Slytherin girl

The exams

En dan is vandaag de laatste dag van de examenweek. Mijn voorbereiding was uitermate belabberd, maar meer had ik ook niet nodig.

De examens gingen lekker. Ik weet niet of Hermelien het veel beter heeft gedaan dan ik. De hele week heb ik nauwelijks geleerd. Misschien alleen de dag van tevoren even de stof doorgelezen. Ron en Harry waren dan ook niet heel blij met me.

Het eerste examen was Gedaanteverwisselingen. Het veranderen van mijn theepot in een schildpad ging zo gemakkelijk, dat de examinator vroeg of ik de tafel in een hond kon veranderen, voor extra punten.

Easy.

Examen bezweringen was ook goed te doen. Ik was bang dat ik niet snel genoeg alle spreuken onder controle zou krijgen, omdat ik twee jaar heb gemist, maar dat was nergens voor nodig. Mede dankzij de extra lessen van Minnie die ik zo nu en dan heb gekregen, heb ik alles op tijd weten te beheersen, en hoe!

De volgende dag begonnen we met Verzorging van Fabeldieren en dat was een redelijk makkelijk examen. We hoefden nauwelijks wat te doen, omdat de Flubberwurmen met rust gelaten wilden worden.
'Je hebt je nooit verontschuldigd voor het in het water gooien van mij' fluisterde een stem opeens naast me. Ik zag dat Harry, Ron en Hermelien met Hagrid aan het praten waren, dus ik draaide me vlug naar Draco om.
'Jij hebt je nooit verontschuldigd voor het beledigen van mij en mijn vrienden. Je verdiende het wel. Ik zie trouwens dat je geen rood met goud haar meer hebt' had ik gezegd, terwijl ik grijnzend naar zijn blonde haar keek. De Zwadderaars hadden minstens een week rondgelopen met rood en goud haar, tot groot genoegen van de rest van Zweinstein. Ook was Zweinstein zelf nog steeds roze gekleurd, mede dankzij Perkamentus, die deed alsof hij niet wist hoe hij het weg moest halen.
'Ik krijg die Wolf ooit nog wel' mompelde Draco.
'Dan wens ik je veel succes. Niemand heeft nog een idee wie hij of zij is.'
Ik loog niet.
'Als je enige idee hebt wie ze is, kan je het me dan vertellen?'
Enkele seconden had ik getwijfeld wat ik moest zeggen.
'Ik beloof niks. Ik vind het wel leuk om je zo veel moeite te zien doen' zei ik uiteindelijk.

Bij Toverdranken moesten we een Benevelingsbrouwsel brouwen. Ver voor de gegeven tijd was ik al klaar. Toen Sneep bij me langs kwam, deed ik net mijn brouwsel in een flacon.
'Dat ging lekker' zei ik tegen hem. Hij keek even kritisch in mijn ketel, maar knikte toen.
'Goed gedaan Verbrugge.'
Dat had me verbaasd. Bijna geschokt kwam ik de kelder uitgelopen. Toen ik aan mijn vrienden had verteld dat Sneep me zowaar een compliment had gegeven, keek Ron me aan alsof ik gek was geworden. Vanaf dat moment besloot ik dat het handig was als Sneep me mocht.

Astronomie was leuk. Ik miste dat vak echt op de Dreuzelschool en Geschiedenis van Toverkunst leek mij het beste af te gaan van alle Griffoendors. Meerdere malen betrapte ik Ron erop dat hij op mijn papier probeerde te kijken en schoof ik het ongezien iets verder zijn kant op. Ja, ik ben slim, nee, ik ben niet zoals Hermelien. Ron had me na het examen uitvoerig bedankt voor mijn hulp, omdat hij dan misschien toch een voldoende had.
Kruidenkunde was het minst leuke vak en examen, vond ik. Plantjes hebben me nooit veel geboeid, ook al hebben ze magische krachten. Het was niet dat er iets moeilijk was hoor, maar mijn aandacht was redelijk afgeleid.

