𝐒𝐭𝐫𝐚𝐧𝐠𝐞𝐫𝐬

23 : μη φύγεις

Μπαίνω στο διαμέρισμα, με ακόμη περισσότερα νεύρα από πριν, και κλείνω την πόρτα σχεδόν στα μούτρα του Harry. Προχωράω στο δωμάτιο μου και απλώς τραβάω την βαλίτσα μου κάτω από το κρεβάτι και την στηρίζω στο κρεβάτι μου για να μαζέψω τα πράγμάτα μου όσο πιο γρήγορα γίνεται. Νομίζω πως ανέχτηκα πολλά περισσότερα απ' ό,τι θα άντεχε ο καθένας.

"Τι κάνεις;" έρχεται στο δωμάτιο.

Ανοίγω την ντουλάπα μου όταν του ρίχνω μία κοφτή ματιά ανασαίνοντας βαριά.

"Δε βλέπεις;" αρπάζω μερικές κρεμάστρες. "Φεύγω".

Τραβάω τα μπλουζάκια μου και προσπαθώ να τα διπλώσω για να τα βάλω με σειρά στην βαλίτσα. Αλλά έχω γίνει τόσο ευαίσθητη τον τελευταίο καιρό που τα χέρια μου σχεδόν τρέμουν, η ανάσα μου είναι κάπως άστατη και τα μάτια μου έτοιμα να βουρκώσουν. Πότε έγινε έτσι η ζωή μου;

"Και εγώ;" με ρωτάει. "Όχι, δε φεύγεις. Bella, ηρέμησε! Εντάξει;"

"Όχι. Γιατί να ηρεμήσω;" δεν τον κοιτάζω καν. Απλώς ρίχνω τις μπλούζες στο εσωτερικό της βαλίτσας. "Και βασικά τι σε νοιάζει; Αφού σου την σπάω και βρίσκεις τρόπο να το δείχνεις κάθε λεπτό της ημέρας".

Ξεφυσάει και περπατάει κοντά μου. Σταυρώνει τα χέρια στο στέρνο του και παρακολουθεί τον τρόπο που διπλώνω τα ρούχα μου.

"Γιατί πρέπει να φέρεσαι συνέχεια σαν ανώριμη; Δ-"

Μου ξεφεύει ένα πνιχτό γελάκι. "Σαν ανώριμη; Harry, με περνάς πέντε χρόνια και είμαι χίλιες φορές πιο ώριμη από εσένα. Σταμάτα να το κουράζεις".

"Πιο ώριμη; Εσύ είσαι ώριμη; Που τις προάλλες με χαστούκισες χωρίς λόγο, έψαχνες το δωμάτιό μου και τώρα μαζεύεις τα πράγματά σου για να φύγεις;" γελάει ειρωνικά. "Ναι! Κατακλύζεσαι από ωριμότητα".

Δεν λέω κάτι. Βγάζω μερικά παντελόνια, τα διπλώνω και τα τοποθετώ στην βαλίτσα. Εκείνος κάθεται ακόμη με σταυρωμένα χέρια και το μόνο που κάνει είναι να κοιτάζει την κάθε μου κίνηση. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να σκέφτεται, αλλά δεν συνεχίζω την συζήτηση. Νιώθω πως θα σκάσω από τα νεύρα αν όλη αυτή η λογομαχία συνεχιστεί.

"Παρατράβηξε το αστείο, Isabella. Έλα, βάλε τα πράγματα πίσω στην ντουλάπα σου και πάμε να δούμε τηλεόραση" μιλάει σιγανά.

Αλλά δε του δίνω σημασία. Συνεχίζω αυτό που έκανα μόνο που τώρα προχωράω στο μπάνιο για να πάρω και από εκεί τα πράγματά μου. Με ακολουθεί αμέσως, πράγμα που με κάνει να ξεφυσήσω από αγανάκτηση και θυμό.