Comes To You

Chapter-3

Zawgyi
******

​ေအးစိမ္​့စိမ္​့​ေလ​ေျပနဲ႔အတူ ျမဴႏွင္​း​ေငြ႕​ေငြ႕မ်ားက
မ်က္​စိ​ေ႐ွ႕မွာ ဖံုးလႊမ္​းလို႔​ေနသည္​။
​ေကာ္​ဖီမႀကိဳက္​သူမို႔ ​ေခ်ာကလက္​ပူပူ တစ္​ခြက္​ကိုသာ တစ္​က်ိဳက္​​ေမာ့လိုက္​ရင္​း သက္​ျပင္​းတခ်ိဳ႕ကို ခ်လိုက္​မိသည္​။
ထိုသို႔​ေသာ မနက္​ခင္​းမ်ိဳးက လွပသည္​တဲ့လား။
အခ်စ္​မ႐ွိ​ေတာ့တဲ့ မနက္​ခင္​း။ ​ေမွ်ာ္​လင္​့ခ်က္​မ႐ွိ​ေတာ့တဲ့ မနက္​ခင္​း။

​ေဆာင္​း၀င္​ၿပီမို႔ အခ်မ္​းဓာတ္​က ႀကီးစိုးလို႔​ေနသည္​။ လည္​ပိတ္​ဆြယ္​တာအျဖဴ​ေလးအား မ်က္​ႏွာတစ္​ခုလံုးဖံုး​ေအာင္​ အ​ေပၚသို႔ဆြဲတင္​လိုက္​သည္​။ ​ေန​ေရာင္​တစစက​ေတာ့ ျမဴခိုး​ေတြၾကား ​ေရာယွက္​လို႔။ ခပ္​​ေျပ​ေျပတိုက္​​ေန​ေသာ ​ေဆာင္​း​ေလညင္​းမ်ားကလည္​း တခ်က္​တခ်က္​ လူကိုပင္​တုန္​တက္​သြား​ေစ​ေလာက္​​ေအာင္​ ​ေအးစိမ္​့လြန္​းတာမို႔ အခန္​းထဲျပန္​၀င္​ရန္​ ဆံုးျဖတ္​လိုက္​သည္​။

နာရီကိုၾကည္​့​ေတာ့ အလုပ္​သြားရန္​ အခ်ိန္​တန္​​ေနၿပီျဖစ္​​ေသာ္​လည္​း ခုတင္​​ေပၚမွ ငနာႀကီးသည္​ အိပ္​​ေမာက်​ေနတုန္​း။
အခုခ်ိန္​မွာ အလုပ္​ခ်င္​ဆံုးက လည္​ပင္​းညစ္​သတ္​ခ်င္​​ေနတာပဲ။ ဒီလူႀကီး အိမ္​မွာမ႐ွိ​ေလ​ေကာင္​း​ေလပဲ။ မနက္​ခင္​း​ေလးမွာ က်က္​သ​ေရမ႐ွိ​ေသာ မ်က္​ခြက္​ကို ျမင္​ရသည္​မို႔ ​ေဒါသျဖစ္​ကာ လက္​ထဲတြင္​ ကိုင္​ထား​ေသာ ခြက္​ကိုစားပြဲ​ေပၚ ​ေဆာင္​့ခ်လိုက္​သည္​။
အသံက်ယ္​သြားသည္​မို႔ မ်က္​လံုးပုတ္​ခတ္​ပုတ္​ခတ္​နဲ႔ ဟိုလူႀကီး ႏိုးလာ​ေလရဲ႕။

"ဟင္​...မင္​း ႏိုး​ေနၿပီလား"

မ်က္​လံုးကို ပြတ္​ကာ အိပ္​မႈန္​စုတ္​ဖြားနဲ႔ သူ​ေမးလာသည္​။ ဘာ႐ုပ္​ႀကီးမွန္​းကို မသိဘူး။
ႏွာ​ေခါင္​းရံႈုူ႕ကာ အခန္​းထဲက ထြက္​ဖို႔​ေျခလွမ္​းစဥ္​ ထိုလူ ​ေျပာ​ေသာစကား​ေၾကာင္​့ ရပ္​တန္​႔သြားသည္​။

"အခုမွ 8:30 ပဲ ႐ွိ​ေသးတယ္​ အ​ေစာႀကီးပဲ"

ဘယ္​့ႏွယ္​ဗ်ာ ဒီအခ်ိန္​​ေလာက္​ကို အ​ေစာႀကီး။
ဒီလူအလုပ္​မသြားဘူးလား။