhaal lezen. Ik reageer niet echt op de comments, maar ik lees ze wel!! En dat je het weet, ze steunen me enorm!

Whaw. Ik ben hyperblij voor het moment.

Ik had nooit gedacht dat boek op deze manier zou verlopen. Er gebeuren steeds dingen die ik soms zelfs niet zie aankomen, dushh.

Ik wil ook nog even zeggen, dat school weer begonnen is. WOOPIE (Note: sarcasme) en dat ik dus minder zal kunnen updaten. :(

Het zou ook geweldig zijn, als iemand een cover zou kunnen maken voor het boek :/ Maar no rush, als je iets hebt. Aarzel niet om me een berichtje te sturen. Als je vragen hebt, ik bijt niet :) (Gelukkig. c:)

Ps: ik weet dat dit een redelijk saaie chapter is maar ik beloof dat het beter word.

xxxx

Loesjeh