Verweer tegen Zwarte Kunsten was veruit mijn meeste favoriete vak en zeker als Remus het gaf. De hindernisbaan was leuk om te doen en ik heb de hindernissen makkelijk afgelegd. Vlak na Harry kwam ik de koffer van de Boeman uitklimmen, alleen niet grijnzend. In tegenstelling tot Harry's Boeman, was die van mij wel verandert. In plaats van mijn identiteit waar ik bang voor was, zag ik mezelf, omringd met dode lichamen van iedereen die ik liefheb. Dit zag ik ook toen ik voor Draco sprong, maar er was nog iets veranderd. Ik lachte krankzinnig. Ik was krankzinnig. Waar ik nog het meeste van schrok was de persoon die naast me stond, met een hand op mijn schouder en een trotse blik op zijn spierwitte gezicht.

Ik was de trouwste volgeling van Voldemort.

En nu zitten Ron, Harry en ik te wachten tot we het examen van Waarzeggerij mogen doen. Ron is de eerste die naar boven wordt geroepen.
'Succes' roep ik hem nog na, als hij bijna door het luik is verdwenen. Hij steekt even kort zijn duim op. In de twintig minuten die volgen, hebben Harry en ik het over van alles, maar vooral over Scheurbek, Sirius en over mijn boeman.

'Je zag jezelf als volgeling van Voldemort?' vraagt Harry verbaasd. Ik knik.
'En ik had jullie allemaal gedood. Iedereen waar ik om geef.'
'Het is iets goeds dat je daar bang voor bent, toch?' zegt hij bedachtzaam. 'Ik bedoel, als dat je grootste angst is, zul je je nooit bij hem aansluiten, ook al ben je zijn nichtje.'

Op dat moment komt Ron de ladder weer af en klinkt een veel te zweverige stem van boven.
'Katelynn Verbrugge.'
Met een zucht loop ik richting de ladder.
'Hoe ging het, Ron?' vraagt Harry. Ron maakt een handgebaar.
'Vreselijk. Succes, Kate.'
'We zien je nog wel in de leerlingenkamer' zeg ik en ik klim naar boven.

'Welkom liefje' zegt professor Zwamdrift. Ze kijkt me nieuwsgierig aan met haar grote ogen vanachter die jampotbril. Ze heeft een redelijke hoge dunk van me en ik weet niet hoe het komt. 'Kijk maar in de glazen bol en vertel me wat je ziet.'

Ik ga zitten en staar in de witte massa. Langzaam begint er iets een vorm te krijgen. Ik blijf kijken en blijf denken over dat ik wil weten wat er te zien komt. Uiteindelijk heeft het een vaste vorm gekregen. Een herkenbare vorm.

Ik zie een hond.

Een hele bekende zwarte hond.

Er verschijnt ook een rat. De hond gromt naar de rat, die in Peter Pippeling veranderd. Terwijl de hond verandert in Sirius, lacht Pippeling. Dan verandert hij in een rat en rent weg. 

'Wat zie je, liefje?' 

Ik kijk geschrokken op naar Zwamdrift, die me gretig aankijkt. Plotseling besef ik me dat ik heel heftig naar de bol heb zitten staren en de benauwdheid in de ruimte slaat toe. Snel zet ik de gevolgen even op een rijtje voor als ik de waarheid vertel of lieg. Uiteindelijk besluit ik de waarheid te vertellen. 

'Ik-ik zag Sirius Zwarts en Peter Pippeling' zeg ik. 

'De moordenaar Zwarts?' vraagt Zwamdrift geschokt. Ik knik. 

'J-ja, maar ik zag ook Pippeling. Pippeling is een faunaat en- en hij leeft nog.  Sirius heeft Lily en James Potter niet vermoord, maar Pippeling! Sirius is onschuldig!' 

Zwamdrift lijkt nu eerder teleurgesteld dan geschokt. 

'Oké dan...' mompelt ze. 'Je kunt gaan.' 

Opgelucht dat ik weg mag, loop ik naar het luik. Beneden kijkt Harry nieuwsgierig op. 

'En?'

'Lang verhaal' antwoord ik zuchtend. 'Ik vertel het wel als je bent geweest.' 

Harry verdwijnt door het luik en ik laat me op de grond vallen tegen de muur. Twintig lange minuten zal ik moeten wachten.

-------------------------------

Ja, examens, en dan vakantie. Ik moet nog vijf weken, maar dan ben ik verlost en gaan we door het volgende jaar. 

Wat zou jullie beste vak zijn, als je op Zweinstein zou zitten, denken jullie?