Helena E Rusisë

Pjesa 9

Pasi kishin arritur ne Rusi dhe ajo nuk ishte zgjuar , ishte detyruar ta merrte ne krahe , si ate dite qe e gjeti pa ndjenja vetem disa metra larg pallatit. Edhe mund ta kishte zgjuar , sepse ne fund te fundit ajo ishte thjesht sherbyesja e tij , por nuk ia beri zemra. Perse valle ?
E ndiente veten te cuditshem kur ishte prane saj . Nuk e kuptonte veten se perse sillej ne ate menyre , por perse duhet te kuptonte veten ne fund te fundit ? Ai donte thjesht te kuptonte ate...
Me kujdes ia mbeshteti koken,, qe i varej ,prane kraharorit te tij ne menyre qe ajo te ndiente nje siguri ne vetvete, te ndiente se kishte nje mbeshtetje.
E kush do ia jepte kete mbeshtetje ? Ai ?
Ai qe ... E ndoshta per fajin e tij ajo ndodhej ne kete gjendje.

Hyri ne ate pallat mbreteror, ne pallatin mbreteror qe dikur kishte qene i familjes mbreterore te Rusise , i Aleksanderit , por qe fale babait te tij , fale epersise se tij , tashme u be i tij .
Ishte me i vogel se pallati i tyre , por shume here me ndryshe. Disa llamba qe punonin me vajguri qendronin te varura ne cdo pjesez te mureve , duke bere qe ndricimi te ishte me i qarte. Ngjiti shkallet e mermerta per te shkuar ne katin e dyte te pallatit. Gjeti nje dhome ne krye te korridorit dhe hyri se bashku me Anastasian ne krahe. E leshoi butesisht ne nje shtrat gjigand duke bere qe ajo te rehatohej edhe me shume duke perqafuar jastekun qe ndodhej aty.

Per nje moment u ul ne shtrat se bashku me te . E shikoi ngultazi . Ndoshta nuk do kishte mundesine ta shikonte dhe njehere kaq imtesisht pa e vrare mendjen se ajo mund ta kapte mat duke e veshtruar.

E nese i ati ishte i etur per pushtet, ai ishte i etur per te vezhguar ate vajze. E cuditshme!

Nje fije e pabindur floku i kishte rene mbi fytyre kur ai e leshoi mbi shtrat , keshtu qe dora e tij edhe me e pabindur shkoi drejt fytyres se saj e smbrapsi kete fije pas veshit te saj . Ndjeu nje butesi t'i ledhatonte gishtat e tij dhe kjo butesi vinte nga floket e saj te mendafshta. Ajo ishe kaq e brishte dhe ai nuk kishte nevoje qe ta njihte per te kuptuar ciltersine dhe brishtesine e saj , ama nje deshire e fshehur , e nxiste per ta njohur me shume. Perse ?!

U ngrit nga shtrati dhe ia hodhi syte dhomes. Ishte e paster dhe e zbukuruar me orendi te ndryshme si piktura te carit , koka dreresh te varura neper mure , stema , shpata te kryqezuara , mburoja dhe shume te tjera qe per nje moment i humbi interesi per t'i pare sapo u kujtua se kishte nje mal me pune per te bere.

U largua dhe mbylli deren me ngadale , me shpresen se nuk do e zgjonte ate. Por , ajo nuk kishte sesi mos zgjohej , madje kishte qene zgjuar gjate gjithe kesaj kohe.
Ishte zgjuar qe kur ai e mori ne krahe , sepse kishte gjume teper te lehte . Beri t'i hapte syte , por nje mendim ia perzieu cdo gje . Mendoi se do e vinte ne pozite te veshtire kur ta pyeste se perse nuk e kishte zgjuar. Sigurisht qe kjo ishte arsyeja perse nuk i tha qe ishte zgjuar , ose ndoshta... Ose ndoshta i pelqeu ndjesia te ndodhej ne krahet e tij . E ndieu veten te sigurt . E ndieu veten mire , sikur te gjitha makthet e saj , sikur te gjitha te keqijat te zhdukeshin . Ajo u ndje e sigurt, ne mes te pasigurise

. Ai i dhuronte mbeshtetje dhe qetesi . Eshte e mundur valle ? Nje "hero" qe e shpetoi , nje i huaj , djali i te madhit Adam Vorosk , te ishte aq i bute ? Aq i embel ? Kur ndieu doren e tij t'i prekte floket , fytyren e saj , ndieu nje ngacmim ne stomak , ndieu nje dritherime qe iu percoll vrikthi , ndieu zemren t'i pershpejtonte rrahjet , por serish e mbajti veten . Ama , ajo ndjesi qe u percoll tek ajo , do te ruhej diku ne zemren e saj , sepse ajo nuk kishte te drejte ta kujtonte ate. Ajo nuk kishte te drejte te perjetonte emocione te tilla kundrejt tij . Ishte thjesht i gabuar mendimi qe hasi ne ato momente. Ai ishte Aron Vorosk .... Po ajo ? Ajo as nuk e dinte kush ishte dreqi e marrte.

Mbeshteti koken ne jastekun e bute , hapi syte lehtesisht dhe e gjeti veten te shtrire ne nje shtrat teper te rehatshem. Syte e saj , ne nje menyre te paftuar filluan te studionin dhomen ne te cilen ndodhej dhe menjehere truri i saj mori nje sinjal qe as vete nuk e kuptoi . Ndjeu dicka , por as ajo nuk e kuptoi . Ndjeu sikur duhet te ishte aty , por perse ? Perse duhet te ishte aty vetem me Aronin ?
Nuk e lodhi koken te zbulonte se cfare ishte , por thjeshte mbylli syte per te udhetuar tashme ne nje gjume te thelle. Ne nje gjume qe do e shoqeronte me disa endrra te embla. Do te perjetonte disa ndjenja dhe emocione qe i lejoheshin vetem ne endrra. Ato lloj ndjenjash i kishte te ndaluara ne realitet , keshtu qe ia dorezoi veten endrrave.

Ah , sikur te jetonte gjithnje ne endrra... Sikur....