07 : σαββατοκύριακο

4.8K 574 53
                                    

Το Σαββατοκύριακο είναι πάλι εδώ και δε νιώθω τίποτα άλλο πέρα από ακατάπαυστη χαρά. Όχι πρωινό ξύπνημα, όχι σχολείο, όχι ατελείωτες υποχρεώσεις.

Η ώρα είναι περίπου έντεκα το πρωί. Μένω μπροστά από τον φούρνο και προσπαθώ να φτιάξω μία τηγανίτα της προκοπής. Οι δύο προηγούμενες έχουν βγει σχεδόν διαλυμμέμες και ευτυχώς αυτή που έχω ρίξει τώρα στο τηγάνι είναι πιο υποφερτή. Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς θα φαγωθούν όλες.

"I've had the time of my life. No I never felt this way before... Yes I swear, it's the truth and I owe it all to you" τραγουδάω.

Τη στιγμή που ακουμπάω την πέμπτη τηγανίτα στο μεγάλο πιάτο, το κουδούνι χτυπάει. Σκέφτομαι ότι ο Harry πιθανόν έχει ξεχάσει, για ακόμη μία φορά τα κλειδιά, και κλείνοντας το μάτι σπεύδω να ανοίξω. Αν και κανονικά θα έπρεπε να τον παρατήσω έξω γιατί είναι τέρμα σπαστικός.

"Αν ξέχασες πάλι τα κλ-" σηκώνω στο θυροτηλέφωνο.

"Ποιος είναι; Natalie;" ρωτάει.

"Εμ-"

"Ivanne; Ca marche;" νομίζω μιλάει Γαλλικά.

"Βασικά εγώ είμαι η Bella! Εσείς ποιον θα θέλατε;" προσπαθώ να είμαι ευγενική.

Στην αρχή σκέφτηκα ότι ίσως είναι ο Harry και μου κάνει πλάκα, αλλά η φωνή είναι γυναικεία και δεν έχει καμία σχέση με τον δικό του τόνο.

"Oh... Είμαι η μαμά του Harry, μήπως θα μπορούσα να ανέβω επάνω;" ρωτάει.

"Ναι, εννοείται!" λέω γρήγορα και πατάω το κουμπί.

Τι εννοεί ότι είναι η μαμά του Harry; Γιατί εγώ είμαι ντυμένη σαν καρναβάλι και σίγουρα δε θα ήμουν έτσι αν ήξερα ότι κάλεσε τη μητέρα του σπίτι.

Παράτησα ανοιχτή την πόρτα, για να μπει μέσα, και έτρεξα στο δωμάτιό μου. Άλλαξα αμέσως τις πιτζάμες με τα αρκουδάκια σε ένα απλό, κοντομάνικο μπλουζάκι και ένα μαύρο jean. Ακόμη, μάζεψα τα μαλλιά μου σε μία πρόχειρη αλογοουρά καθώς περπάτησα βιαστικά ως το σαλόνι.

"Καλημέρα, αγαπητή μου" χαμογελάει πλατιά.

Βλέπω μία γυναίκα γύρω στα σαράντα υποθέτω, ή κάπου εκεί, με καστανά μαλλιά και μπλε μάτια. Είναι απλά ντυμένη και στα χέρια της κρατάει ένα μεγάλο κουτί τυλιγμένο με μία κίτρινη κορδέλα ζαχαροπλαστείου.

"Γ-γεια σας" τραυλίζω σαν χαζή. "Είστε η μαμά του Harry;" ρωτάω.

Δεν ξέρω. Δεν μοιάζουν και τόσο...

𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα