HAYATA TUTUNMAK #Wattys2017 (Ara Verildi)

Karmakarışık

Bölüm şarkısını, şiddetle öneriyorum ❤ ❤ ❤ 

Rüzgâr...

Sabah olduğunda, ilk işim, Deniz'in odasına dalmak olmuştu.

Özlemiştim onu, dün küsmüştü herkese...

Emir yoktu ortada, ona inanıyordum ama yoktu işte...

'Ah bi elime geçse keşke...'

Deniz, uyuyordu. Uyandırmaya kıyamayıp, yanına bir sandalye çektim.

Ona öylece baktım, melek gibi uyuyordu.

Ona dalmışken, uyandığını fark ettim.

Deniz...

Kalktığımda, beni gözetleyen bir Rüzgâr duruyordu karşımda...

Yataktan doğrulup, gülümsedim.

''Günaydın.''  dedi, yüzünde gülücükler saçıyordu.

Bende aynı şekilde,

''Günaydın.''  dedim.

''Bugün dışarıya çıkacağız, hazırlan.''

Ne dışarısıydı, sabah sabah?

''Neden? ''  dedim.

''Özledim seni, dışarıda beraber takılalım.''  dedi utangaç bir tavırla.

Yanağına öpücük kondurarak,

''Olur Beyefendi. Sen emret, yeter! '' 

Yanağımdan makas aldı.

''Öyleyse hazırlan.''

Odadan çıktığına ona dalmıştım.

Bende onu özlemiştim fakat, hep kavga ediyorduk.

Bıkmıştım artık kavgadan, mutlu olmalıydık biraz...

***

 Kahvaltımı yaptıktan sonra, Rüzgâr elimden tuttu ve yürümeye başladık.

Bugün hava çok güzeldi.

Ellerimize baktım.

''Hayırdır Rüzgâr? Sen kaba, öküzün tekisin. Ne oldu sana? İyi misin? ''

''Kızım iyiyim bir yok.''

Gerçekte olan...

Hastalığım artmıştı, istemiyordum tedavi olmak. 

Korkuyordum, bir daha görememekten, kimseyi üzmek istemiyordum.

Hastalığım her geçen gün artıyordu.

Buna engel olmanın, pek yolu yoktu.

Çünkü, bunu geç fark etmiştim.

Doktorun son söylediğinden sonra, tedavi olmaya veya hastaneye adımımı atmamıştım.

''Rüzgâr Bey, daha önce fark edilseydi...''

''Daha önceyi boş ver doktor, şimdikini söyle! ''  dedim bakışlarımı dikerek.

''Geç kalınmış, kalınıyor. Ama halâ...''

''Teşekkürler! ''  dedikten sonra odayı terk ettim.