I am a Virgin Mommy

Chapter Twenty-Seven

Maraiah's POV

Nagpatuloy lang ang dinner pero may matinding pag-iiwas ang nagaganap samin ni Angelo, I mean ako lang pala ang umiiwas kasi nararamdaman ko kahit hindi na ako sumulyap sa kanya ay nakatitig ito sa akin. Hindi naman siya masyado pahalata diba?

Halata naman kay Raf na pilit niyang inilalayo ang topic sa nangyare kanina.

Nahihiya tuloy ako sakanya at nagpapasalamat na rin. Hindi naman dapat nila bakita iyon ni sofie eh.

flashback

Noong paalis na ako hinila niya ako sa kanya at isinandal sa pader. Sobrang lapit niya sa akin.

"Ano ba--" hindi ko na natapos yung sasabihin ko hinalikan niya ako. Ganito na lang ba palagi? Nakaka-inis na siya! Ang hilig hilig niyang hinahalikan ako kahit wala naman siyang karapatan. Galit ako sakanya, galit na galit. Pinaghahampas ko siya at tinutulak tulak ko siya. Nakakainis kang kumag ka. Naiiyak na ako sa sobrang inis.

Binitiwan niya na ako at sinampal ko siya huu! Go aya kaya mo yan. 

"Bwisit ka Angelo! bwisit." aalis nanaman ako ng pigilan niya nanaan ako at niyakap. Inis na inis ako sakanya. Nagpupumiglas ako sa yakap niya.

"Tama na Aya wag ka ng magprotesta. Let me just this time. I'll tell you everything after this please trust me." At ayun nahulog nanaman ako sa patibong.

"Mommy! Daddy!" nagulat naman ako ng tumatakbo papalapit sa amin si Sofie. Nasa likuran pa nito si Raf. Oh no, nakita ba nila yjng luha ko? Pasimple ko pang pinunasab yung mga tumulong luha sa mata ko.

"H-hey" tabging yan na lang ang lumabas sa bibig ko. Hindi ko alam kung magwawalang bahala ba ako, magsisinungaling oh ano eh . Buti na lang naiintindihan ni Raf ang nangyayari, siguro narinig niya yung mga sinabi ni Angelo.

"tara Aya kakain na." automatic naman na hinawakan ni Raf yung kamay ko at hinila pero ang kabila kong kamay ay hinawakan naman ni angelo.

Tinignan ko siya sa mata nakita ko dun na parang gusto niyang sabihin na nagmamakaawa siya sa akin na pagkatiwalaan ko siya. Magagawa ko ba yun? Kaya ko ba yun? Kung ngayon nga na wala pang kasiguraduhan ang lahat ay nasasaktan na ako what's more kung magtitiwala ako sa kanya. Is it worth taking risk of?

Naramdaman ko na pinisil ng mahina ni Raf yung kamay ko kaya napatingin na ako sakanya. "ano tara na?" sabi niya.

Hinigit ko ang kamay ko mula kay Angelo. Nakita kong parang nasaktan siya. di kaya?

"Mommy did you cry?" tanong ni Sofie. Agad namab ako umiling at ngumiti paharap sa kanya.

"No baby napuwing lang si Mommy." pagsisinungaling ko sa bata. White lie naman iyon. May mga bagay kasi na hindi mo kailangan sabihin. May tamang panahon para sa lahat ng bagay. At hindi ngayon ang panahon upang malaman ni Sofie ito. Hanggang sa kaya ko ay inilalayo ko siya sa bagay na pwedeng makapanakit sa kanya, sa amin.

Humarap naman ito kay angelo na nasa likuran niya . "Eh you daddy why is it your eyes are also swollen? Don't tell me napuwing ka din katulad ni Mommy."

"No silly. Angel I am just tired its already late inaantok na ako," really? inaantok na siya eh 8:00 palang. Maaga ba siyang matulog or nagsisibungaling siya. Umiyak rin ba si Angelo kanina? Hindi ko napansin kasi nakayakap siya sa akin at hindi rin halata. Tinignan ko si Angelo, oo nga namamaga rin ang mga mata nito.