Infernio Academy is the biggest secret of Del Fuego, an institution that isn't solely focused on academics. It's for those students who wanted to learn more about their strengths and weaknesses. Only 100 selected ones, beware because everybody's a l...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⪼ D A N N A H
Matapos ang sagutan nila Sapphire at noong lalaking kaka-alis lang, nagsibalikan na sa kani-kanilang mga gawain ang lahat pero kami nila Blake at Shai ay napatulala na lamang. I mean, normal naman ang may nagkakabanggan at nagkaka-initan ng ganon pero yung sa kanilang dalawa, parang may iba?
Para akong nasindak. Natakot ako sa kanila.
That guy with a silver colored hair, nakakatakot siya. Yung mga mata niya kanina na walang emosyon ay nagbibigay ng matinding kilabot sa akin. Pati na rin si Quinn na siyang nag-tour sa amin kanina, natatakot rin ako sa kaniya. All of a sudden, she's not nice in my eyes anymore.
"Magc-cr lang ako," paalam ko kay Blake pagkapunas ko ng tissue sa labi ko.
"Kaya mo bang mag-isa?" Nang dahil sa tanong niya ay napatingin ako sa labas. Madilim pero okay lang. Masarap ang kain nilang dalawa at ayaw ko namang mang-istorbo.
"Oo. Kaya ko na."
Tinanguan lang ako ni Blake kaya naman naglakad na ako palabas ng cafeteria. Umihip ang malakas na hangin pagkasara ko ng glass doors, hindi na ako nilamig dahil para bang nasanay na ang balat ko sa aircon doon sa cafeteria.
"Tulong!"
Para bang dumaloy sa buong sistema ko ang takot nang makarinig ng matinis na sigaw ng isang babae. Nilibot ko ang paningin ko, gusto ko nang umalis pero hindi ko magawa. Unti-unti na akong ginagapangan ng takot.
"Tulungan niyo ako!"
She's just near. Faint man ang boses niya sa pandinig ko, I'm sure she's just somewhere. I took a step back, peeping through a dark hallway, but suddenly a scream came out from my mouth when someone grabbed my arm. A horrified look in both of our faces.
"Tulungan mo ako," umiiyak na sabi niya habang ako naman ay palihim na binabawi ang braso. Duguan siya at napakarumi ng kulay puting damit. Paulit-ulit siyang nakikiusap sa akin. Nang matitigan ko ang mukha niya ay saka ko lang napagtanto na ito pala yung babaeng tinulungan namin kagabi.
Hindi kaya siya rin si Trinity? Yung babaeng pinagsisigawan noong lalaki kanina doon sa cafeteria? Yung babaeng hahatulan raw ng kamatayan?
I held her shoulders lightly when I saw how shaky she is right now. Naaawa ako kasi halatang takot na takot talaga siya.
"Papatayin niya ako! Papatayin niya tayo! Mamamatay tayong lahat!" Her huge bloodshot eyes and the large scratch on her cheek with dripping blood are enough to shot fear through my spine.
"Huminahon ka muna," maski ako ay natataranta sa kinikilos niya.
"How can I keep my calm kung alam kong mamamatay na ako?!" Sigaw niya sa akin na para bang galit na galit at takot na takot. "Dannah! Pati ikaw mamamatay ka! Hindi mo kakayanin ang set-up na 'to! M-Mamatay ka!"
