help ⋆ kth ✓

[Hoofdstuk 31]

TAEHYUNG'S POV

Rose staat voor mijn neus. Ik kijk naar mijn voeten. 'Wat doe jij hier?' vraagt ze. Ik antwoord niet, door de brok in mijn keel.

'Moet je niet naar binnen? Hier is het toch veel te koud?' Ik antwoord nog steeds niet.

Haar vragen worden irritant. 'Zeg nou gewoon wat er is, je kan me vertrouwen. Moet je geen schoenen aan? Waarom zit je op het gras?'. Ze bleef maar vragen stellen.

'Hou nou gewoon even je kop en ga terug slapen.' zeg ik hevig. Rose lijkt te schrikken.

'Als dat is wat je wil. Ik wil je gewoon helpen.' zegt ze. Haar stem klinkt gebroken. Nu heb ik nog iemand verdrietig gemaakt, denk ik.

Ze draait haar om en zet een voet naar voren. 'Wacht. Zo bedoelde ik het niet, sorry.' zeg ik zacht.

Rose kijkt me aan. Ik zie een glinstering in haar ogen. Ze komt een stukje dichter bij mij staan en gaat op haar hurken zitten.

'Wat is er nou?' vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Niets speciaals. Ik dacht gewoon aan dingen.' zeg ik.
'En daarom zit je buiten?'

'Nee niet echt, ik had gewoon wat ruimte en frisse lucht nodig.' is mijn antwoord. Rose knikt.

Ze komt naast mij zitten. Ik vind dat ze nogal dichtbij zit. Té dichtbij.

'Hoe zag je mij?' vroeg ik. Ik wou het wel weten, want ik ging zo stil als een muis naar beneden.

'Ik was naar de sterren aan het kijken en ook over dingen nadenken. Toen hoorde ik de achterdeur opengaan en zag ik dat jij hier ging zitten.' vertelde ze.

Ik knikte. 'En waarom ben je hier heen gekomen? Ik bedoel, niet dat ik het erg vind maar je kon me ook hier laten zitten.' zeg ik, die laatste zin plak ik er snel achter.

Ze haalde haar schouders op. 'Je zag er alleen en verdrietig uit. Dus ik dacht dat je misschien nood had om met iemand te praten ofzo.'

Ik knikte weer. Klinkt allemaal logisch. Ik vind het fijn dat mensen me graag hebben en met me inzitten.
Volgens mij doet Chosoo dat, denk ik.

Een zucht verlaat mijn mond. 'Ben jij niet moe?' vraag ik. Rose schud haar hoofd. 'Niet echt.'

Ik kijk voor me uit. Mijn geheugen is voor het eerst in weken leeg. Het enige wat ik zie is de donkere hemel met sterren.

Ik voel dat Rose me aankijkt. Ik draai mijn hoofd en kijk in haar ogen.
Ik zie dat ze op haar lip bijt.
Haar blik wend af naar voren.

Ik laat mijn hand op de grond liggen terwijl ik naar boven kijk. Na een tijdje voel ik iets dat mijn hand grijpt.
Rose haar hand is in de mijne gehaakt.

Ik kijk geschrokken naar onze handen, daarna kijk ik naar Rose.

Ze drukt haar lippen op de mijne. Ze voelen zacht aan. 2 seconden daarna zet ze haar hand in mijn nek.

Ik pak haar hand vast en duw haar ruw weg. Onze lippen plakken nog steeds aan elkaar, dus ik zet mijn handen op haar schouders en gooi haar naar links.

Ik spring boos recht. 'WAT IS JOU PROBLEEM?' schreeuw ik. Rose kijkt me geschrokken aan.

Ik steek mijn armen in de lucht en ik ren terug naar binnen. Ik storm de trap op en gooi de deur van mijn kamer dicht.

Ik duik in mijn bed en graaf mijn gezicht in het hoofdkussen. Ik begin mezelf te slagen totdat mijn gezicht helemaal rood is.

Even later hoor ik iemand huilen en een deur die hard toeslaat. Rose is dus ook binnen. Ik zucht. Ik wil hier weg!