Pjesa 10.

238 35 21
                                    

Po qendronte ne nje dhome qe kishte menduar ta kthente ne zyren e tij . Ndodhej ne katin e pare , e vecuar nga dhomat e tjera.  Po firmoste per disa ceshtje lidhur me ekonomine e vendit.

Fale babait te tij ai vend ishte shkaterruar , shume njerez kishin vdekur .... Ai kishte hapur plage te medha dhe kishte derguar te birin per t'i sheruar ato ?
Por si mund te ishte e mundur. Te gjithe e urrenin ate  ne vetvete , sepse fale ushtrise se tij , mjaft njerez kishin humbur familjet e tyre ,kishin mbetur te gjymtuar , ishin shkaterruar.
E nga ta dinin ata  , se ai e urrente me shume babain e tij , por ishte i detyruar te qendronte nen hijen e tij.
Kur ecte ne rruge , mundohej te dukej sa me i qete , por gjithcka ishte nje genjeshter. Te gjithe i peruleshin , por e benin nga frika. Ai deshironte te percillte respekt te te tjeret dhe jo terror, por ishte e pamundur . Nuk kishte cfare te bente vecse te luante rolin , sepse jeta e tij e kishte detyruar gjate gjithe kohes te luante nje rol.

Ishte i perhumbur ne mendime , duhej te bente dicka , por cfare ?
Ne ato momente nuk e kishte ndiere deren te hapej , por ajo ishte aty. Ishte aty dhe qendronte duke e veshtruar paturpesisht me shpresen se ai nuk do e verente. Donte ta shikonte sa me gjate , por ai u rikthye nga mendimet dhe imitoi nje te kollitur ne menyre qe ajo te zgjohej nga mendimet qe po krijonte per te.

U ndie ne siklet , por ai e kishte kapur mat dhe nga kjo gje ndieu faqet t'i pervelonin .  Uli koken dhe filloi te belbezonte e bere tashme e kuqe flake .

"Umm... Une... Zoteri... Duhet.... "

"Cfare ka ndodhur ?" - foli ai  pa shfaqur asnje lloj ndjenjeje ne zerin e tij . Nuk i largoi syte nga dokumentat qe po firmoste , por pse ?
Sepse nuk i interesonte te shikonte  ate vajze qe deri para pak castesh e kishte mbajtur ne krahe , e kishte ngrene me sy , apo sepse kishte frike se syte do e tradhetonin nese ai do e shikonte ate?
"Deshironi ndonje gje?"- mblodhi veten dhe arriti te artikulonte ate fjali .

"Jo. Mund te dalesh"- foli menjehere ai pa lene vend per fjale te tjera .
Doli nga dera e zhytur me mendiime . Deshironte te njihte atë mashkull. Perse ishte aq i embel dhe i ashper njekohesisht? Mendimet e paturpshme vendosi t'i godase duke dale ne acarin e Rusise .
Menjehere u ndje sikur cdo problem iu shua ne fraksion sekondi. Rusia i kishte bere vertet mire.Ai vend kishte aftesine ti dhuronte ndjenjen e shtepise . Megjithese ishte ftohte dhe acar , ajo ishte kaq e lidhur me boren , me bardhesine sa ndonjehere i dukej sikur disa mendime , momente nga e kaluara i trokisnin ne koke , por kishte nje barriere qe nuk i lejonte te depertonin.

Mendimet e cuan serish tek Aroni. Ai mashkull percillte mister. Deshironte me shume se cdo gje tjeter ta njihte ate, por dreqi e marrte , ai ishte si molla e ndaluar dhe kjo supozohet te ishte Eva.
Eva i theu rregullat dhe e hengri mollen , por a do i thyente dhe ajo rregullat ?

Perse jo ? Rregullat jane bere per t'u thyere. Pasojat jane bere per t'u vuajtur.

Qeshi me budallalleqet qe po mendonte , mbeshtolli shallin pas supeve dhe hyri brenda. Perpara se te ngjitej ne katin e dyte , hodhi dhe njehere syte vjedhurazi nga Aroni dhe e vezhgoi imtesisht teksa punonte ne zyren e tij .

Ndoshta ato mendime nuk ishin budallalleqe.
Ndoshta duhet ta haje dhe ajo mollen ashtu si Eva...

Helena E RusisëWhere stories live. Discover now