K

............

İnsanlar yürüyordu ve başlangıçta hiç bir şey yoktu. Her şey büyük bir boşluktu. Hiçlik... Kendilerine ait olduğunu düşündükleri binalara doğru hızlı adımlarla ilerliyorlardı. İnsan, daha o zamanlar merdiveni keşfetmemişti. Göz hizasında yürür. Toprağa dokunur ve ona sarılarak uyurdu. Toprak evriltildi ve üst üste konularak büyük betonlar inşa edilmeye başlandı. İnsanlar artık birbirlerinin gözlerini görmüyordu. Affet beni... . Toprağa dokunuyorum. Havayı içime çekiyorum. Ateşi artık çok az görüyorum. Suyu ise... Hepsini zehirlediler. Öldürdüler. İnsanlar, gökyüzüne ulaşmak için binaları inşa etmeye başladı. Bunun yanında daha derine inmeyi düşünmedi kimse. Neredeyim?

Üçücü katmanda. İki insan tarafından merdivenler inşa edildi. Bir sonraki katı ise diğer insanlar oluşturuyordu. Ben de o insanlar arasındaydım. Kapıyı arkamızdan kapattık ve evin en küçük odasına geçip, varolan bütün eşyalara dokunarak onlarla konuştuk. Odadaki bütün eşyaların kendine ait bir sesi vardı. Ve karanlıkta onları duyabilirdin. Gece yarısı ormanda yalnız başına uyurken akarsunun seninle konuşması gibi. Kulaklarımıza izin verdik duymaları için ve tütsü kokusu bütün odaya dolarken güneş dünyanın diğer tarafına geçmiş, başka şehirleri aydınlatıyordu. İçinde bulunduğumuz bu şehir ve bu bina karanlıktı ama biz duyulanın ötesinde ritmi takip ediyorduk. Gezginler gibi, sadece bu dünyada değildik. Sarmalı takip ediyor ve evrenle birlikte genişliyorduk. İçimizden... Dışımız ise sahip olduğu kütle ile bağdaş kurmuş odanın dört bir yanına yerleşmişti. Merdivenleri biz yarattık, heykelleri ise ben... Şehrin üç bir yanına yerleştirildi. Diğer bir yanı ise sularla kaplıydı. Ve heykellerimle birlikte o sularda arınmaktı en büyük dileyim. Teslimiyet vakti geldiğinde ilk kendimi atacaktım o sulara. Lakin binadan çıkış yok. Bunu sen de biliyorsun. Ve binanın bu katında ayaklarımın üzerinde zıplarken en alt kattaki bedeninin titreşimlerini duyuyordum. Hala hayattasın. Tütsülerini yakıyorsun ve dua ediyorsun. Burdayım, ama seslenemiyorum sana. Çünkü duyabilirler.