The Big Bad Jerk [traag aan het editen :p)

Hoofdstuk 18: Dromedarissen die uit de lucht vallen

Voordat jullie me allemaal met verdorven voedsel beginnen te bekogelen, HET SPIJT ME VRESELIJK DAT IK NIET MEER GEUPDATED HEB!! :(

School's a bitch. Het lijkt wel alsof ze me extra taken geven ofzo. In elk geval, Please forgive me. :( 

Loveyouall. :)

PS. BEDANKT VOOR ALLE AWWWWSUMMMM COMMENTS :D Het geeft me echt weer de zin om verder te gaan en dit door te zetten.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

'Lou! Waar heb je gezeten?!', roept Viktor direct in mijn gezicht.

'Rustig, rustig. Ik had gewoon dorst en honger dus ben ik iets gaan halen.', probeer ik hem te kalmeren.

'Ja, tuurlijk. En daarom ligt er een kitten in je bed en hoorde ik Roy op de gang.' Viktor ziet er woedend uit, hij zit op mijn bed met het katje op zijn schoot, dat ons nu trouwens vreemd aankijkt.

'Kalmeer, dude. Ik kwam hem tegen op de gang en hij heeft me getoond waar de kantine is. Hij heeft me zelfs geld geleend.', ik laat het deel dat hij me soort van geblackmaild heeft er maar uit.

'Je weet toch dat er geen dieren zijn toegelaten op school? Hoe ga je dat doen? En wat doe je als we terug moeten naar onze school? Hem in je koffer steken?'

Ik denk even na, met mijn wijsvinger tik ik bedachtzaam op mijn kin. Mijn blik verplaatst zich weer naar Viktor en een wijde grijns komt op mijn gezicht.

'Wow, bedankt Viktor. Dat is een perfect idee!'

'Lou! Dat was sarcasme! Hoe moet dit arme diertje ademen in een koffer?' Hij kijkt naar het schattige katje op zijn schoot, even lijkt het of Viktor... menselijk is. Zijn gelaatstrekken verzachten en hij kijkt vol liefde naar het katje.

'Dus dat wil zeggen dat je er mee instemt dat we hem houden?', roep ik enthousiast. Zijn hoofd schiet weer mijn kant op.

'Dat heb ik niet gezegd!'

'Eigenlijk soort van wel, aangezien je me al helpt met een plan samen te stellen om hem mee te nemen.' Ik glimlach warm naar hem en zet mijn puppy-ogen-modus aan. NIEMAND, maar dan ook NIEMAND, weerstaat mijn puppyogen. Zelfs niet een hartloze demoon als Viktor. 

Hij kijkt me even aan en geeft dat een luide zucht. Ik begin meteen op een neer te springen van blijheid. Ik loop naar hem toe en geef hem een berenknuffel. 

Hij verstijft onder mijn grip en opeens besef ik wat ik doe. 

Shit, way to go! Waarom the hell, geef je hem een knuffel? 

Ik verstijf ook en trek me langzaam terug, maar voordat ik goed en wel loskom, schieten zijn armen in actie en sluiten ze zich rond me. Even ben ik compleet uit het veld geslagen maar dan knuffel ik hem terug en verbreek de knuffel.

Ondertussen is er een enorme grijns op zijn gezicht gekomen. 

Hij laat zijn ogen schaamteloos over mijn lichaam dwalen. Als ik zie wat hij doet, groeit er een frons op mijn gezicht.

'Like what you see?'

Hij kijkt me met aan met grote ogen. Pfft, alsof het niet obvious was dat hij me helemaal aan het bekijken was. Hierna draait hij zijn ogen van me af en begint te blozen.

Wacht... Viktor die BLOOST?!

Er moeten nu wel dromedarissen uit de lucht vallen. Een glimlach komt op mijn gezicht en ik begin te lachen.