SHE KNOWS LOVE (Published under PHR)

Chapter Eighteen.1

Hindi inaasahan ni Margaux na magiging bisita niya si Paul isang linggo matapos niyang ma-confine. Mabuti na lang at naroon ang kanyang ina kaya napigilan ang balak niyang pagpapalayas kay Paul. Ngunit nang makilala ng kanyang ina kung sino ang bisita niya ay kitang-kita niya kung paanong nagngingit ang kanyang ina. Ramdam niya ang galit na pilit lang nitong itinatago. Nasa garden sila noon ng ospital dahil gusto niyang magpahangin.

"Sabihin mo na ang sasabihin mo, Paul. Kailangan ko pang magpahinga." Malamig niyang sabi kay Paul. Nakita niyang nilingon nito ang kanyang ina na nasa kanyang likuran. "Hindi aalis si Mama. Sabihin mo na ang sasabihin mo."

Naramdaman naman niya ang paghawak ng kanyang ina sa kanyang balikat. "Kailangan n'yong mag-usap."

"Pero, Ma-"

"Hindi naman ako lalayo. Babantayan kita." Agap ng kanyang ina. Wala siyang nagawa kundi harapin si Paul nang lumayo na ang kanyang ina.

Hindi kumilos si Paul. Nanatili lamang itong nakatayo malapit sa kanyang wheelchair. The awkwardness was a contain. At nahihirapan siyang ikalma ang sarili dahil galit siya sa kaharap niya.

"Gusto ko lang masigurado kung talagang nagka-miscarriage ka." Sabi ni Paul at ganoon na lang ang pag-ismid niya. Wala talagang pagpapahalaga sa kanya si Paul.

"Kung gusto mo pumunta ka sa PGH. Tingnan mo ang records ko do'n noong ma-confine ako." Sagot niya at tiningnan niya nang hindi natutuwa si Paul. "Paul, naman. Hindi naman ako kasing sama mo. Hindi ko ipagkakait sa'yo ang baby kung nabuhay man s'ya."

Nag-iwas ng tingin si Paul. "Nabalitaan ko na...sina Kevin pala ang naka-trouble mo."

"Trouble talaga ha. Alam mo, Paul. Non-sense na 'tong pag-uusap natin.Tutal naman nasiguro mo nang hindi ako nagsisinungaling. Pwede ka nang umalis. At sana rin 'wag ka nang bumalik. Nakaka-stress ka eh." Sabi niya.

Narinig ang pagbuga ng hangin nito. "Pasensya na sa nangyari. Magulo ang isip ko no'n kaya sumunod na lang ako kina Mommy. Bata pa kasi tayo eh. Ayoko rin naman na masira ang pangarap nina Mommy para sa'kin."

"At sa tingin mo wala akong pangarap kaya iniwan mo 'ko. Galing mo." Puno ng panunumbat ang mga salit ni Margaux. Kung kaya lang niyang makatayo ay inabot na niya ito at pinagsusuntok.

"Huwag mo sa'kin isisi ang lahat, Margaux. From the start, we both know that we are just playing around. Alam mong hindi seryoso ang relasyon natin. And besides, ikaw ang bitter at magulo ang buhay nang magkakilala tayo. Ikaw naman mismo ang problema. In fact, you only made me your escape paradise. Para lang makawala ka sa totoong mundo mo. Kung ginawa ko man 'yon, it is only because you don't look like you want to be treated good. Nagpunta ka sa'kin dahil ikaw mismo sinisira mo buhay mo. Ikaw ang lumapit hindi ako." Mahabang sabi ni Paul pagganti sa panunumbat niya.

"Gago ka talaga." Puno ng galit at hinanakit niyang saad.

He only snorted. "Admit it, Margaux. If I need to fix myself. You also need it. Tayo ang sumira sa buhay mo. Hindi lang ako."

Nangilid ang luha ni Margaux. Nasasaktan siya sa mga sinasabi ni Paul. He was so hard on her. Wala talaga itong pagpapahalaga sa kanya.

"Umalis ka na." Saad niya kay paul bago pa nito makita ang pagluha niya. Hindi na kailangang ipamukha sa kanya ni Paul kung gaano kababa ng tingin nito sa kanya.

"Hindi naman natin minahal ang isa't-isa. We only needed each other. Nothing more. Aaminin ko sa'yo na nasasaktan ako kasi akala ko may babalikan akong anak. On that part, I want to kill myself. Gago talaga ako. Pero ano pang magagawa natin? Shits do really happen. I just hope maka-recover ka. And face a better life. Alam ko hindi ko dapat sinasabi sa'yo 'to kasi malaki ang kasalanan ko sa'yo. But...we both need it. Just good luck."