Slytherin girl

Hogsmeade

'Harry weet je zeker dat er niemand moet blijven van ons?' Hermelien kijkt hem bezorgd aan. Hij schudt zijn hoofd. 'Gaan jullie maar. Ik blijf wel hier.' 

Vandaag mogen we alweer naar Zweinsveld, maar Harry is nog steeds niet toegestaan te komen. Alleen ik weet dat hij uiteindelijk toch zal komen. 

'Kom Herm. Hij redt het wel' fluister ik. Ze knikt, maar kijkt me wantrouwig aan, want ze weet dat ik de toekomst ken. Met zijn drieën lopen we naar Zweinsveld toe. Als eerste duiken we Zacharinus Zoetwarenhuis in. We bekijken het snoepgoed en ik bestudeer voorzichtig de omgeving, om te zien of ik een glimp van Harry zal opvangen. Dan zie ik opeens een hele bekende bende van zwart warrig haar lopen. Ik maak snel oogcontact met Harry en draai me grijnzend weer om naar de anderen.

'En deze dan?' vraagt Ron. Hij heeft een pot kakkerlak krunchies in zijn hand. 'Liever niet' zegt Harry plots achter hen. Ron laat van schrikt de pot bijna vallen en Hermelien slaakt een kreetje. Lachend draai ik me om. 'Harry, wat doe jij hier? Hoe-?' Druk discussiërend over de sluipwegwijzer blijven ze staan. Ik zucht vermoeid en loop ervan weg. Dat gedoe met Sirius continu. Ik had zo gehoopt dat ook ik al een faunaat kon zijn.  

Zonder iets te kopen loop ik weer naar buiten en ga op een bankje zitten. De sneeuw dwarrelt vrolijk naar beneden en landt op m'n broek. Ik wacht hier wel op de rest. Ik snap Hermelien wel. Ze is hartstikke bezorgd om Harry natuurlijk. Ze wil niet dat hem iets overkomt, maar ze moet iets meer leven. Je kunt niet leven zonder risico. 

Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik niet eens merk dat er iemand naast me komt zitten. 'Dag Verbrugge' zegt Draco plots. 'Heb ik geen voornaam meer Draco?' vraag ik grijnzend. Ik zie hem een beetje rood wegkijken. 'Dag Kate' mompelt hij. 'Ook hallo Draco' zeg ik lachend. 'Heb je het een beetje naar je zin zo zonder Potter?' zegt hij. De naam Potter sprak hij spottend uit. Ik grinnik even. Hij moest eens weten. 'Ja hoor. Het is hartstikke gezellig.' 

We blijven even stil. Niet wetend wat we moeten zeggen. 'Ga je nog naar huis met kerst?' vraagt Draco plots. Ik schud mijn hoofd. 'Ik blijf hier, voor Harry.' Draco's  gezicht betrekt even. 'Je kan ook met mij mee als je wilt' mompelt hij. Ik heb een vermoeden dat het niet de bedoeling was dat ik dat hoorde. 

Dan zie ik Harry, Hermelien en Ron uit Zacharinus lopen en zoekend rondkijken. Ze hebben mijn afwezigheid opgemerkt. Ik sta op en klop de sneeuw van mijn schoot. Draco doet hetzelfde. 'Je hoort nog wel van me in de vakantie' zeg ik grijnzend. Nog voordat hij antwoord kan geven, sprint ik weg. 

'Weten jullie waar we Kate hebben gelaten?' vraagt Ron aan de rest. 'Ik zag haar weglopen in Zacharinus, maar verder heb ik niet opgelet' zegt Harry. 
'Boe' roep ik in hun oor. Van schrik glijdt Ron uit en valt hard op de grond. Lachend steek ik mijn hand uit om hem overeind te trekken. 'I'm sorry' zeg ik. Ron haalt met een grijns zijn schouders op. 'Bezorg me alsjeblieft niet nog zo'n hartaanval' mompelt Hermelien. Samen lopen we verder. 

'Laten we naar de Drie Bezemstelen gaan' zegt Ron klappertandend. 'Zie ik wel zitten' mompelt Harry. Hij wrijft zijn handen tegen elkaar en zijn lippen zien blauw. Ik pak beide handen van hem vast en hou ze in de mijne. Ik concentreer me erop dat ik zijn handen kan verwarmen, wat redelijk lukt. Ze waren namelijk ijskoud. Plots voel ik een enorm warme gloed door mijn handen gaan, alsof er van binnen vuur brandt, en ik trek ze geschrokken terug. Ook Harry kijkt me verward aan. 

'Voelde je dat?' vraag ik zacht. Hij knikt. 'Mijn handen werden in één keer verwarmd. Het voelt alsof ik ze voor het haardvuur heb gehouden' zegt hij. Weer komt het woordje vuur voorbij. Hoewel ik er niet verder op in ga, ligt het me niet helemaal lekker. 

'Ik ga wel even vier boterbier halen' zegt Ron. Hij loopt weg en wij gaan op zoek naar een tafeltje. Uiteindelijk is er nog eentje helemaal achter in beschikbaar. Ze zitten naast een grote kerstboom, die hen grotendeels scheidt van de rest van de bezoekers. Niet veel later komt Ron aanlopen met vier grote kroezen warm Boterbier. Hij kan ze met moeite allemaal vasthouden en kijkt dan ook opgelucht als hij ze op de tafel zet. Hij pakt zijn eigen glas en heft die op. 

'Vrolijk kerstfeest' zegt hij opgewekt. Tegelijk neemt iedereen een grote slok. De warmte van het boterbier verspreidt zich meteen door mijn lichaam heen.