Chapter Twenty-Nine

15.5K 224 10
                                    

Maraiah's POV

 I answered my phone as soon as he got his. I don’t know what to say to Rafael. Should I keep this to him or should I tell him I’m with Angelo. I know there is nothing to worry about but I promised him this lunch. Maybe he would understand if l him there is something urgent that came up but I would be lying to him if I said that.

Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sakanya kaya tignan niyo napapa-english ako. I’ll just let him do the talking.

“Thank goodness Aya! Kanina pa kita hindi macontact where are you? Nag-aalala na ako sayo.”Shoot! I really get him worried. Tumingin naman ako ng masama kay Angelo and mouthed to him. ‘Kasalanan mo ito’ . I really wanted to blame this all to him. At ang ungas nginisihan lang ako na parang tuwang tuwa siya na nahihirapan ako sa sitwasyon ko ngayon. Hintayin niya lang talaga pag hindi na masakit yung kamay ko. Sisiguraduhin kong may panghampas na ako sakanya hindi ko na gagamitin ang bare hands ko. I’ve learned my lessons.


“I am sorry if I keep you waiting Raf. T-there’s just some emergency that I need to handle that came up. A-ahm Sorry rin kasi h-hindi kita natawagan agad para sabihin sayo na hindi ako makakapunta.” Sana hindi na siya magtanong hindi ko na kayang magsinungaling. Kasi naman pwede naman akong hindi magsinungaling bat ba ako nagsisinungaling? Ayoko bang malaman ni Rafael na kasama ko si Angelo? Eh ano naman kung malaman niyang si Angelo ang kasama ko? Eh pero diba sakanya ako nakapag-promise ng lunch and now I am with Angelo. Oh crap can someone help me?


“Ganon ba. Is everything alright now? I mean yung emergency?”sabi niya.


“Ah y-yeah everything  is under control” sabi ko.


“Good thing. Just don’t forget to eat Aya.” Sabi niya staka ko naman tuloy naramdaman yung gutom ko. It is already 12:30 at hindi pa ako nagla-lunch neither breakfast. Nagmamadali kasi akong umalis kaninang umaga. Nag-coffee lang ako and then dumaretso na sa meeting kaninang umaga. Late kasi ako nagising.


“Yes I will. I really am sorry that I cannot accompany you today Raf maybe some other time babawi ako promise.” I told him. I really feel guilty lying to him.


“It is okay. Kasama ko naman si Ate George eh. Iniwan rin ata ng ka-date. Poor us magkapatid nga talaga kami haha.” Nagulat naman ako sa sinabi niya. Good thing is magkasama sila ni Ate George. Ngayon mas dumoble yung guilty feeling ko knowing na parang inagawan ko si Ate George ng ka-date. Hindi lang pala parang kasi I really did get her date but hindi naman ako ang nang hatak so it means si Angelo ang mang-aagaw not me nagpa-agaw lang ako. I’m nnocent. Okay not really. I did like it when we run away like duh ang cool kaya nun haha.


“R-really? It is good then baka sister-brother bonding niyo talaga ngayon.” I crack a joke ang kapal ng muka ko para gawin yun. But I’m setting the mood lighter for myself. You know me feeling guilty for lying and magpa-agaw kasi remember si Angelo yung humatak sakin not the other way around.

“Yah. I thought of that also. Ate was just a bit frustrated she said he really like that guy. Anyway baka nakaka-abala na ako sayo. I’ll hung up na” he said. I was not surprised na may gusto si Ate George kay Angelo. It is written all over her face nung nag-dinner kami. The day that I got jealous. Ooops Did I said that?

I am a Virgin MommyWhere stories live. Discover now