His Deepest Secret ☑️

[13] Pumara

V I N C E N T

"Ano 'yan pre?! Nagbabasa ka niyan? Haha!" Sabi ni Joo Hyuk, ang ka-varsity namin nang makita nya aklat sa loob ng bag ko.

Katatapos lang ng laro at champion kami. Hindi naman siya ganun ka-exciting dahil expected ko na na mananalo kami.

"Wala kang pake. Gago." Sabi ko at nilayasan ko na sya.

"O chill bro. Nagbabasa rin ang kapatid ko ng ganyan." Sabi nya.

Ang tinutukoy nya ay ang nakita niyang aklat sa bag ko. Hindi ko rin alam kung bakit ako bumili ng aklat.

Syempre joke lang 'yun. Bumili ako non dahil alam kong mahilig dun si Ken. Alam kong kailangan nya ng enlightment ngayon knowing na paalis ang besprend nyang si Renz.

"Una ka na. Cr lang ako." Sabi ko kay Joo Hyuk at naghiwalay na kami ng landas. Dumiretso ako ng cr para maghilamos at magpalit ng t-shirt.

Naisip ko rin na hindi ko maibibigay kay Ken itong binili kong 'to, kaya kailangan kong mag-transform as Paul. Transform talaga e no.

Habang nandito ako sa cr ay nagpalit na ako ng anyo ko. Dati, parang nag-aalinlangan pa akong gawin 'tong bagay na 'to. Parang nako-cornyhan pa ako. Pero ngayon, ine-enjoy ko na sya.

Pagkatapos kong mag-ayos ay lumabas na ako ng cr.

And yeah, as expected, wala man lang isang estudyante ang naglaan ng oras para tumingin sa akin.

Ngayon, kailangan kong makita ang batang 'yon.

~*~

Nakalabas na ako't lahat ng school, hindi ko pa rin nakikita si Ken. Saan ba kasi lumusot ang batang 'yon? Parang kanina lang enjoy na enjoy siyang manood ng laban.

Hay nako.

Sinubukan ko munang maglakad-lakad sa subdivision na katabi ng school namin. Maganda, tahimik.

Pero mas maganda pa rin 'yung subdivision namin. Haha.

Habang naglalakad ako ay naaninag ko ang isang playground. Sa swing ay may dalawang estudyante.

Kilalang kilala ko kung sino ang dalawang 'yun. At hindi na rin ako magtataka kung bakit nandito sila at nag-take ng moment para mag-usap.

Siguro nagkaka-paalaman na sila? Sus. Ang corny. Kala mong magjowa. Aalis lang naman, di naman ganun ka-big deal. Isa pa, babalik rin naman 'yang si Renz.

Hanggang sa napansin ko na they bid goodbyes. Tumayo si Renz at nag-wave kay Ken. Medyo napatago ako sa may likod ng puno dahil muntikan na akong makita ni Renz.

Maya-maya ay bumalik si Renz kay Ken at niyakap ito.

Asuuuus! Ang da-drama ng mga 'to.

Nang totally nagpaaam na si Renz at umalis na, sinubukan ko naman lumapit kay Ken.

Hindi ko naman sila masisisi kung bakit nagd-drama sila. Hindi ko alam kung gaano katagal ang pinagsamahan nila. Wala akong ideya kaya tingin ko, hindi ko dapat pinapakealaman ang buhay nila.

But I have to do this. Ewan ko ba. Bigla na lang ako napapayag sa pabor ni Renz. Part of me eh nadadalian dun sa pabor na 'yun. Pero napagisip-isip ko na, hindi kaya ako magsisi? Bahala na.

Lalapitan ko na sana si Ken nang mapansin kong humihikbi siya. Wrong timing naman, oh.

"Si Ken, kahit medyo masungit 'yon, iyakin 'yon. Gusto ko sana, mabantayan mo sya. Huwag mong hahayaan na may magpa-iyak sa kanya. Huwag mong hayaan na may manakit sa kanya."