Slytherin girl

Summer feelings

Het is het begin van een onvergetelijke zomer. Een zomer met een WK Zwerkbal, Grimboudplein 12, een nieuwe familie en een hoop nieuwe vrienden. 

Het begint bij het huis van mijn familie. 

Hoewel... je kan het geen huis noemen. Het is een enorme villa. 

Het is een verlaten plek, diep in het bos, waar het staat en niemand weet de exacte locatie. Om hierheen te verschijnselen moet je dat op een bepaalde manier doen, anders lukt het gewoon niet en men kan ook niet met een haardvuur hierheen komen, tenzij wij daar toestemming voor geven. 

Het huis zelf is modern, maar classy en zandkleurig. Het is zeker niet wat ik zou verwachten van een rijke tovenaarsfamilie, maar misschien is dat ook wel weer goed. Ik ben benieuwd hoe het in vergelijking met Villa Malfidus is. Aan de achterkant van het huis lopen twee enorme trappen van de zijkanten met een bocht naar beneden. Zodra je de achterdeur uit komt, is het eerste wat je ziet een groot zwembad. Aan de zijkant is een duikplank, en een verhoogd stuk rots, waar je ook op kan klimmen. Daarnaast staat een hoge boom, met een dik touw eraan gevestigd. Via de rost is die te bereiken en kan je met een zwaai het zwembad in springen. 

Het huis verder is drie verdiepingen hoog, met meerdere master slaapkamers en aangesloten badkamer. Ook zijn er een stuk of drie a vier gastenkamers te vinden. Er is een bibliotheek, een geheime gang die naar een kleine kamer leidt, inclusief hangmat. Er is een woonkeuken, twee woonkamers en een mini bioscoop.

Kortom, ik heb niks te klagen. 

Samen met Noah, mijn zus, heb ik dagenlang het huis onderzocht en rond gehangen bij het zwembad. We hebben een poging gedaan tot het bijpraten van alle dertien jaren die we apart waren. Zo ben ik het een en ander te weten gekomen over haar. 

Ze is de oudste van ons twee, met 5 minuten. Van mij had ze eigenlijk geen herinneringen, op de foto's na. Ze wist dus wel van mijn bestaan af en ook dat we gescheiden zijn van elkaar. Net zoals ik kent ze een groot deel van het verhaal al en ik heb haar meteen de rest verteld. 

Ook Noah heeft extra krachten. Sommige zijn hetzelfde, zoals het teleporteren en gedachten lezen. Anderen zijn anders. Ze heeft bijvoorbeeld ook genezende krachten en kan emoties zien om mensen, als een soort kleurende kring om hun heen. Iets bijzonders wat ik geleerd heb van haar, is dat wij contact kunnen maken met elkaar. Door heel sterk aan elkaar te denken, verbinden onze breinen elkaar en kunnen we communiceren. Zoiets... Het kan in ieder geval handig uitkomen. 

Ze heeft thuis les gehad tot nu toe. Perkamentus heeft nog geprobeerd haar ook op Zweinstein te krijgen, maar het is hem niet gelukt, mede dankzij mijn ouders. Het heeft hem dan ook twee jaar langer dan gepland gekost om mij te vinden en me de brief te brengen. 

Het eerste wat ik deed nadat we alles wel een beetje gezien hadden in de omgeving, was mijn vrienden uitnodigen. Harry, Ron en Hermelien komen een paar dagen bij ons logeren en ook kennismaken met mijn gezin. 

Zo komt het dat we nu op het punt staan Harry op te halen bij de Duffelingen. 

Ik ga samen met mijn zus hem ophalen. We gaan per bezem, want we kunnen ons beide onzichtbaar maken. Ik hoop wel dat Harry tegen de Duffelingen heeft verteld dat we komen en dat hij de rest van de vakantie ook niet terug komt naar huis. Na het verblijf bij ons gaan Harry en Hermelien direct door naar Ron. Ik kom een paar dagen later, omdat ik ook nog naar Draco ga. 

'Je hebt het wel goed voor elkaar jij', zegt Noah als we in de lucht zitten. Ik kijk haar verbaasd aan. 'Ik bedoel, je bent bevriend met de Harry Potter, de Wemels en de slimste heks uit je jaar. Bovendien is het je gelukt om een Malfidus om je vinger te winden. Dat kunnen niet veel mensen zeggen.' 

Terwijl ze praat bestudeer ik haar gezicht. Hoewel haar stem opgewekt klinkt, zie ik verdriet in haar ogen. Of misschien is het eerder jaloezie. 
En ik weet waardoor het komt. Noah heeft altijd thuis les gehad en heeft altijd onder een verborgen identiteit geleefd. Ze kwam het huis niet veel uit. Ze heeft nooit echt de kans gekregen om vrienden te maken. 

'No', vraag ik, 'met wie ging jij om als je niks te doen had?'

Ze haalt haar schouders op. 

'Er woont wel een familie verderop waar ik soms mee ging buiten spelen, maar ik ben nooit echt bevriend met ze geweest.' 

En dan besef ik hoe eenzaam haar leven eigenlijk moet zijn geweest. En hoeveel geluk ik eigenlijk heb gehad.

Ondanks het leven zonder magie heb ik geleefd omringd door vrienden en mensen die van me hielden. Ik heb nooit eenzaamheid gevoeld en ik mag daar dankbaar voor zijn. Ook al is magie geweldig, het is niet het belangrijkste.

En ik denk dat iedereen dat in zijn achterhoofd moet houden.

Niet lang daarna landen we in de voortuin van de Duffelingen. We checken even snel of er niemand te zien is en maken onszelf weer zichtbaar. Voordat ik iets doe, draai ik me naar Noah. Haar ogen schitteren enthousiast. 

'Geen rare shit zeggen of doen. Ze zullen niet blij zijn ons te zien' zeg ik grijnzend. 

Ze knikt, maar ik zie nu al het kattenkwaad op haar gezicht. Ze is net zo dol op pranken als ik, daar ben ik heel snel achter gekomen. 

Dan haal ik even diep adem en druk op de bel. Hij geeft een lang zoemend geluid. 

Meneer Duffeling doet open. 

--------------------------------------------------

Nou jongens, daar zijn we weer. Dit is het begin van een tussendeel van de boeken 3 en 5 :) Het zal voornamelijk gaan over de zomervakantie. Veel plezier xx