HAYATA TUTUNMAK #Wattys2017 (Ara Verildi)

30.Bölüm❤

Elimden geldiğince, hızlı bölüm atmaya çalışıyorum.Umarım sıkılmıyorsunuzdur. Yorum ve votelerinizi bekliyorum. İyi okumalar ❤❤ ❤                            

1 Hafta Sonra...

Deniz...

Bir hafta sonunda, kendimi toparlamıştım. Rüzgâr'ı ikna edemiyordum bir türlü.

Odamdan çıktığımda, Rüzgâr karşımda belirdi.

''Neden çıktın? Ne istiyorsan bana söyle, ben getireyim.''

Önüme dikilmiş, geçemiyordum.

''Çekilsene! '' diyerek ittirdim.

Tekrardan önüme geçti.

''Olmaz! Söyle bana.''

''Ya çekilsene! ''  diyerek sinirlice seslendim.

''Hayır! ''  dedi ısrarla.

''Çekil! ''

''Hayır! ''

''Çekiliyor musun? ''

''Çekilmiyorum! ''

''Son kez söylüyorum, çekil! ''  dedim bağırarak.

''Hayır! ''

Kolumdan vurulduğum için, ağrıyor gibi numara yaptım.

''Ahh! Kolum, kolum! ''

Rüzgâr hemen kolumdan tutarak, destek verdi.

''İyi misin? ''  diyerek endişe ile koşuşturmaya başladı.

Kendi odasına gittiğinde, koşarak aşağıya indim.

'Sen izin vermezsen, ben çıkmasını bilirim.'

Rüzgâr...

Koşuştururken, neden koşuşturduğumu bile bilmiyordum.

Deniz'in olduğu yere gittiğimde, ortalıktan kaybolmuştu.

Odasına gittiğini düşünüp, odasına girdim.

Deniz ortada yoktu.

''Deniz! ''  diyerek odasından çıkıp, aramaya başladığımda, Deniz'in odadan çıkmaya çalıştığı aklıma gelmişti.

Beni kandırmıştı.

'Bu kız, amma fena çıktı ya...'

Koşarak aşağıya indim.

Deniz salona yerleşmiş, film keyfi yapıyordu.

Arkasından sinsice yanaştım.

''Böö!''  diyerek kulağına bağırdım.

Sıçrayarak, bağırdı.

''Beni kandırırsın ha? Deniz Hanım! ''  diyerek kovalamaya başladım.

Eğleniyordu benimle, hiçbir şeyi hatırlamasa bile.

Benimleyken, her an hafızası geri gelebilirdi.

''Gel buraya! ''  dediğimde, koltukların oraya koştu.

Eline, kenarlarda duran, beyaz yastıklardan birini aldı.

''Gelme atarım!''  diyerek, savaş başlatıyordu adeta.

''At yavrum at, çok korktum.''  diyerek kahkaha attığımda, kafama bir yastık yemiştim.