𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

24 : γύρνα

Έχει περάσει μία ολόκληρη εβδομάδα. Ο Νοέμβρης φτάνει στο τέλος του όσο εγώ αναγκάζομαι να δουλεύω στο μαγαζί των γονιών μου και να κοιμάμαι στο σπίτι τους. Τίποτα δεν με ενώνει με αυτούς τους ανθρώπους πέρα από το αίμα. Αναγκάζομαι να μένω εδώ γιατί έχω πλέον μαζέψει σχεδόν όλα μου τα πράγματα από το διαμέρισμα που συγκατοικούσα με τον Harry και δυστυχώς δεν έχω που αλλού να πάω.

"Isabella," η μαμά τσιρίζει. "Έκαψες την κρέπα".

Βγαίνω από τις σκέψεις μου γρήγορα και τα μάτια μου αυτόματα πέφτουν στην κατεστραμμένη πλέον κρέπα. Γαμώτο! Την ρίχνω κατευθείαν στον κουβά ενώ δεν μπορώ να κάνω την μαμά μου να σταματήσει με τις ηλίθιες φωνές. Σχεδόν όλοι, αν όχι όλοι, οι πελάτες που τρώνε μας κοιτάζουν έκπληκτοι.

"Τι γίνεται εδώ;" ο μπαμπάς σπρώχνει την γυάλινη πόρτα με τον ώμο του και μπαίνει μέσα.

"Η Isabella μάλλον είναι ερωτευμένη γιατί έχει σκοπό να μας κλείσει το μαγαζί" πετάγεται εκείνη.

Στροβιλίζω τα μάτια μου. "Έλεος εδώ μέσα. Πραγματικά".

"Πρόσεχε τη γλώσσα σου, μικρή".

Σταματάω να μιλάω και περιέργως ο καβγάς τελειώνει ακριβώς εκεί. Συνεχίζουμε να δουλεύουμε, ο καθένας στο πόστο του, για μερικές ώρες ακόμη. Το μαγαζί σιγά σιγά αδειάζει και εγώ πλέον έχω σταματήσει να φτιάχνω κρέπες. Καθαρίζω το τελευταίο τραπέζι με ένα βρεγμένο πανί και η μαμά σφουγγαρίζει το πάτωμα όσο το "scars to your beautiful" παίζει από τα μεγάφωνα σιγανά.

"Λείπουν μερικές λίρες από το ταμείο" ο πατέρας μου σπάει τη σιωπή.

Δεν αργώ να καταλάβω πως θα έχουμε πάλι φασαρίες. Συνεχίζω να καθαρίζω χωρίς να αρθρώνω λέξη, χωρίς να τον κοιτάζω επίσης

"Πόσες;" η μαμά μιλάει τώρα.

"Δεν ξέρω" σταματάει αμέσως. "Υποθέτω τόσες όσες χρειάζεται η κόρη σου για τον καφέ της".

Αφήνω το πανί με νεύρα. "Ποιον καφέ ακριβώς; Έχω να βγω πάνω από μία βδομάδα" εξηγώ δυνατά.

"Είμαι σίγουρος" ειρωνεύεται.

"Θα ήσουν όντως σίγουρος αν έβλεπες ότι έχεις και μία κόρη, η οποία είναι συνέχεια κλεισμένη στο σπίτι. Δεν έχω ανάγκη να αρπάξω λεφτά από το ταμείο".

Πετάω την ποδιά κάτω. Πόσο άδικο μπορεί να είναι να σε κατηγορούν οι ίδιοι σου οι γονείς για κάτι τόσο ακραίο, για κάτι που δεν έχεις κάνει. Είμαι έτοιμη να βγω από το μαγαζί όταν το χέρι του ανθρώπου, που υποτίθεται πως είναι πατέρας μου και θα έπρεπε να με αγαπάει, τυλίγεται γύρω από τον καρπό μου με δύναμη.