K

..

Gittikçe zayıflıyorum K. Binanın duvarları incelmeye başladı. Duyabiliyorum. Sesler artık daha parlak. Bedenim... Omuzlarım düşüyor. Çok fazla karanlık var. Dibe indikçe sesleri de duyuyorum. Görüntüler daha da netleşmeye başladı. Dokunmaya çalıştım, akışına karşı durmaya... Güçlü olduğumu her düşündüğümde içimde beliren his acının dönüşeceğini belli ediyordu. Onun yanında yazmaya ve ... İçimde dolaşmasına izin verdim, sık sık... Kapının açılması gibi. Kapı açıldıkça beynimde açılmaya başladı. Sokakları, ışıkları ve aralıkları daha iyi anlar oldum. Duyguları daha yoğun yaşar oldum. Yoğunlaştıkça da parçalanmaya başladım. Duygularım değil, bedenim parçalanıyor ve dönüşüyordum. Ölenleri andım. Birer ağıt gibi. Binanın en alt köşesinde cebimden çıkardığım bir bitkilerle ölülerini yaktım. Zihnimin bu kadar karışmasının sebebinin ölüm olduğunu düşündüler ama ben.... Sevmeye çalıştım bütün insanları ve... Tanımadılar. Zihnimde... Ve zihnim her dokunuşu hissetmek için daha çok ilerlemeye başlıyor, durmadan... Binanın içinde satıcıların içeri girmesini bekliyorum, kapının önünden geçip gidiyor. Seslenemiyorum. Bina lambasının otomatik ışığı bir yanıp bir sönerken dengenin bu yaşam için olmadığını düşünüyorum. P bile hissetmiyor. P bile hissetmiyor. P bile hissetmiyor.

Binadan çıkış yok K. Her gün biraz daha dip olduğunu düşünüyorum. Hayatımda olan üç insanla gördüm bunları, duyguları ve K' artık arınmak için yazıyorum. Geçen seni gördüğümü düşündüm kapının dışında. Hala kapının dışında bir yerlerdesin biliyorum K. Oralarda bir yerde.

Boynum mermer merdivenin köşesinde, gözlerim yarı açık ve kalan tek kolum için bir şeyler arıyor. Uzun zamandır kapının önünden kimse geçmedi. Sanrılar gördüğümü düşünüyorum. Neye benziyorum ? Şu an... Şimdi... Bırak... Uyan ve...