Sabahın ilk ışıkları bile ortalığı aydınlatmamışken, telefonumun o nefret ettiğim sesi kulağımı patlattı.
Umursamadan yorganın içine sokuldum. Hadi sustu, hadi susacak.
Uyumama mani olan ses, inatla çalmaya devam ediyordu.
Gözlerim yarı açık, yataktan doğruldum.
Dırıırııı dırırırıı dırırı dırırı...
Sanki telefonun alarmı beni anlıyor gibi konuşmaya başladım.
''Her sabah çalmasan olmuyor değil mi? Tamam çalıyorsun, uyanmıyorum işte zorlamasana!''
Ortalığı derin bir sessizlik kapladı. Daha sonra yüzümü buruşturarak, pembe geceliklerimi süzdüm.
Acıklı bir tavır ile,
''İyi ki odada benden başka kimse yok. Deliye benziyorum, alarmla konuşmak nedir? ''
Hazırlanıp aşağıya indim. Kahvaltımı gene yapmadan, kendimi dışarıya attım.
Rüzgâr ile ilk defa dışarıda karşılaştık.
''Günaydın! '' dedim bıkkınca yürüyerek.
''Günaydın günaydın da, Karadeniz'de gemilerin mi battı? Bu ne surat? '' dedi halime gülerek.
''Sorma.'' dedim.
Koluma girdi ve ''Sorma dediysen, kesin sormalıyım. Ne oldu? '' dedi.
Kısık bir sesle,
''Alarmla konuşuyorum.''
''Neden? '' dedi anlamsızca bakarak.
''Neden olacak? Her sabah beni uyandırmasından ve sesini duymaktan bıktım.''
Rüzgâr kaşlarını çatmış, iyice sinirlenmişti.
''Dövcem onu lan! Kim o? ''
''Rüzgâr dalga geçmeyi kes lütfen! '' dedim sırıtarak.
Rüzgâr kaşlarını kaldırmış,
''Dalga mı geçiyorum? '' dedi.
Rüzgâr gerçekten de, hiç dalga geçiyor gibi durmuyordu.
''Neden kızdın ki? ''
Rüzgâr sesini yükselterek konuşmaya başladı.
''Sen git elin Alihan'ı ile her sabah konuş, sesini duymaktan bık. Ben neden kızıyorsam, kendi kendime! ''
Bir anda mutlsuzluğum gitti ve yerini kahkahalarıma bıraktı.
''Alihan değil, alarm alarm! '' dedim kahkahalarım ile.
Rüzgâr olayı sonradan çaktığı için, şaşkıncaanladığı şey ile benim dediğimi karşılaştırdı.
Derin nefes alarak,
''Alarmın bana yaptığına bak be! '' dedi.
Başımı sallaarak onaylarken, kahkahalarla okula geldik.
Hicran ile konuşurken, gene üç kendini beğenmiş ekip bize bakıyordu.
Kaşlarımı çatarak,
''Şu kızlarla bir anlaşamadık gitti, okulun ilk gününden beri bize düşman gibi bakıyorlar.''
Hicran, umursamazca tavır ile onlara baktı.
''Belalarını ya bizden, ya da başkasından bulacaklar elbet.'' dedi.
आप पढ़ रहे हैं
HAYATA TUTUNMAK #Wattys2017 (Ara Verildi)
किशोर उपन्यासSeven bir kız ve erkek... Aynı evde tanışır ve sevgili olurlar. Kızın en yakın arkadaşı, kızın sevdiği erkek ile sevgili olduğunu öğrenirse, geriye aşk mı kalır? Hüzün mü? Mutsuzluk mu? Peki, sonu mutsuz mu biter? Yoksa, istediklerini elde edip, mu...
