I Love You since 1892 (Published by ABS-CBN Books)

Kabanata 30

[Kabanata 30]

Nakangiti habang nakatingala ngayon si Juanito sa akin, dahilan para mapangiti at mapaluha ako.

"Carmelita... Ano? Anong mayroon------" hindi na natapos ni Maria yung sasabihin niya kasi nanlaki din yung mga mata niya nang makita si Juanito.

"T-tatawagin ko na ba ang mga guardia personal? A-anong mayroon d-diyan?" kinakabahang tanong ni Josefina, napalingon naman ako sa kaniya at nginitian ko siya, sinenyasan ko din siya na lumapit sa amin at dumungaw din sa bintana.

Dahan-dahan namang siyang naglakad papalapit sa amin at napanganga din siya nang makita si Juanito sa ibaba. "A-anong ginagawa ni Juanito dito? P-paanong----" hindi na niya natapos yung sasabihin niya kasi biglang sumenyas si Juanito na mag-usap daw kami sa lawa ng luha.

Napa-Oo naman agad ako.

"Carmelita! Baka mahuli kayo... at saka paparating na sila Heneral Leandro at Gobernador Flores" paalala sa'kin ni Maria. nakita ko namang nag-suot na ng sombrero na gawa sa banig si Juanito at pasimple na siyang umalis, naka-damit pang-hardinero siya ngayon at hindi rin siya nahalata ng mga guardia personal.

"Ate Maria... kailangan kong makausap si Juanito" pakiusap ko sa kaniya, napahinga naman ng malalim si Maria at niyakap ako. "Sige... sasabihin ko muna kay ama at ina na hindi ka pa namin tapos ayusan, ipapasundo kita kay Theresita kapag dumating na sila Gobernador Flores at Leandro" sabi pa ni Maria at dahil dun napangiti ako ng sobra.

"Mag-ingat ka Carmelita ah" bilin pa ni Josefina at niyakap ko din siya saka dali-dali na akong tumakbo papalabas, dumaan ako sa likod ng bahay, halos abala naman ang lahat kaya hindi na nila ako napansin pa.

Pagdating sa lawa ng luha, wala naman doon si Juanito, nagpalingong-lingon pa ako pero walang ibang tao doon.

Gosh! Baka nahuli siya?

Hindi ko alam pero bigla tuloy akong kinabahan... bakit kasi tinangka niya pang pumasok dito sa hacienda Montecarlos haays.

"Binibini..." narinig kong tawag niya mula sa likod ko. Paglingon ko nakangiti siya ngayon at parang nahihiya.

Hindi ko naman mapigilang mapangiti habang hindi namin maialis ang mga mata namin sa isa't-isa. "P-paano ka pala nakapunta dito?" tanong ko sa kaniya. Naglakad naman siya papalapit sa'kin.

Dugdugdugdugdug!

"May isang kaibigan ang tumulong sa akin makasakay ng barko papunta dito sa San Alfonso... at pagdating ko rito tinulungan din ako ni Eduardo makapasok dito" sagot niya, ahh! Kaya pala nakadamit pang-hardinero siya, nagpanggap siguro siyang hardinero dito sa amin.

"Uhmm... M-may babalikan ka ba sa bahay niyo? Kaya ka nagtungo dito sa San Alfonso?" tanong ko pa. Gosh! Carmela bakit kinakabahan ka? Kyaaah!

Napakamot naman siya sa ulo at parang nahihiya siya habang nakangiti. "W-wala... m-may gusto akong balikan d-dito at umaasa rin ako na sana hindi pa huli ang lahat" sagot niya pa tapos humakbang ulit siya papalapit sa'kin at dahil dun napalunok na lang ako dahil sa kaba.

Dugdugdugdug!

"Ahh... A-ano ba yung gusto mong balikan?" tanong ko pa. Gosh! Parang sasabog na yung puso ko lalo na kasi hindi inaalis ni Juanito yung titig niya sa'kin. Waaahh!