BANA İKİMİZİ ANLAT

Bölüm 4

'Adin' annemin sesi ile güne gözlerimi açtığımda karşımda duran annem ile hemen geri kapattım. 

'Anne bugün okula gitmesem uykumu alamamışım hem kendimi halsiz hissediyorum.'  annem üzerimde ki yorganı çekerken aklıma gelen fikirle gözlerimi açtım hemen.

'Olmaz bebeğim hadi kalk'

'Bak Rana Sultan yarın ki kafenin açılışına hasta hasta mı gidiyim yani öyle mi istiyorsun.  Bugün bırak dinleniyim bari'

'Adin yemezler bebeğim hadi annecim kalk hazırlan.  Abin bırakıcak bugün seni okula.  Arabanı baban bakıma gönderdi'  başımla annemi onayladıktan sonra kalkıp okul formamı giydim. 

Aşağı indiğimde masada gazetesini okuyan babamın yanağına öpücük kondurdum. 

'Günaydın yakışıklım' babam gülümseyip yanağımdan öptü.

'Günaydın meleğim' annemin yanaklarından da öpüp abimin yanına oturdum. 

'Abilerin en yakışıklısı ve en mükemeli.  Yaklaş senide öpücem'  abim gülümseyerek yanağını uzattı. 

'İltifatlarını neye borçluyum Adin' abime bakarak Şirince gülümsedim.

'Tabii ki de senin mütüş bir varlık olduğuna abicim'  annem ve babam bu halimize gülerken bende gülümsedim.  Şanslı bir çocuktum. Annem ve babam benden sevgilerini hiç eksiltmemişlerdi. Abim ise müthiş bir varlıktı. 

'Adin kahvaltını yaptıysan çıkalım artık' abimi başımla onayladıktan sonra babama ve anneme öpücük atıp masadan kalktım. Abimle beraber dışarı çıktığımızda abimin arabasının yanına gelmiştik.

'abiii' bakışları bana döndüğünde ne demek istediğimi anlamış olucak ki kaşlarını çatıp başını iki yana salladı.

'ama abi daha ne istiyceğimi söylemedim bile yaa' 

'kızımı sen süremezsin Adin.' gözlerimü büyütüp elimle arabayı gösterdim.

'sen arabaya kızım mı dedin?' başını sallayıp sürücü koltuğuna geçtiğinde bende hemen yan koltuğa oturdum.

'kızının bir ismi var mı bari?'

'hayır'

'ne yani kızım diyorsun ama ismi yok mu bu kızının'

'evet' başımı iki yana salladım. Neden çevremde normal biri yoktu acaba.

'sen normal misin de çevren normal olsun'  iç sesime göz devirip tekrar abime baktım.

'Şuradan gitte Nehir'i de alalım.' abim başı ile beni onayladığında az ilerde telefonu ile uğraşan Nehir'e baktım.
Araba tam önünde durduğunda abimi görmüş olmakla birlikte hemen gülümseyip arka koltuğa kendini attı. Evet bildiğiniz attı.

'Asrın abi. Yakışıklılığından dolayı yakında kör olucam. Aslında hep babamdan sonra gelen aşkımsın. Sakın yavşadığımı zannetme yani. Sadece hayranı olduğum birisin. O karizma ve kaslarına bayılıyorum.'

'Höst lan. Kardeşi var yanında azcık saygı' Nehir bana bakıp göz devirdiğinde tekrar abime baktı.

'Asrın abi hiç DNA testi yaptırmayı düşündün mü? Belki Adin evlatlıktır.' kafamı iki koltuğun arasından sokup Nehir'e baktım.

'o sarı saçlarının elimde kalmasını istemiyorsan sus Nehir' Nasıl benzemiyorduk yaa benziyorduk işte.  O bütün fiziksel özelliklerini babamdan alırken ben annemden almıştım. Abisine hayran olan bir ben tarafından da bu sinirlerimi bozuyordu.