ÇATLASIN DÜŞMANLAR (Savaşma seviş Serisi 2)

Bazı insanlar bazı insanlara şifadır

Canlarım yavru kartallarım:)

Yine soluk soluğa bölüm yetiştirmeye çalıştığım bir pazar gecesi, yine bekleyen ve bekleyişlerine kurban olduğum sizler:)

Çok uzatmadan bölüme geçiyorum, bir tek şey söyleyeceğim.

Bundan sonra arada gelecek bölümden spoiler paylaşayım diyorum instagram hesabımda, ne dersiniz?

Uyar derseniz takip edin: instagram.com/ayseyaziyor

Geçen bölüm yorumlarınıza öldüm geberdim bayıldım:) Bu sefer de çok yorum istiyorum:)

Çok çok sevgiler,

Ayşe

BAZI İNSANLAR, BAZI İNSANLARA ŞİFADIR

Hale Serdar'ın ellerine uzandı, ikisini birden avcuna aldı ve sordu.

"Serdar... Ben parfümüm dantelim. Sen askersin barutsun. Ama bence bizden..."

"Cacık" lafını atladı, devam etti.

"Bence bizden çok güzel aile olur. Kabul eder misin? Benimle evlenir misin?"

Serdar hiçbir şey demedi, bir süre yattığı yerden, tepesine eğilmiş ona ışıl ışıl gülümseyen Hale'ye baktı.

Sonra serum takılı elini kızın avcundan kurtardı, ensesinden kavradı, kendisine yaklaştırdı. Hale'nin kokusu başını döndürünce de yüzünü Hale'nin boynuna gömdü, tenini içine çekti, dudakları boynunda, mırıldandı.

"Artık parfüm değilsin."

Hale kıkırdadı.

"Parfümüm bitti."

Serdar başını Hale'nin boynundan kaldırmadan, boğuk boğuk mırıldandı.

"İyi olmuş."

Hale bir kez daha kıkırdadı, boynuna gömülü adamın saçlarından yayılan kokuyu algıladı. Sevdiğinin teniyle karışık toz, kan ve barut kokusu bütün teninin ürpermesine yol açtı.

"Sen hala barutsun."

"Hmm?"

Serdar biraz daha orda oyalandı, dudaklarını Hale'nin teninde gezdirdi, sonra başını kaldırıp kızın gözlerinin içine baktı.

"Bizden bi aile olur diyosun yani?"

Hale hevesle başını salladı.

"Olur bence."

Serdar tek kaşını kaldırdı.

"Aile derken... çocuklu falan?"

Hale zaten Serdar'ın fazla derin gözlerinin üstünden, fazla seksi alnına havalanan o tek kaşa kitlenmiş durumdaydı, bir de Serdar "çocuk" deyince, aklına o çocuğu peydahlamak için yapılması gereken bir takım hareketler geldi, içini bir ateş bastı.

"Evet de... O kaşı bi indirsen mi?"

Serdar indirmedi, üstelik o yukarı kalkmış kaşın çarprazına, hafifçe yukarı kıvrılan muzip bir gülümseme ekledi.

"Niye ki?"

Hale kasıklarında başlayan zonklamayı hafifletmek için bacaklarını birleştirdi. Bu Serdar'ın gözünden kaçmadı, dudağı daha da yukarı, daha da piç bir gülümsemeyle kıvrılırken üsteledi.

"Niye ki dedim."

O gülümseme,  Hale'nin güneyde ıslanmaya başlayan bölgelerine bir de kuzeyde o dudaklara hallendikleri için büyümeye başlayan iki edepsiz göğüs ucu eklemişti; hissettiği arzudan doğan bir çaresizlikle kendini tutamadı, çemkirdi.