2

274 6 1
                                    

Of course, as a daughter I have to give what my Daddy's wish. I'm going back to the Philippines and managing the company. But I can't give him an assurance that I can take it for a long time. One month is enough. As if kaya niya ako. Nakalimutan niya na ba? Sa kanya kaya ako nagmana nang katigasan nang ulo.

I am now walking palabas nang airport. Nang masilayan ko na ang labas ay tumigil ako sandali at tinaas sa ulo ko ang aking shades. I am wearing a black fitted sando that covering a long sleeve checkered polo. It seems like a blazer to me. A jeans na nakatupi sa dulo and a red high heels habang hila hila ko ang maleta ko.

I saw some guys whose wearing a white polo inside their black coat with match up of black pants and black shoes.

I tsked. Maybe they are my Dad's men. One of them are holding at small board at may nakasulat dun.

*Welcome back Lady Sandara*

So that's the reason how I conclude that they are my Dad's alipores. Hindi ko maiwasang mapangiti nang palihim. They don't know me, so they not gonna know if I'll take cab. A little devil is on me.

I walked and passed by them without noticing me. Even the other one is staring at me like he knows me or see me somewhere.

I also heard and see someone who slapped the nape of the guy who is holding the board and he said "ayusin mo kasi ang paghawak. Mamaya nandyan na pala pero di tayo makita dahil dimo tinataas yang board" pasigaw at galit na sabi nung lalaki. I smirked without looking at them. Stupid.

Pumara ako nang taxi at sumakay na. The driver said na lalagay niya daw sa likuran ang maleta ko but I prefer to place it beside me. Mahirap na baka may mangyari at nandito pa naman sa maletang ito ang kakampi ko.

Nagsimula nang paandarin nang driver ang taxi niya. Habang nialalampasan namin ang mga tangang tauhan ni Daddy ay hindi ko makuhang mapangiti. Maghintay kayo diyan sa wala.

"Ma'am okay lang po ba kayo?" mukhang napansin ni Manong driver ang pagngiti ko.

"Mind your job not mine" I pissed him off. And I'm happy to tell that I succeed. Tinuon na lang niya ang tingin niya sa daan at nagpatuloy sa pagmamaneho.

When he started go to the left is he immediately stopped when there's a car in front of his taxi and also stopped.

"What the hell?" i hissed. Muntik na akong mauntog sa upuang nasa unahan ko. Buti na lang ay agad kong naituon ang mga heels ko na nakasuot sa paa ko.

"Okay lang po ba kayo?" the driver asked after he faced me.

"What happened?" I asked irritatedly.

"One way po itong daan. Pero sila po bigla na lang sumulpot" he's like a seven year old kid na nagsusumbong sa ate niya. Oh. Crap this shit.

I saw someone hop down from their black van and step near to the taxi that I'm riding right now.

"Hoy, alisin mo nga tong taxi mo para makadaan na kami. Nagmamadali kami" sigaw nung lalaki na naka maroon shirt na panloob at black coat na nakabutones. As if naman na hindi ako nagmamadali. I just arched my eye brow and sit properly when the driver came out from the driver seat.

"Pero kayo ang nasa maling daan. One way to" sagot niya sa lalaki. Well, I'm glad that he knows how to protect his self.

"One way nga. Para samin ang one way. Hindi para sayo. Mas mabuti pang alisin mo na ang taxi mo kung ayaw mong pasabugin ko ang walang laman mong utak" Pananakot nang lalaki. Wow ha? So yung utak niya may laman? Parang wala naman! Napansin ko ding may isang lalaking lumabas pa galing sa van at kasunod nito ang dalwang lalaki pa. He's been a leader kung grupo man silang nasa van.

The UNEXPECTED Guest is my new BossWhere stories live. Discover now