Helena E Rusisë

Pjesa 21

"Cfare po me thua Felisia Venera Dorona ?! Po me thua se kelyshi Vorosk po te tradheton ?"

"Po baba. I pashe me syte e mi. Shkova ta shikoja kur u kthye nga lufta dhe ishte shurdhuese pjesa kur degjova britmat e saj te kenaqesise me te fejuarin tim. Me tradheton me ate bjonden hipokrite qe deshiron te zaptoje ate dhe te behet zonja e pallatit, por une jam zonja e vertete. I eshte merzitur jeta prej sherbyeseje."

"Deshiron te shpall luften bije ? "

"Ende jo baba. Ende jo. Per bjonden do te kujdesem vete. Me pas mund te shpallesh luften. "

"Si te deshirosh ti bije. Ti e di se per ty bej gjithcka"

***

"Shiko Anastasia... Jane kaq shume gjera qe ti nuk i di rreth meje. Une mund te ti them dhe..."

"Shhh! Perse flet atehere kur nuk duhet ?!"- i peshperiti fare prane veshit nderkohe qe flaku bluzen e tij tutje dhe iu ul ne preher . Filloi t'i ledhatoje floket dhe e zhytu ne nje puthje tjeter te flakte.
Ndodheshin ne hamam dhe ajri i nxehte e i lagesht nuk dukej sikur po ua veshtiresonte punen.

"Konfietka une...Ne..." - po perpiqej t'i shpjegonte per ushtrine e tyre , pasi i kishte thene se ata ishin nje ushtri " e mire " qe mbronin njerzimin.

"Ta dija qe ishe kaq i merzitshem kur flisje , sdo te ta kisha kerkuar. Dreqi ta haje , na ler te shijojme momentin. "

Ajo ishte kaq ndryshe kur ishte prane tij. Dukej sikur nuk i interesonte asgje, dukej sikur nuk donte tia dinte per asgje dhe ai si gjithmone ia plotesonte deshiren.

Filluan dhe njehere ate seks mengjesor qe supozohet te ishte i shendetshem sipas tyre , por ishte pikerisht zeri i Felisias qe ua prishi gjithe romancen .

"Aron ! - filloi te bertase ne hyrje te deres , - mendoj se je ne hamam pasi kam kerkuar cdo dhome te pallatit." - e ngriti zerin edhe me teper si duket per t'i paralajmeruar qe ishte duke erdhur. Nuk deshironte t'i kapte mat , por pse ?! Cfare kishte ne mendje valle ?

"Dreq ! Po kjo nga mbiu. " - u ankua ajo sikur te ishte ndonje femije qe po i merrnin lepiresen.

"Duhet te ankohem une konfietka se mbeta keq."

"Po , po . E ke shume problem ti , se sa te vije ajo do e zgjidhesh problemin . E ngre me nje , e ul me tjetren." - shfryu lehtas teksa po mberthente nxitimthi fustanin.

"Ti... Ti e di qe une nuk e dua kete gje apo jo ? "

"Po. Gjasme s'te pelqen . Tani do jem e detyruar te shoh te perfunduar aksionin qe ne lame pergjysme."

"Je xheloze ? "

"Jo , thjesht mezi po me pritet . A thua te vij dhe une dhe del nje treshe e forte ? - ironizoi fjalet e fundit , - sigurisht qe jam xheloze dreqi e marrte. Eshte idiotllek per mua . Ti je i fejuar me ate dhe une... Une shkoj me ty si pa gje te keq. Ke ndonje ide qe ndihem si nje femer e perdale ? "

"E di Anastasia. Me vjen shume keq. Une... Une jam i detyruar , por te premtoj qe do i rregulloj shume shpejt gjerat. Do bej dicka , te premtoj."

"Po pra . Do i rregullosh. Thjesht sa te kenaqesh per pak kohe me mua dhe te me flakesh tutje."

"Shiko... , - i kapi fytyren me dore , e afroi prane vetes dhe shigjetoi shikimin me te , - Une te dua... A me beson kur ta them kete ? "

"Te besoj ... Te besoj se te dashuroj si e marre."

"Atehere , me jep pak kohe dhe do jemi bashke."

"Ne rregull. Thjesht... Mos me ver perballe ndonje situate te pakendshme sot."

"Faleminderit e shtrenjta ime." - e perqafoi dhe i dha nje puthje te lehte ne balle. Ajo u largua dhe u fsheh serish ne ate dhome duke shpresuar mos shikonte ndonje gje torturuese.

Sapo u zhduk , ne hamam hyri Felisia. Mbante peshqirin ne trup duke mbuluar trupin e saj te lakuriqte. U perdrodh drejt Aronit derisa u ul ne preherin e tij. Menjehere ndjeu ereksionin e shkaktuar nga Anastasia dhe nuk kishte si ta humbiste kete rast.

"Po mendoje per mua im zot ? " - leshoi peshqirin duke i dhene atij nje pamje tjeter te kenaqshme.

"Umm.. Felisia. Thjesht jam i lodhur , mire ? "

"Perse me shmang gjithmone im zot ? Apo mos ndoshta ke gjetur ndonje tjeter ? - i tha duke bere qe fjalia e fundit te dukej si shaka , - por une e di qe ti se ben kete gje apo jo , sepse eshte kontrata, lufta, familja jote dhe... Oh e crendesi kane keto ? Eshte dashuria jone e pafundme im zot." - ia plasi te gjitha pasojat ne fytyre. Edhe nese kishte ndonje shanc qe i kishte harruar per pak kohe arsyet se perse i detyrohej Felisias , ajo do ia kujtonte gjithmone , duke ia bere gjithmone e me te veshtire largimin nga ajo. E nderkohe Anastasia degjonte keto fjale dhe nuk mund te perceptonte asgje ne koken e saj . Cfare kontrate valle ? Mos ndoshta duhet ta kishte degjuar Aronin kur ai po perpiqej t'i fliste? Po ndihej fajtore per kete , por s'pati shume kohe te mendohej me teper pasi nje puthje qe i dhuroi Felisia , Aronit , i terhoqi vemendjen dhe padashur rrezoi nje kanace bakri.

"E degjove dhe ti ? Cte jete valle ? " - foli ai gjasme e trembur dhe e paditur.

"E c'rendesi kane ato e dashur ? Ne jemi bashke , kjo ka rendesi."- ishin fjalet e tij para se ai ta rrembente ate ne nje puthje te thelle duke i dhene Anastasias kohe te largohej.

Doli ne korridor dhe shkoi rrembimthi ne dhomen e saj . C'ishte ajo puthje qe i dha Aroni Felisias? Po ato fjale ? Mos ndoshta i ka mesuar permendesh dhe ia thote cdo vajze ? Kontrata ? Familja ? Lufta ? Te gjitha keto po i godisnin qellimisht koken duke i shkaktuar qindra mendime te reja ne mendjen e saj .